آزادى از سلطه‏ى طاغوت‏ها، از بزرگ‏ترین نعمت‏هاست. چنان كه خداوند از میان همه نعمت‏ها، نام آن را برده است. البته ناگوارى و آزادى، هر دو وسیله‏ى آزمایش و تربیت هستند .

——————————————————————————–

وَ إِذْ نَجَّیْناكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ یُذَبِّحُونَ أَبْناءَكُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ نِساءَكُمْ وَ فِی ذلِكُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِیمٌ. (بقره 49)

و (نیز به خاطر بیاورید) آن زمان كه شما را از چنگال فرعونیان رهایى بخشیدیم كه همواره شما را به شدیدترین وجهى آزار مى‏دادند: پسران شما را سر مى‏بریدند و زنان شما را (براى كنیزى) زنده نگه می داشتند و در این، آزمایش سختى از طرف پروردگار براى شما بود.

نعمت آزادى‏

قرآن در این آیه به یكى دیگر از نعمت هاى بزرگى كه به قوم بنى اسرائیل ارزانى داشته اشاره مى‏كند و آن نعمت آزادى از چنگال ستمكاران است كه از بزرگترین نعمت هاى خدا است.

قرآن مخصوصاً براى مجسم ساختن عذاب فرعونیان نسبت به بنى اسرائیل تعبیر به ” یسومون ” كرده ( ” یسومون ” فعل مضارع از ماده “سوم” است كه در اصل به معنى دنبال چیزى رفتن مى‏باشد و از آنجا كه فعل مضارع معمولاً معنى دوام و استمرار را مى‏بخشد، در مى‏یابیم كه بنى اسرائیل به طور مداوم تحت شكنجه فرعونیان بوده‏اند.)

با چشم خود مى‏دیدند كه پسران بى‏گناهشان را سر مى‏برند ، و از سوى دیگر دخترانشان را به كنیزى مى‏بردند ، و از این گذشته خودشان نیز دائماً تحت شكنجه بودند ، بردگان و خدمتگزاران و كارگران قبطیان و دار و دسته فرعون محسوب مى‏شدند.

مهم این است كه قرآن ، این جریان را یك آزمایش سخت و عظیم ، براى بنى اسرائیل مى‏شمارد (یكى از معانى ” بلاء” آزمایش است) و به راستى تحمل این همه ناملایمات ، آزمایش سختى بوده است.

این احتمال نیز وجود دارد كه ” بلاء” در اینجا به معنى مجازات باشد ، زیرا بنى اسرائیل پیش از آن ، قدرت و نعمت فراوان داشتند و كفران كردند و خدا آنها را مجازات كرد.

احتمال سومى در تفسیر این جمله نیز از سوى بعضى از مفسران ذكر شده است كه ” بلاء ” به معنى نعمت باشد ، یعنى نجات از چنگال فرعونیان نعمتى بزرگ براى شما بود.

دنیاى امروز با گذشته این فرق را دارد كه در آن زمان فرعون با استبداد مخصوص خود،  پسران و مردان را از جمعیت مخالفش مى‏گرفت و دختران آنها را آزاد مى‏گذارد، ولى در دنیاى امروز تحت عناوین دیگرى روح مردانگى در افراد كشته مى‏شود و دختران به اسارت شهوات افراد آلوده در مى‏آیند .

به هر حال روز نجات بنى اسرائیل از چنگال فرعونیان یك روز مهم تاریخى بود كه قرآن كراراً روى آن تكیه كرده است.

بردگى دختران در آن روز و امروز

قرآن زنده گذاردن دختران و سر بریدن پسران بنى اسرائیل را عذاب مى‏خواند، و آزادى از این شكنجه را نعمت خویش مى‏شمارد.

گویا مى‏خواهد هشدار دهد كه انسان ها باید سعى كنند آزادى صحیح خویش را به هر قیمت كه هست بدست آورده و حفظ کنند. چنان كه امام على (علیه السلام) به این مطلب در گفتار خود اشاره مى‏فرمایند:

“الموت فى حیاتكم مقهورین و الحیاة فى موتكم قاهرین ؛ زنده بودن و زیردست بودن براى شما مرگ است ، و مرگ براى شما در راه بدست آوردن آزادى زندگى است.»(نهج البلاغه ، خطبه 51)

دنیاى امروز با گذشته این فرق را دارد كه در آن زمان فرعون با استبداد مخصوص خود ، پسران و مردان را از جمعیت مخالفش مى‏گرفت و دختران آنها را آزاد مى‏گذارد، ولى در دنیاى امروز تحت عناوین دیگرى روح مردانگى در افراد كشته مى‏شود و دختران به اسارت شهوات افراد آلوده در مى‏آیند.

اما چرا فرعون تصمیم به قتل پسران بنى اسرائیل و زنده گذاردن دختران آنها گرفت؟

بعضى از مفسران منشأ این جنایت را خوابى مى‏دانند كه فرعون دید .

پاسخ صحیح تر آن را در ذیل آیه 4 سوره قصص می خوانیم و می بینیم كه سبب كشتار فرزندان بنى اسرائیل تنها آن خواب نبوده است بلكه وحشت فرعونیان از نیرومند شدن بنى اسرائیل و به دست گرفتن حكومت، به این موضوع كمك كرده است.

پیام‏های آیه:

1ـ آزادى از سلطه‏ى طاغوت‏ها، از بزرگ‏ترین نعمت‏هاست. چنان كه خداوند از میان همه نعمت‏ها، نام آن را برده است. «نَجَّیْناكُمْ»

2ـ بیان سختى‏ها و تلخى‏هاى گذشته، لذّت آزادى امروز را چندین برابر مى‏كند.«یَسُومُونَكُمْ»،«یُذَبِّحُونَ»،«یَسْتَحْیُونَ»

3ـ طاغوت‏ها، بدون اطرافیان قدرت ندارند. «آلِ فِرْعَوْنَ»

4ـ ناگوارى و آزادى، هر دو وسیله‏ى آزمایش و تربیت هستند. «بَلاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ»

5ـ محو نیروهاى دفاعى و توسعه‏ى نیروهاى رفاهى، كار فرعونى است.«یُذَبِّحُونَ أَبْناءَكُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ نِساءَكُمْ»

6ـ طاغوت‏ها براى حفظ نظام و سلطه‏ى خود، به هر نوع شكنجه‏اى دست مى‏زنند. «یَسُومُونَكُمْ»، «یُذَبِّحُونَ»

نجات از چنگال فرعونیان‏

وَ إِذْ فَرَقْنا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَیْناكُمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (بقره ، 50)

و (به خاطر بیاورید) هنگامى كه دریا را براى شما شكافتیم و شما را نجات دادیم و فرعونیان را غرق ساختیم و شما تماشا مى‏كردید.

از آنجا كه در آیه گذشته اشاره اجمالى به نجات بنى اسرائیل از چنگال فرعونیان شد، آیه مورد بحث در حقیقت توضیحى بر چگونگى این نجات است كه خود نشانه‏اى است از نعمت هاى بزرگ پروردگار بر بنى اسرائیل.

ماجراى غرق شدن فرعونیان در دریا و نجات بنى اسرائیل از چنگال آنها در سوره‏هاى متعددى از قرآن آمده است، از جمله سوره اعراف آیه 136- انفال آیه 54- اسراء آیه 103- شعراء آیات 63 و 66- زخرف آیات 55 و دخان آیه 17 به بعد.

در این سوره‏ها تقریباً همه جزئیات این ماجرا شرح داده شده، ولى در آیه مورد بحث، تنها اشاره‏اى از نظر نعمت و لطف خداوند به بنى اسرائیل شده، تا آنها را به پذیرش اسلام، آئین نجات بخش جدید تشویق كند.

همان گونه كه مشروح این جریان را در سوره‏هاى نامبرده می خوانیم موسى پس از تبلیغ فراوان و دعوت فرعون و فرعونیان و ارائه معجزات گوناگون و عدم پذیرش آنها مأمور مى‏شود كه نیمه شب با بنى اسرائیل از مصر كوچ كند، اما هنگامى كه به نزدیك دریا (شط عظیم نیل) مى‏رسد، ناگاه متوجه مى‏شوند كه فرعون و لشگرش آنها را از پشت سر تعقیب مى‏كنند، اضطراب و وحشت سراسر وجود بنى اسرائیل را فرا مى‏گیرد.

روز نجات بنى اسرائیل از چنگال فرعونیان یك روز مهم تاریخى بود كه قرآن كراراً روى آن تكیه كرده است .

از پیش رو دریا و از پشت سر لشگر نیرومند فرعون كه تاب مقاومت با آن را ندارند . در اینجا است كه موسى (علیه السلام) مأموریت پیدا مى‏كند” عصا ” را به دریا بزند، راه هاى متعددى از دل دریا گشوده مى‏شود، و جمعیت بنى اسرائیل به سلامت از دریا مى‏گذرند، از آن طرف لشگر مخالف كه هم چنان آنها را تعقیب مى‏كردند همه به وسط دریا مى‏رسند، آب ها به هم مى‏پیوندن و همگى هلاك مى‏شوند.

جسدهاى مرده لشكریان فرعون روى آب ها قرار مى‏گیرند، و جمعیت بنى اسرائیل با چشم خویش مى‏بینند كه دشمن به چه روزى افتاده است .

این حالت اضطراب و وحشت، و آن نجات، هر دو درخور دقت است، كه آنها را با هم مقایسه كنند و خدا را شكر گویند.

قرآن مى‏خواهد به یهودیان بگوید من كه نسبت به شما این مقدار لطف كردم و شما را از آن وحشت و اضطراب رهایى بخشیدم، چرا با پیامبر اسلام (فرستاده من) و دستورات او مخالفت مى‏ورزید؟

در ضمن این آیه درسى است براى انسانها كه اگر در زندگى به خدا تكیه كنند و به آن نیروى بى‏زوال اعتماد داشته باشند، و در مسیر صحیح از هیچ گونه كوشش و تلاش باز نایستند، در سخت ترین دقائق، خداوند یار و مددكار آنها است.

و نكته قابل توجه دیگر این است كه: در این آیه، سه معجزه‏ى الهى در كنار هم مطرح شده است:

الف: شكافتن دریا. ب: نجات بنى اسرائیل. ج: غرق فرعونیان.

پیام‏های آیه:

1ـ نقش اسباب، بسته به اراده‏ى حكیمانه خداوند است. موسى یك عصا دارد كه گاهى از سنگ آب مى‏جوشاند«اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ» و گاهى به آب خورده و از میان آن راه گشوده مى‏شود. «فَرَقْنا بِكُمُ الْبَحْرَ»

2ـ پایان شب سیه سفید است. بنى اسرائیل بعد از آن همه شكنجه و بلا به رفاه و نجات رسیدند. «فَأَنْجَیْناكُمْ»

3ـ انتقام از ستمگران در حضور ستمدیدگان، مرهمى براى آنهاست. «أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ»   

منابع:

1-  تفسیر نور ج1

2-  تفسیر نمونه ج1

3-  نهج البلاغه خطبه

قرآن برترین و مهمترین نعمتی است كه خداوند به انسان ارزانی داشته است . گواه این مطلب آیات نخستین سوره الرحمن است .

——————————————————————————–

«الرحمن، علّم القرآن، خلق الانسان، علّمه البیان» [1]

زیرا انسان تنها در سایه تعلیم خداوند و دریافت و تلقّی قرآن به كمال نهایی خود می‌رسد.[2] چرا که قرآن سرچشمه همه مواهب و وسیله وصول به هر نعمت اعم از مادی و معنوی است با این كه خلقت انسان بر نزول قرآن تقدم دارد ولی خداوند به خاطر اهمیت، قرآن را مقدم داشته است.[3]

یكی از اساسی‌ترین مأموریت‌های پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ تلاوت قرآن بر مردم است[4] تا از فروغ آن شعله گیرند و از چشمه آب حیاتش جرعه‌ها نوشند. بنابراین اولین مرحله بهره‌مندی از قرآن تلاوت آیات آن است .

به اختصار پاره‌ای از خواص تلاوت قرآن بیان می‌شود:

1. تكلم با محبوب

قرآن نامه محبوب است. راه انس با محبوب خواندن نامه اوست، زیرا به فرمایش امام صادق ـ علیه السّلام ـ : خداوند خود را در كلامش به مردم نشان داده است.[5]

2. بهره گیری از هدایت‌های قرآن

تلاوت قرآن زمینه هدایت و تكامل معنوی را میسور می‌سازد ؛ زیرا با تلاوت قرآن با اوامر و نواهی و دستورات خدا آشنا شده و سعی می‌كنیم به آنچه فرموده عمل كنیم و از آنچه نهی كرده دوری جوییم ؛ چرا که مؤمنان راستین تلاوت قرآن را مقدمه عمل می‌دانند. امام صادق ـ علیه السّلام ـ تلاوت راستین را عبرت گیری از قرآن ، گردن نهادن به اوامر و عمل كردن به احكام آن می‌دانند.[6]

انس دائمی با قرآن برای قاری شرافتی را فراهم می‌آورد كه به حرمت این هم نشینی و رفاقت نیازهای معیشتی و مادی او برطرف می‌شود

3. تشویق به كسب ویژگی‌های لازم جهت بهره‌وری از قرآن

قرآن هدایت ویژه خود را مخصوص تقوا پیشگان می داند.[7]

این پروا پیشگان آراسته به صفتی چون شب زنده داری، خشوع در عبادت، صبر در شداید، عفو و گذشت، امانت ‌داری، شاكر نعمت‌های الهی و… هستند.[8]

تالی قرآن با خواندن این صفات و تفسیرشان در روایات امامان ـ علیهم السّلام ـ آراسته شدن به این خصال را طلب می‌كند.

4. تصمیم بر ترك گناهان

هر اندازه دل انسان به زنگار گناه آلوده شود ، به همان میزان از فهم آیات الهی محروم می‌شود. آشنایی با موانع فهم قرآن كه در پرتو تلاوت ایجاد می‌شود او را مصمم بر رفع این موانع نموده ؛ موانع از قبیل جهل[9]، استكبار[10]، كفر[11]، فسق[12]، ظلم[13] و هوسرانی[14].

5. استجابت دعا

انس دائمی با قرآن برای قاری شرافتی را فراهم می‌آورد كه به حرمت این هم نشینی و رفاقت نیازهای معیشتی و مادی او برطرف می‌شود. امام صادق ـ علیه السّلام ـ از قول خداوند می‌فرماید: هر كس به جای درخواست از من به ذكر من مشغول شود به او بالاترین مقداری را عطاء خواهم كرد كه به هر كه از من درخواست نماید عطا می‌كنم.[15]

6. عامل نورانیت

تلاوت قرآن مایه نورانیت انسان و ملكوتی شدن او می‌شود. رسول اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در سفارشی به ابوذر می‌فرماید: «علیك بتلاوه القرآن و ذكر الله كثیراً فانّه ذكرٌ لك فی السماء و نورٌ لك فی الارض»؛ بر تو باد به تلاوت قرآن و كثرت یاد خدا زیرا تلاوت قرآن عامل یاد تو در ملكوت و مایه نورانی شدن تو در زمین است.[16]

پی‌نوشت ها :

[1] . سوره الرحمن، آیات 1 ـ 4.

[2] . ر.ك: آیت الله جوادی آملی، قرآن در قرآن، ج 1، قم، مركز نشر اسراء، چاپ سوم، آذر 81، ص 23؛ و آیت الله مكارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 21، ص 219، تهران، انتشارات دار الكتب الاسلامیه، چاپ بیستم، سال 1376.

[3] . ر.ك: آیت الله جوادی آملی، قرآن در قرآن، ج 1، قم، مركز نشر اسراء، چاپ سوّم، آذر 81، ص 23؛ و آیت الله مكارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 21، ص 219، تهران، انتشارات دار الكتب الاسلامیه، چاپ بیستم، سال 1376.

[4] . سوره جمعه، آیه 2.

[5] . آیت الله مكارم شیرازی، همان، ج 11، ص 402، به نقل از بحار الانوار، ج 92، ص 107.

[6] . ر.ك: علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج اوّل، ص 262، بیروت، مؤسسه الاعلمی 1417 هـ.

[7] . سوره بقره، آیه 2.

[8] . برای آشنایی با صفات پروا پیشگان رجوع كنید به نهج البلاغه، خطبه 193.

[9] . سوره توبه، 127.

[10] . بقره، 87.

[11] . عنكبوت، 47؛ بقره، 74.

[12] . توبه، 24، 53، 96.

[13] . اسراء، 82.

[14] . جاثیه، 23.

[15] . ر.ك: نقی پورفر، ولی الله، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن، انتشارات اسوه، 74.

[16] . آیت الله جوادی آملی، تفسیر تسنیم، مركز نشر اسراء، چاپ دوّم، سال 1379، صفحه 248.

اللّهُمَّ اغْفِر لِلمُعَلِّمينَ و أطِل أعمارَهُم و بارِك لَهُم في كَسبِهِم ؛  

در قرآن کریم می خوانیم:

 الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ تَطْمَئنِ‏ُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ  أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئنِ‏ُّ الْقُلُوب

 آنها كسانى هستند كه ایمان آورده‏اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش مى‏یابد! (رعد/28)

 یاد خدا تنها به ذكر زبانى نیست، اگر چه یكى از مصادیق روشن یاد خداست. زیرا آنچه مهم است یاد خدا بودن در تمام حالات خصوصاً در وقت گناه است.

یاد خداوند بركات بسیار دارد، از جمله:

الف: یاد نعمت‏هاى او، عامل شكر اوست.

ب: یاد قدرت او، سبب توكّل بر اوست.

ج: یاد الطاف او، مایه محبّت اوست.

د: یاد قهر و خشم او، عامل خوف از اوست.

ه: یاد عظمت و بزرگى او، سبب خشیت در مقابل اوست.

و: یاد علم او به پنهان و آشكار، مایه حیا و پاكدامنى ماست.

ز: یاد عفو و كرم او، مایه امید و توبه است.

ح: یاد عدل او، عامل تقوا و پرهیزكارى است.

 انسان، بى‏نهایت طلب است و كمال مطلق مى‏خواهد ولى چون هر چیزى غیر از خداوند محدود است و وجود عارضى دارد، دل را آرام نمى‏گرداند. در مقابل كسانى كه با یاد خدا آرامش مى‏یابند، عده‏اى هم به متاع قلیل دنیا راضى مى‏شوند. «رَضُوا بِالْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اطْمَأَنُّوا بِها» نماز، ذكر الهى و مایه آرامش است. «وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِی» «1»، «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ» ممكن است معناى «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» این باشد كه بواسطه ذكر و یادى كه‏خدا از شما مى‏كند، دلهایتان آرام مى‏گیرد. یعنى اگر بدانیم خداوند ما را یاد مى‏كند و ما در محضر او هستیم، دلهایمان آرامش مى‏یابد. چنان كه حضرت نوح علیه السلام بواسطه كلام الهى «اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْیُنِنا» «2» آرام گرفت و امام حسین علیه السلام به هنگام شهادت على اصغرش با عبارت «هین على انه بعین الله» این آرامش را ابراز فرمود، و یا در دعاى عرفه آمده است: «یا ذاكر الذاكرین» سؤال: اگرچه در این آیه آمده است كه دلها، و بویژه دل مؤمن، با یاد خدا آرام مى‏گیرد، امّا در آیات دیگرى مى‏خوانیم هر گاه مؤمن خدا را یاد كند، دلش به لرزه مى‏افتد. «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ» «3»

آیا این لرزش و آرامش مى‏توانند در یك جا جمع شوند؟ راه توجیه آن چیست؟

پاسخ: براى تصوّر وجود این همزمان آرامش و لرزش در یك فرد، توجّه به این مثال‏ها راهگشا مى‏باشد:

الف: گاهى انسان بخاطر وجود همه مقدمات، اطمینان و آرامش دارد، امّا در عین حال از نتیجه هم نگران و بیمناك است. مثل جراح متخصصى كه به علم و كار خود مطمئن است ولى باز در هنگام عمل شخصیّت مهمى دلهره دارد.

ب: فرزندان، هم به وجود والدین، احساس آرامش مى‏كنند وهم از آنها حساب مى‏برند و مى‏ترسند.

ج: گاهى انسان از آنجا كه مى‏داند فلان ناگوارى براى آزمایش و رشد و ترفیع مقام اوست، خرسند و آرام است، امّا اینكه آیا در انجام وظیفه موفق خواهد شد یا خیر، او را نگران مى‏كند و به لرزه مى‏اندازد.

 د: انسا‏هاى مؤمن وقتى در تلاوت قرآن به آیات عذاب، دوزخ و قهر الهى مى‏رسند، لرزش بر اندام آنها مستولى مى‏شود، امّا هنگامى كه آیات رحمت و رضوان و بهشت خداوند را قرائت مى‏كنند، آرامشى شیرین، قلوب آنها را فرا مى‏گیرد و آنها را دلگرم مى‏سازد. امام سجاد علیه السلام در دعاى ابو حمزه مى‏فرماید: «اذا ذكرت ذنوبى فزعت و اذا رأیت‏

كرمك طمعت»، یعنى هر گاه گناهان خود و عدل و قهر تو را به یاد مى‏آورم، ناله مى‏زنم، امّا وقتى به یاد لطف و عفو تو مى‏افتم امیدوار مى‏شوم. صاحب المیزان براى این جمله، از قرآن شاهد مى‏آورد «تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى‏ ذِكْرِ اللَّهِ» «4» یعنى در آغاز انسان دلهره دارد ولى كم‏كم به آرامش مى‏رسد.

كسى كه از یاد خدا غافل است، آرامش ندارد و زندگى بدون آرامش زندگى نكبت بارى است. «مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْكاً» «5»

كسى كه مى‏داند خداوند نیكوكاران را دوست دارد،به كار نیكش دلگرم مى‏شود

عوامل آرامش و دلگرمى‏

دستیابى به اطمینان و آرامش مى‏تواند عوامل گوناگونى داشته باشد، ولى در رأس آنها آگاهى و علم جلوه ویژه‏اى دارد كسى كه مى‏داند ذرّه‏ى مثقالى از كارش حساب دارد، «مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ» «6» نسبت به تلاش و فعّالیّتش دلگرم است.

كسى كه مى‏داند بر اساس لطف و رحمت الهى آفریده شده، «إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ» «7» امیدوار است.

كسى كه مى‏داند خداوند در كمین ستمگران است، «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ» «8» آرامش دارد.

كسى كه مى‏داند خداوند حكیم و علیم است و هیچ موجودى را بیهوده خلق نكرده است «عَلِیمٌ حَكِیمٌ» خوش‏بین است.

كسى كه مى‏داند راهش روشن و آینده‏اش بهتر از گذشته است، «وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ وَ أَبْقى‏» «9» قلبش مطمئن است.

كسى كه مى‏داند امام و رهبرش انسانى كامل، انتخاب شده از جانب خداوند و معصوم از هر لغزش و خطاست، «إِنِّی جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» «10» آرام است.

كسى كه مى‏داند كارِ نیك او از ده تا هفتصد بلكه تا بى‏نهایت برابر پاداش دارد ولى كار زشت‏او یك لغزش بحساب مى‏آید دلخوش است. «مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِی كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ» «11» كسى كه مى‏داند خداوند نیكوكاران را دوست دارد، «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ» «12» به كار نیكش دلگرم مى‏شود.

كسى كه مى‏داند كار خیرش آشكار و كار شرّش پنهان مى‏ماند، «یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح» شاد است.

_____________________

منبع: تفسیر نور، ج‏6، صص: 230_232

پژوهش

1-بررسي طرح تحقيقات پاياني

2-اطلاع رساني به طلاب در حال تدوين تحقيق پاياني جهت ارائه تحقيق خود به مدرسه

3-اعزام پرسشگران طرح پژوهشي حقوق زن در اسلام در سطح استان – شهرستان – روستاهاي اطراف

4-نصب اطلاعيه جهت شرکت طلاب در مسابقه کتاب اسرار آفرينش

5-هماهنگي با کتابخانه عمومي شهرستان جهت برگزاري مسابقه نويسندگي بين طلاب

آموزش

1-برگزاري جلسه توجيهي با طلاب جهت آمادگي براي امتحانات ميانترم و يادآوري موارد لازم

2-جلسه توجيهي مجريان برگزار کننده آزمون ورودي سال تحصيلي 91-90 و انجام تمهيدات لازم جهت برگزاري آزمون

3-برگزاري امتحانات هفتگي براي طلاب 

4-در نظر گرفتن لوح تقدير و هدايايي براي طلاب برتر علمي و المپياد مرحله مدرسه اي

5- تقدير و تشکر از اساتيد مدرسه جهت بزرگداشت روز معلم با داده لوح تقدير و هداياي ناچيز  

فرهنگي

1-برگزاري جشن ويژه هفته معلم و تجليل از اساتيد ، اين جشن برنامه هايي از قبيل : قرائت کلام الله مجيد، سخنراني يکي از اساتيد حوزه پيرامون فضيلت علم و عالمي ، قرائت قرآن به زبان انگليسي توسط دو نفر از طلاب ، اجراي طنز و …

2- تجليل از نفرات برتر فعاليتهاي فرهنگي در روز بزرگداشت معلم   

3-برگزاري اردوي جهادي با حضور کليه طلاب و اساتيد مدرسه براي همکاري و نظافت پروژه ساختماني جديد حوزه علميه حضرت زينب « س» دهدشت .