به مناسبت شهادت حضرت زهرا سلام الله عليها طلاب مدرسه فاطميه (س) ياسوج همگام و همراه با ساير مردم شهر ياسوج مسير 10 کيلومتري از حرم امامزاده عبدالله (ع) تا حرم امامزاده مختار (ع) را پياده روي کردند.

در اين مسير طلاب به عنوان فضه خادمه به بيان مسائل احکام، عفاف و حجاب و همچنين  در صحن حرم امامزاده مختار (ع) به پاسخگويي مسائل شرعي پرداختند.

به مناسبت فرهنگ رضوي نمايشگاهي با عنوان فرهنگ رضوي از تاريخ6 ارديبهشت سال 91 به مدت يک هفته در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي ياسوج برگزار شد. در اين نمايشگاه غرفه هاي ادارات و سازمان هاي مختلفي از جمله غرفه حوزه علميه فاطميه (س)، اداره اوقاف و امور خيريه، اداره ارشاد، هلال احمرو … دستاوردها ي خود را به نمايش گذاشته اند.

در غرفه حوزه علميه فاطميه (س) بخش هاي متنوعي از جمله پايان نامه ها و دست آورد هاي طلاب در خصوص امامت، ولايت و به خصوص امامت امام رضا (ع)، پوستر هاي فرهنگ رضوي، عفاف و حجاب، مشاوره ديني ، کتبي با موضوع ذکر شده جهت استفاده عموم بازديدکنندگان ارائه و همچنين مسابقه اي تحت عنوان دلنوشته اي به امام رضا (ع) با اهداء جوايز نفيسي روزانه در اين نمايشگاه برگزار گرديد.

ساعات بازديد از اين نمايشگاه صبح ها از ساعت 9 لغايت12 ظهرو عصر ها از ساعت 5 عصر لغايت 9 شب براي عموم مي باشد.

دائم الوضو بودن به اين معنا است كه هر مؤمنى و شخصى كه قصد حركت به سوى خداى مهربان را دارد ، هميشه و دائما در حال طهارت باشد و به واسطه اين طهارت ، قلبش توجه به حضرت حق داشته باشد و براى جلوگيرى از شرّ نفس و شيطان ، دوام بر وضو را سفارش مى فرموده اند و مى گفتند : وضو به منزله لباس جنگ است .
در اينجا به دو نكته ، توجه شما خواننده محترم را جلب مى نمايم .

حكمت و فلسفه وضو و فضيلت آن
امام صادق عليه السلام فرمود :

وضو بر وضو به اين معنى كه هرگاه وضويش باطل شد ، فورا وضو بگيرد ؛ يعنى هيچگاه بدون وضو نباشد .
راز پاك شدن تمام بدن با ياد خدا ، اين است كه با ذكر خدا ، قلب انسان ، آگاه و متوجه مى شود و از غفلتى كه از ياد خدا بر او عارض شده ، تطهير مى يابد و هنگامى كه قلب يك انسان كه رئيس و عنوان مركزيّت بدن است ، پاك شود ، جميع اعضاء پاك مى شود .
چون قـلب رئيس بدن ، و تمام اعضاء در حكم كارگزاران و رعاياى او هستند ، هنگامى كه قلب توجه پيدا كند و پاك شود و به مصداق الناس على دين ملوكهم تمام وجود انسان در مسير الهى قرار گرفته و بسوى خدا توجه مى كند . به عبارت ديگر مى توان گفت قلب يك انسان اصل وجود اوست و انسان چيزى نيست مگر همان قلبش پس اگر قلب پاك شود ، انسان پاك شده .
شهيد ثانى قدّس سرّه مى فرمايد : در مورد طهارت ، انسان بايد توجه داشته باشد كه چون اعضاء ظاهرش در معرض ديد ديگران است و از طرفى هميشه با امور پست دنيوى در تماس هستند ، انسان موظف است كه آنها را بشويد و نظيف نگهدارد .
پس لازم است كه همراه با اين اعضاى ظاهرى ، قلبش را هم كه مورد توجه حق تعالى است ، تطهير كند ، زيرا كه خداى تعالى توجهى به صورت ظاهرى ما ندارد بلكه توجهش به قلوب ماست و قلب (نه قلب صنوبرى) رئيس اين اعضاء است ، و كارهايى را كه اين اعضا در جهت دور شدن از پروردگار انجام مى دهند ، به دستور او و در خدمت اوست پس قلب ، براى تطهير سزاوارتر است .
آنچه در باب وضو مقرر شده به وضوح ما را به تطهير قلب توجه مى دهد . بنابر اين كسى كه براى عبادت خداى تعالى و توجه به او و اعراض از دنيا ، وضو مى گيرد ، بايد بداند كه براى توجه به آخرت ، بايد دل از دنيا بريده ، دست از متاعش بشويد .
و به همين خاطر است كه مى بينيم دستور داده اند كه صورت و دو دست را شسته و سر و روى دو پا را مسح كنيم .
دستور شستن صورت به اين خاطر است كه توجه و روى آوردن به خدا با صورت باطنى ، بواسطه همين صورت انجام مى شود و اكثر حواس ظاهرى كه باعث و انگيزه دلبستگى به دنيا هستند در محوّطه صورتند ، پس دستور به شستن آن داده اند تا به صورتى خالى از كثافات به خدا روى آورد و بدينوسيله به مرتبه اى ترقى كند كه صورت باطنيش را نيز تطهير نمايد .
سپس دستور به شستن دستها داده ، چون اكثر برخوردهاى انسان با امور پست دنيوى به وسيله دست انجام مى شود .
و بعد دستور به مسح سر داده زيرا قوه مفكّره انسان كه قصد حركت به طرف امور دنيوى و هر امر ديگرى را ايجاد مى كند در سر قرار دارد و همين قصدها هستند كه به انسان جهت مى دهند و انسان را به هر طرف امور مورد نظر خود بر مى انگيزانند و چنانچه مربوط به امور دنيايى باشند انسان را به طرف دنيا مى رانند و از توجه به آخرت غافل مى كنند .
و در آخر دستور به مسح پاها داده ، زيرا به وسيله پاهاست كه انسان به مقاصد خود و از جمله مطالب دنيايى خود مى رسد و با آنها به طرف حوايج دنيوى حركت مى كند ، لذا سزاوار است كه اين اعضاء را در عبادت شركت دهد تا در سعادتى كه از عبادت نصيبش ‍ مى شود ، سهيم باشند .
در كتاب مصباح الشريعة : از امام صادق عليه السّلام روايت شده :

خطبه اى است بدون نقطه كه حضرت امير (عليه السلام ) پيرامون مسائلى چون حمد الهى و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بت پرستى - اطاعت حق - ازدواج پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ، اخلاقيات و… صحبت فرموده اند: (البته اين خطبه طولانى است كه مختصرى از آن آمده است ).
الحمد لله اهل الحمد و ماواه ، و له اوكد الحمد و احلاه و اسرع الحمد و اسراه و اطهر الحمد و اسماه و اكرم الحمد و اولاه ، الحمد لله الملك الملك المحمود و المالك الود مصور كل مولود و مال كل مطرود، ساطح المهاد و موطد الاطواد و مرسل الامطار و مسهل الاوطار، عالم الاسرار و مدركها و مدمر الا ملاك و مهلكها و مكور الدهور و مكررها و مورد الامور و مصدرها، عم سماحه و كمل ركامه و همل ، و طاوع السوال و الامل ، و اوسع الرمل و ارمل ، احمده حمدا ممدودا و اوحده كما وحد الاواه ، و هو الله لا اله للامم سواه و لاصادع لما عدله و سواه …
حمد و ثناء خداوندى را كه اهل حمد بوده و جايگه آن مختص او مى باشد و برترين و شيرين ترين و سريع ترين و گسترده ترين و پاكترين و بالاترين و گرامى ترين و سزاوارترين حمدها بر ذات او باد. سپاس ‍ خداوندى را كه پادشاهى است مورد ستايش و مالكى است بسيار مهربان و با محبت ، هر مولودى را صورت مى بخشد و هر طرد شده اى را ملجا و پناهگاه است ، گستراننده دشت ها و صحراها و برپا كننده كوهها و بلندى ها است ، فرو فرستنده بارانها و آسان كننده مشكلات و نيازها است ، عالم و دانا به همه اسرار و درهم كوبنده و نابود كننده همه پادشاهان است ، روزگاران را به سرانجام رسانده و آنان را مجددا به عرصه وجود مى آورد و مرجع و مصدر همه امور اوست ، جود و عطايش ‍ همه چيز را رد برگرفته و ابر بخشش او، با كمال ريزش ، همگان را فرا گرفته است ، خواسته ها و اميدهاى بندگان را برآورده نمود و به ريگزاران افزونى و توسعه بخشيده است .
حمد و ستايش مى كنم او را، حمد و ستايشى بى انتها، و يگانه اش ‍ مى شمارم همانگونه كه بنده دعا كننده گريان ، او را يگانه مى شمارد و اوست خداوندى كه امتها را خدايى جز او نيست ، و كسى نيست كه آنچه را كه او بر پا و تنظيم كرده درهم فرو ريزد…

سفينة البحار، ج 1، ص 397.

الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمّدٍ عَنْ عَلِيّ بْنِ مُحَمّدِ بْنِ سَعْدٍ رَفَعَهُ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَلِيّ بْنِ الْحُسَيْنِ عليه السلام قَالَ لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ مَا فِي طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَلَوْ بِسَفْكِ الْمُهَجِ وَخَوْضِ اللّجَجِ إِنّ اللّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى أَوْحَى إِلَى دَانِيَالَ أَنّ أَمْقَتَ عَبِيدِي إِلَيّ الْجَاهِلُ الْمُسْتَخِفّ بِحَقّ أَهْلِ الْعِلْمِ التّارِكُ لِلِاقْتِدَاءِ بِهِمْ وَأَنّ أَحَبّ عَبِيدِي إِلَيّ التّقِيّ الطّالِبُ لِلثّوَابِ الْجَزِيلِ اللّازِمُ لِلْعُلَمَاءِ التّابِعُ لِلْحُلَمَاءِ الْقَابِلُ عَنِ الْحُكَمَاءِ

    امام چهارم عليه السلام فرمود : اگر مردم بدانند در طلب علم چه فايده‏ايست آن را مى‏طلبند اگر چه با ريختن خون دل و فرو رفتن در گردابها باشد. خداوند تبارك و تعالى به دانيال وحى فرمود كه : منفورترين بندگان من نزد من نادانى است كه حق علما را سبك شمرد و پيروى ايشان نكند و محبوبترين بندگانم پرهيزكارى است كه طالب ثواب بزرگ و ملازم علماء و پيرو خويشتن‏داران و پذيرنده حكما باشد.

اصول كافى جلد 1 صفحه : 43 رواية : 5