نخست آنكه چون زن، انسان است، پرسش را مى‏توان اين گونه مطرح كرد: فلسفه آفرينش انسان چيست؟ كه در پاسخ آن گفته مى‏شود: هر فلسفه‏اى كه براى آفرينش مرد مطرح مى‏شود (مانند: عبوديت، رسيدن به كمال مطلوب و مقام خليفه اللهى و…) بدون هيچ كم و كاستى، براى زن نيز صادق است، همان گونه كه آيه و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون‏(16) اين مطلب را مى‏رساند؛ زيرا وااژه انس در اين آيه، مرد و زن را دربر مى‏گيرد؛ پس بر اساس اين آيه، هدف از آفرينش زن،بندگى خداوند متعال است.

دوم آنكه پرسيده شود: فلسفه آفرينش زن در برابر مرد چيست؟ در اين باره گفت كه رسيدن دستگاه بزرگ آفرينش به هدف مورد نظر آفربننده آن و نيز حفظ نوع بشر، نيازمند همكارى و تعاون دو جنس مذكر و مونث است؛ از اين رو خداوند موجودات را به صورت مذكر و مونث آفريد تا با توليد مثل، نسل انسان از بين نرود و به كمال مطلوب برسد(17)؛ بنابراين زن مكمل آفرينش است و مى‏توان گفت كه زن و مرد، مكمل يكديگر و مايه شكوفايى، نشاط و پرورش هم هستند، به گونه‏اى كه هر يك بدون ديگرى ناقص است؛ از اين رو يكى از فلسفه‏هاى آفرينش دو جنس زن و مرد، سكونت و آرامش آنها است: و من‏ء ايته ان خلق لكم من انفسكم ازوجا لتسكنوا اليها(18)؛ و از نشانه‏هاى او اين است كه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا كنار آنان آرامش يابيد(19)

16 - جن و انس را بيافريدم؛ مگر اين كه تنها مرا عبادت كنند. (سوره زاريات، آيه 56)

17 - ر.ك: شهيد مطهرى، نظام حقوق زن در اسلام، ص 200 - 222.

18 - سوره روم، آيه 21.

19 - الميزان، ترجمه موسوى همدانى، ج 16، ص 249؛ سيد محمد حسين فضل الله، تفسير من وحى القرآن، ج 18، ص 470