گزارش نويسي : انتقال پاره اي از اطلاعات است که به کسي که از آن بي طلاع است و يا آگاهي کافي ندارد.

ويژگي يک گزارش خوب : براي تهيه پيش نويس و ارائه يک گزارش مطلوب که کارايي داشته باشد و مورد توجه خواننده آن قرار گيرد ، بايد اصول و قاعدي را رعايت کرده که مهم ترين آنها به شرح ذيل مي باشد :

1-وحدت موضوع 2- نظم و ترتيب مطالب 3- کامل بودن مباحث 4- کوتاه بودن سخن 5- رعايت اصول دستور زبان فارسي 6- املاي درست واژه ها 7- ساده نويسي 8- گويا بودن و صراحت کلام 9- سرعت در کار 10- رازداري 11- رعايت احترام و عفت کلام 12- امانت داري و راستي

حال مختصري در مورد هر يک توضيح داده خواهد شد .

1- وحدت موضوع : زياد بودن مطالب متعدد در يک گزارش آن را گرانبار مي سازد و از آنجايي که گزارش چند موضوع را در بر داشته باشد مجبوريم نسخه هاي متفاوتي از آن در قسمت هاي مختلف بايگاني کنيم که ممکن است به فراموشي سپرده شود پس بهتر است براي هر موضوع مستقل ،گزارش جداگانه اي تهيه شود .يا اگر مي خواهيم گزارش تفصيلي و جامعي تهيه کنيم که ناگزيم چندين مورد در آن بحث شود بايد مطالب را فصل بندي کنيم .

2- نظم و ترتيب مطالب : بيان مطالب به صورت پراکنده تاثير نامطلوبي بر ذهن خواننده مي گذارد ، نويسنده گزارش بايد مطالب خود را با ترتيب صحيح و منطقي بيان کند و از آشفتگي و درهم نوشتن اطلاعاتي که تهيه نموده است خودداري کند .

3- کامل بودن مباحث : موارد مورد بررسي در متن گزارش بايد در بردارنده همه اطلاعات مورد نياز باشد و مطالب به صورت کامل بيان گردد .البته کامل بودن مباحث به مفهوم پُر گويي و دراز نويسي نيست .مطالب طرح شده در يک گزارش بايد در عين کامل بودن به طور کوتاه و از توضيحات اضافي در آن خودداري گردد .

4- کوتاهي سخن : کوتاه نويسي يکي از رکن ها و مهم ترين نکته در گزارش نويسي است . در گزارش نبايد هيچ لفظ يا عبارت زائي به کار برده شود چون در دنياي امروزي همه خوانندگان نامه فرصت کافي براي خواندن نوشته هاي طولاني را ندارند و گزارش طولاني موجب خستگي خواننده مي شود .بنابراين گزارشگر بايد با بهره گرفتن از کمترين واژه ها و کوتاه ترين جمله ها استفاده کند . يعني کم گويي و گزيده گويي ،تا خواننده با علاقه و حوصله بيش تر به خواندن آن بپردازد .البته اختصار بيش از حد نيز نوشته را نارسا مي سازد .

5- رعايت اصول دستور زبان فارسي : نويسندگان گزارش بايد با عنايت و دقت به اين موضوع نظر کنند و با مطالعه دقيق ، با قواعد زبان فارسي آشنا شوند .ساختمان کلمه و انواع جمله و وجوه فعل و صفت ها و قيد ها را بشناسند و اصول درست نويسي را به کاربندند .جابه جا نوشتن ارکان جمله و به کار بردن قيد هاي غير ضروري و رعايت نکردن دستور زبان فارسي يکي از معايب گزارش است .

6- املاي درست واژه ها : گزارش بايد بدون غلط املايي نوشته شود .نويسنده هرگز نبايد واژه هايي که املاي درست آنها را نمي داند به کار برد . نوشتن يک واژه به صورت غلط يا نادرست ،گزارش را نزد خواننده آن بي اعتبار مي سازد.

7- ساده نويسي : گزارش بايد شيوا و رسا باشد ، يکي از وظايف مهم نويسنده گزارش ،روان و آسان نوشتن است .گزارشگر بايد مقصود خود را به دور از هر گونه لفظ پردازي و با استفاده از واژه هاي ساده و اداري بيان کند و در نوشته خود از تکلف و به کار بردن عبارت نامفهوم و واژه هاي نامانوس و ترکيب هايي که معناي آن ها براي همگان روشن نيست دوري کند . نوشتن بسيار ساده نيز توجه خواننده را جلب نمي کند .پس سادگي بايد با متانت و زيبايي متن همراه باشد .

8- گويا بودن و صراحت کلام : گزارش بايد به طور صريح و مستقيم بر موضوع دلالت کند و خالي از هر گونه ايهام باشد . نويسنده گزارش بايد بکوشد منظور خود را به طور روشن و گويا به رشته تحرير درآورد و از به کار بردن عبارت هاي رمزي و مبهم و پوشيده گويي پرهيز کند .

9- سرعت در کار : تهيه گزارش بيشتر به منظور حل ي مشکل اداري است ،که گاهي تاخير و کندي در تهيه آن مي تواند موجب وارد شدن خسارت و از بين رفتن حق يا حقوق کسي يا گروهي شود . هر چند رعايت سرعت يکي از اصول مهم در تهيه گزارش است ،ولي نويسنده نبايد به بهانه شتابزدگي ،اصول دستور زبان فارسي و نظم را رعايت نکند و متني درهم و نادرست ارائه دهد .

10- امانت داري و راستي : نگارش و گزارش نويسي فن شريفي است .اين فن نيازمند به دانش هاي گوناگون و امانت داري و حسن نظر و استواري راي مي باشد .

وقتی افرادی را می بینم که در تمام مدت عمرشان فقط در تکاپو هستند که قدم خیری برای مردم بر دارند و یا در عبادات و زیارات میکوشند و بهره مند هستند در دل آرزو میکنم که ای کاش من هم چنین بودم ولی تا موقع عمل میشود با اینکه سعی خود را میکنم نمی شود نمیدانم چکار باید بکنم که خداوند متعال توفیق زندگی توأم با بندگی را نصیبم کند؟ نیت و قصد میکنم و تلاش هم اما بی اثر میماند و یا بزودی به حالت قبل باز میگردم و در دنیای خودخواهی و منیّت فرو میروم  برای یافتن اینکه چطور میتوانم توفیق پیدا کنم به بررسی پرداختم و به این نتایج رسیدم البته از قبل هم کماکان میدانستم اما این بار عمیقا به باور خود رساندم که دانستن کاری از پیش نمیبرد و باید هر مقدار طالب هستم به همان مقدار هم بکوشم و الا همه دلشان میخواهد پیامبر باشند و راه و رسم سلوک را هم خوب میدانند اما سال های سال در جا میزنند ما واقعا هنوز به این نرسیده ایم که وقتی حرف از عمل میشود نقش آن چقدر پر رنگ است و باید بدانیم که به یکباره نمی توان به آن ایده آلی که در ذهن داریم برسیم بلکه باید به تدریج و پله پله پیش رفت تا صعود کرد .

در این مسیر باید به یک دید کلی رسید و آنچه در بدو امر رخ مینماید چرایی و انگیزه ما از آن چیزی است که می خواهیم. و به عبارتی باید ببینیم  نیت ما چیست؟ حالا ما متعالی ترین نیت را در نظر می گیریم و می گوییم می خواهیم به قرب الهی برسیم یعنی رسیدن به همان خیر دنیا و آخرت.

که از طریق حفظ خود حقیقی و معنوی انسان و سالم سازی و ارتقای کمالات روح حاصل می شود. همان که از آن به یاد خود تعبیر می شود و قرآن کریم آن را مستلزم یاد خدا معرفی می نماید. یاد خودی که هدف آن یاد خدا و معرفت الهی است.

و این مستلزم این است که انسان با ترک گناه و انجام واجبات، خویش را به گونه ای بسازد که شخصیت و زندگی او مورد رضایت خداوند باشد و در آخرت نیز شاهد نیکبختی و سعادت گردد.

بنابراین فرآیندی که باعث می شود انسان گناه را ترک کند و به انجام عبادات و اعمال نیک دینی و اخلاقی رو بیاورد و آن را با انگیزه فراوان انجام دهد چند چیز است که عبارت اند از:

1- خود را بشناسد و بداند که حقیقت او روح و قلب معنوی او است و نه بدن و جنبه های طبیعی.

و گفتیم که به دانستن قانع نباشد و آن را در عمل هم ثابت کند همانقدر که به جسمش میرسد به روح خود نیز برسد به نیازمندی هایی مقدس روح احترام بگذارد و او را در چنگال نفس سرکش به فراموشی نسپارد.

2- بداند که تمامی عوامل و عناصر دیدنی و شنیدنی و گفتارها و رفتارهایی که انجام می دهد مانند نهرهایی که به حوض واحدی می ریزند، به قلب انسان وارد می شوند و در آن تأثیر مثبت یا منفی ایجاد می کنند، شخصیت انسان حاصل تأثیر تمامی عوامل تربیتی و محیطی است.

اگر واقعا طالب صفای دل هستی باید ببینی در آن چه میریزی چه میشنوی چه میبینی مسلما از خلال این موسیقی های پوچ و بی مفهوم هیچ  معرفتی وارد قلب خود نخواهی کرد و یا با دیدن انواع و اقسام فیلم ها و کتاب های بی و سروته که بجز پرورش قوه وهم و خیال چیزی نصیب شما نخواهد کرد

شاید به نظرتان مسخره و تکراری و شعار بیاید اما لطفا لحظه ای به امور روزمره خود نظری بیندازید یک ریز گوش ما در حال شنیدن موسیقی است . به گونه ای که گویا معتاد شده ایم که مدام در گوشمان چیزی نواخته شود و این اصلا خوب نیست . از جنبه دینی هم که به آن نگاه نکنیم و علمی ببینیمش خواهیم دید که چه اثرات مخربی روی مغز و اعصاب ما دارد .

3- تأثیر منفی گناه و همچنین آثار مثبت عمل صالح را در روح و قلب خود مورد مطالعه قرار دهیم و بدانیم که گناه و معصیت چه مقدار در روح  تاریکی و کدورت ایجاد می کند و به عکس عبادات و اعمال صالح چقدر به او توانایی معنوی و نورانیت می بخشد.

4- نیاز خود در دنیا و آخرت به عمل صالح برخواسته از ایمان را خوب بداند و درک کند که بعد از مرگ همین اعمال نیک یا بد او هستند که تجسم پیدا می کنند و سعادت و شقاوت و لذت و یا رنج او را رقم خواهند زد. اگر این گونه خودشناسی برای انسان پیدا بشود، آنگاه انگیزه بسیار قوی ای برای ترک گناهان و عمل و عبادت خواهد داشت و البته در این صورت خداوند نیز به انسان توفیق عمل خواهد داد.

1. تلاش و همت خود انسان،

2. فراهم شدن شرایط از سوی دیگران

3. خواست خداوند و جور شدن امور.

در این راستا باید ابتدا توفیق تعریف شود تا مقدار نقش‌ عوامل دخیل در آن نیز بیشتر آشکار گردد. امام صادق علیه السلام‌ درباره آیه شریفه «وَ ما تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللَّهِ‏؛ توفیقى برایم نیست مگر به کمک خداوند تعالى» (هود/88) و نیز آیه شریفه «إِنْ یَنْصُرْکُمُ‏… ؛ اگر خداى تعالى ناصر شما باشد کسى بر شما غالب نیست و اگر او شما را خوار گرداند…» (آل عمران/160) چنین فرموده

‏اند هر گاه بنده آن طاعتى را که خداى تعالى امر فرموده انجام دهد کارش بر وفق امر الهى مى‏باشد و بنده هم به خاطر همین عمل موافق امر الهى موفق نامیده مى‏شود و دیگر چندان مهم نیست کدام یک از عوامل بیشتر و یا کمتر در آن دخیل بوده است.

بنابراین توفیق یعنى موافقت اعمال با اوامر الهى. اما گاهى واژه توفیق در بین عرف بطور عام‏تر استعمال مى‏شود و آن یعنى عمل بر وفق هدف به تحقق بیانجامد.

در هر حال براى کسب توفیق اسباب دیگری مى‏باشد که بعضى از آنها عبارتند از:

1- اطاعت از اوامر الهى: مولاعلى علیه السلام‌ مى‏فرمایند: «ایها الناس انه من استنصح الله وفق و من اتخذ قوله دلیلاً هدى للتى هى اقوم فان جارالله آمن و عدوه خائف؛ اى مردم هر کس خداوند تعالى را نصیحت گر خود پذیرد موفق شده است (و به توفیق دست یافته است) و هر کس قول خداوند تعالى را راهنماى خود گیرد به چیزى هدایت یافته که پابرجاتر و مستحکم‏تر مى‏باشد زیرا پناهنده به خدا ایمن و دشمنش ترسو و دل نگران است‏» (شرح نهج‏البلاغه ابن‏ابى‏الحدید، ج 9، ص 106) در روایت شماره بعد مى‏فرمایند: «من استنصح الله حاز التوفیق؛ هرکس خداوند تعالى را ناصح خود گیرد توفیق را کسب کرده است»

بنابراین اولین سبب کسب توفیق اطاعت از اوامر الهى و گوش به فرمان خداوند بودن است. اگر بنده مطیع خدای متعال باشد برای انجام کار نیک و عمل صالح توفیق می یابد و حتی هنگام معصیت ممکن است خدای متعال میان او و گناه مانع و فاصله ایجاد نماید.

2- بهره بردن از تجربیات موفق گذشته: تجربه‏هاى توفیق آمیز گذشته خود عاملی برای توفیق یافتن در ا نجام اعمال است. امام على(ع) مى‏فرمایند: «من التوفیق حفظ التجربة؛ از جمله توفیق، تجربه مى‏باشد.»

4- در خواست از خدا: دعا و درخواست مخصوصاً با تضرع و حال و اشک چشم و دل شکسته علاوه بر آثار مادى و معنوى استجابت، دل را بر انجام اوامر الهى رقیق و آماده مى‏سازد و آن را از کدورات تعلق و تشویش و اضطراب‏هاى ناشى از وسوسه‏هاى یأس‏آور شیطان و نفس اماره پالایش مى‏دهد.

توسل به ائمه اطهار(ع) هم در همین راستا مى‏باشد فقط غفلت نشود که «… و من سأل الله التوفیق و لم یجتهد فقد استهزاء بنفسه…» امام رضا(ع) مى‏فرمایند: هر کس از خدا توفیق را مسئلت کند در حالى که کوشا و تلاش گر نیست خود را به استهزاء و شوخى گرفته است.

5- موافقت و خواست الهی: البته برتر از همه اراده‌ها اراده الهی است. اراده الهی بر اساس عدالت، حکمت و رحمت او می باشد. این جاست که فاکتورهای متعددی در موفقیت و عدم موفقیت ما دخالت دارد که از آن به عوامل ظاهری مادی و عوامل ناپیدای معنوی یاد می کنند.

آنچه مهم است این است که ما طبق وظیفه خود عمل کنیم و موانع را تا جایی که می‌توانیم برطرف کنیم.

انسان باید انگیزه خدایی داشته باشد و در حال حرکت به سوی او باشد، این حالت باعث می‌شود حالت رضایت به او دست داده و به همین سبب خداوند اسباب لازم برای توفیق او را که خود بدان آگاه‌تر است فراهم می‌نماید.

شرط نتیجه بخشیدن این چند توصیه و راهکار فقط عمل به آن مى‏باشد

1-   همه چیز چون بسیار شود خوار و ارزان گردد ، مگر علم و دانش كه هر چه بیشتر شود عزیزتر باشد.

2-   جامعه وقتی فرزانگی و سعادت می یابد كه خواندن ، كار روزانه اش باشد.

3-   كتاب معلمی است كه بدون عصا و تازیانه ما را تربیت می كند.

4-   كتابِ خوب در حكم رفیق خوب است.

5-   كوشش برای كسب دانش نخستین و یگانه پایه ی فضیلت است.

6-   همه ی اندیشه و گفتار و كردار نیك نتیجه علم و معرفت است و همه ی اندیشه و گفتار و كردار زشت ثمره نادانی.

7-   اطاقِ بدون كتاب مانند جسم بی روح است.

8-   اگر مادر نباشد جسم انسان ساخته نمی شود واگر كتاب نباشد روح بشر پرورش نمی یابد.

9-   بعد از كتب آسمانی شریف ترین و مفیدترین كتاب ها بیوگرافی و شرح حال است.

10-بهترین كتاب آن كتابی است كه انسان را به تفكر وادارد و الا به درد پاره كردن هم نمی خورد.

11-جهان كتابی بسیارعالی است ولی كسی كه خواندن نمی داند فایده ای از محتوای آن بر نتواند گرفت.

12-چند دقیقه یا چند ساعت از وقت را با مطالعه گذرانیدن یكی از بزرگترین لذایذ روحی انسان است.

13-خواندن، انسان را كامل می كند و سخنرانی و گفتگوی او را حضور ذهن و سرعت انتقال می دهد.

14-كتاب برای جوانان راهنمایی است كه آنها را به سوی شرافت و فضیلت می كشاند.

15-مطالعه ی كتاب یعنی تبدیل ساعت های ملامت بار به ساعات لذتبخش .

آنگاه كه اميرالمومنين على (عليه السلام ) به دنيا آمد، نور حضرت از كعبه تا سينه آسمان را شكافت و بتهايى كه بر روى كعبه نصب شده بود به صورت افتادند.
شيطان فرياد بر آورد و گفت : واى بر بتها و عبادت كنندگانشان از اين فرزند

على (عليه السلام ) وليد الكعبه ، ص 41

1- نخوردن صبحانه کسانی که صبحانه نمی‌خورند قند خونشان به سطح پائین تری افت می‌کند ،این امر باعث تامین نامناسب مواد غذائی برای مغز و در نتیجه افت فعالیت مغزی می‌شود.

 2- پرخوری این امر باعث تصلب شرائین (سختی دیواره رگهای مغز) شده و منجر به کاهش قدرت ذهنی می‌شود.

3- مصرف دخانیات این امر باعث کوچک شدن چند برابری مغز و منجر به آلزایمر می‌شود.

 4- مصرف زیاد قند و شکر جذب پروتئین و مواد غذائی را متوقف می‌کند و منجر به سوء تغذیه و احتمالا اختلال در رشد مغزی خواهد شد.

5- آلودگی هوا مغز بزرگترین مصرف کننده اکسیژن در بدن ماست ،دمیدن هوای آلوده باعث کاهش اکسیژن تامینی مغز شده و منجر به کاهش کارآیی مغز می‌شود.

 6-کمبود خواب خواب به مغزمان اجازه استراحت می‌دهد.

 7- پوشاندن سر به هنگام خواب خوابیدن با سر پوشیده باعث افزایش تجمع دی اکسید کربن و کاهش تجمع اکسیژن شده و منجر به تأثیرات مخرب مغزی خواهد شد.

 8- کار کشیدن از مغزتان در هنگام بیماری کار سخت یا مطالعه در زمان بیماری ممکن است منجر به کاهش کارآئی مغز و در نتیجه صدمه مغزی شود.

 9- کاهش افکار مثبت فکر کردن بهترین راه برای تمرین دادن به مغزمان است ،کاهش افکار مثبت مغزی ممکن است باعث کوچک شدن مغز شود.

 10- کم حرفی مکالمات انتزاعی (ذهنی) منجر به عدم ترویج بهره وری از مغز خواهد شد.