بسم الله الرحمن الرحيم

پيام قرآني : وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوْ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُوْلِي الْإِرْبَةِ مِنْ الرِّجَالِ أَوْ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (31)

موضوع: عفاف

مبحث مورد نظر : معناي عفاف و راه تقويت آن

توضيحات: « معناي عفت»

عفت به نقطه ي مقابل شهوت مي گويند و مانند شهوت داراي مفهوم عام و خاص است . مفهوم عام آن به معناي خويشتن داري د ربرابر هر گونه تمايل افراطي و نفساني است و مفهوم خاص آن خويشتن داري در برابر تمايلات و بي بندوباري جنسي است. عفت يكي از فضايل مهم اخلاقي در رشد و پيشرفت و تكامل جوامع انساني است. اما شهوت كه درمقابل عفت قرار دارد موجب سقوط فرد و جامعه مي شود. در جايي ديگر در معناي عفت گفته شده : عفت نقطه مقابل شكم پرستي و شهوت پرستي است كه از مهم ترين فضايل انساني محسوب مي شود عفت به گفته راغب اصفهاني دركتاب المفردات به معناي پديد آمدن حالتي در نفس است كه آدمي را از غلبه شهوت باز مي دارد. و عفيف به كسي گفته مي شود كه داراي اين وصف و حالت باشد. مؤلف التحقيق مي نويسد اين ماده در اصل به معني حفظ از تمايلات و شهوات نفساني است همان گونه كه تقوا به معني حفظ النفس از انجام گناهان مي باشد. بنابراين عفت يك صفت دروني است د رحالي كه تقواي ناظر به اعمال خارجي است . علماي اخلاق در تعريف عفت آن را صفتي حد وسط در ميان شهوت پرستي و خمودي دانسته اند صاحب مقايس اللغه مي نويسد عفت در اصل به دو معني آمده است نخست خودداري از انجام كارهاي زشت و ديگري كم بودن چيزي ولي از كلام راغب اصفهاني در مفردات استفاده مي شود كه هر دو معني به يك چيز باز مي گردد . زيرا افراد عفيف به چيزي كم قانع هستند . حضرت امير درباره ي حقيقت عفت مي فرمايند: الصبر علي الشهوة عفة مقاومتي در برابر ? شهوتها عفت نام دارد. شهيد مطهري د ركتاب تعلم و تربيت مي فرمايد: عفت حالتي نفساني است به معني رام بودن قوه ي شهواني تحت حكومت عقل و حكومت عقل و ايمان. دركتاب ترجمه ي اخلاق آمده است كه حسن و اعتدال قوه ي شهوت همان حالتي است كه عفت نام دارد.

خداوند در قرآن خطاب به رسول اكرم مي فرمايد: اي پيامبربه مؤمنين بگو دامن نگاههاي خويش رابرچينند و عفت خويش راحفظ كنند. زيرا كه لازمه ورع، عفت است و عفت عبارت است از خودداري از مقتضاي شهوات درحالي كه ورع معني وسيع تري دارد . در جايي ديگر مي خوانيم وقتي كه قوه ي شهويه تحت ميزان عقل و شرع سامان گرفت و از حد افراطي و تفريطي و از تصرف و خدعه شيطان خارج شد يك حالت سكونت و طمأنينه در آن حاصل مي شود و يك ملكه اعتدال در آن پيدا مي شود كه وجهه ي الهيه پيدا مي كند اين را تعبير به عفت مي كنند.

و بدان كه عفت از فطريات و از جنود عقل است وبراي اينكه عقل و شرع به شهوت غالب شوند بايد كه عفت راتقويت و شهوت را ضعيف كنيد و اما تقويت عفت بر دو امر است : يكي تذكر فوائد و ثمرات دنيائي عفت و پاكدامني و ثوابهاي اخروي آن كه در آيات و روايات آمده است و دوم در ميدان جنگ بين عفت و شهوت عفت را غالب نمودن واين با عمل به مقتضاي عفت تدريجاً حاصل مي شود و هر بار از مرتبه ي قبل آسان تر مي شود تا آنجا كه ديگر براي خصم نيرويي براي مقابله باقي نمي ماند.(1)

آنچه كه بيان شد تفسير عفت به مفهوم عام كلمه بود زيرا بعضي براي معرفي عفت از نقطه مقابل يعني پرده دري نيز استفاده كرده اند به همين علّت در بسياري از موارد واژه عفت را در مورد پرهيزكاري در خصوص مسائل جنسي استعمال كرده اند به هر حال ازآيات قرآن مجيد و روايات اسلامي استفاده مي شود كه عفت به هردو معنا از بزرگترين فضائل انساني است و هيچ كس در سيرالي الله بدون داشتن عفت به جايي نمي رسد در زندگي دنيا نيز آبرو و حيثيت و شخصيت انسان در گرو عفت است.

ارزش عفت و اهميت آن در روايات:

تنها سرمايه انسان و بالاخص زن عفت و پاكدامني است انسان اگر بالاترين مقامات و عالي ترين معلومات را هم دارا باشد ولي نتواند عفت خود را نگاه دارد و پاكدامني نداشته باشد ارزش واقعي ندارد حتّي خود انسانها هم براي چنين شخصي احترام قائل نيستند ولي اگر عفت خود را حفظ كرده ودامن به نانجيبي آلوده نكند محترم ترين و محبوب ترين انسان خواهد بود و خدا و خلق چنين انساني را دوست مي دارند. چيزي كه تمام خردمندان بلكه فطرت بشر از خود او مي فرمايد: عفت گنجي  انتظار دارد همان عفت و پاكدامني است. حضرت امير است كه راه موفقيت دنيا و آخرت از آن آغاز مي شود.

هم چنين مي فرمايد: عفت بالاترين عباداتست.

و مي فرمايند: پيروان حقيقي جعفربن محمد كساني هستند كه در ? امام صادق برابر شكم پرستي و بي بندو باري جنسي عفت و تلاش و كوشش فراوان دارند به ثواب او اميد دارند و از عقاب او بيمناكند.

انسان اگر بداند كه همسر او به گرداب بي عفتي نزديك مي شود هر چند قلبش از محبت او آكنده باشد مهر او از دل شوهر مي رود هر چند ظاهراً به عللي نتواند سخني بگويد.

در ترجمه كتاب غررالحكم تعبيرات زيبائي پيرامون عفت بيان شده است كه نمونه مي هائي از آنها را بازگو مي كنيم مولاي متقيان اميرالمومنان علي فرمايند: عفت زكات زيبائي است.

همچنين نشانه غيرت مرد عفت اوست. آن بزرگوار مي فرمايند: برتو باد به عفت كه به راستي قرين وهمراه خوبي است . برتو باد به عفت به راستي كه شريف ترين خصلتهاي مردمان شريف است .

در قرآن كريم در عبارت هاي كوتاه و بسيار پرمعنا ضمن بيان بخش مهمي از صفات مومنان پاكدامني و عفت را يكي از خصلتهاي برجسته آنها دانسته و مي گويد: آنها كساني هستند كه دامان خود را ازآلودگي به بي عفتي حفظ مي كنند وتنها آميزش جنسي يا همسران و كنيزانشان دارند كه در بهره گيري از آنان ملالت نمي شوند و كساني كه غير از اين راهي را طلب كنند تجاوزگرند. در روايتي رسيد وعرض كرد اعمال و طاعت من ضعيف و ? آمده شخصي به خدمت حضرت امير علي در پاسخ روزه ام كم است ولي اميدوارم كه هرگز مال حرامي نخورده ام امام فرمود: اي الاجتهاد افضل من عفة بطن و فرج كدام تلاش در راه اطاعت خدا برتر از عفت در مقابل شكم و مسائل جنسي است .

آنچه از روايات و بيانات فوق حاصل مي شود اين است كه اسلام اهتمام فوق العاده به مسئله پرهيزكاري در برابر شهوت شكم و بي بندوباري جنسي و به طور كلي عفت دارد تا جايي كه آن را نشانه شخصيت و غيرت و ايمان و پيروي از مكتب اهل بيت عليهم السلام معرفي مي كند تاريخ نيز سرچشمه بسياري از گرفتاري هاي انساني را ازهمين امر و بي عفتي مي داند. زيرا بي عفتي اجازه تفكر مشروع را نمي دهد تا به وسيله آن حقوق انسان ها را رعايت كند و در مسير عدالت گام بردارد به همين علّت انسان را به ارتكاب انواع گناهان و آلودگيها وا مي دارد . شهوت شكم سرچشمه بسياري از بيماريهاي جسماني و اخلاقي است تا آنجا كه گاهي شكم به بت خطرناكي مبدل نشده و انسان را به پرستش و اطاعت خويش در همه زمينه د راين رابطه درباره ي مردم آخرالزمان ? ها وادار مي سازد. پيامبر اكرم فرموده است: زماني برمردم فرا مي رسد كه شكم هاي آنها بت هاي آنهاست و زنهاي آنها قبله هاي آنهاست و دينارهايشان دينشان و شرفشان متاعشان است در آن زمان از ايمان جز نامي و از اسلام جز رسمي و از قرآن جز درسي باقي نمي ماند. مساجدشان از نظر ساختمان آباد و دل هايشان از نظر هدايت خراب است.

كافي جلد دوم صفحه 79

1- وسائل الشيعه جلد 11 صفحه 199

2- غررالحكم جلد - صفحه 129-130 و حديث 4114

3- گزيده اي از فرمايشات حضرت آيه الله ابطحي دامه بركاته

در سوره مبارکه نساء آیه 148 در مورد طریقه و روش صحبت کردن هرگز صدای بلند و اظهار لفظی در ابراز بدی را به هیچ شکلی نمی‌پذیرد مگر در مواردی که کسی مظلوم واقع شود که در این صورت در برابر ظالم واقع شود که در این صورت در برابر ظلم ظالم حق شکایت و ابراز و اظهار داده می‌شود، اما در پایان آیه به صفات کریمه عفو و بخشش خداوند با داشتن نهایت قدرت و استیلا اشاره دارد و عملاً انسان را به سمت و سوی بزرگواری و بخشش می‌کشاند.  

صدای خود را کوتاه کن به درستی که زشت‌ترین صداها صدای الاغ‌هاست»

سخن و سخن گفتن از نعمت‌های شاخص و برجسته الهی در وجود انسان است، اظهار ایمان عشق و محبت، کینه و نفرت، بیان احساس، گسترش علم و انتقال آن، ارتباطات فردی و اجتماعی… همگی در سایه این نعمت الهی شکل می‌گیرد.

سخنان هر فرد نمادی از طرز تفکر، شخصیت، تربیت، توان علمی و فرهنگی، باورها و اعتقادات و خلقیات اوست و عیب و هنر نهفته را آشکار می‌سازد، گذشته از محتوای بیان، برخورد و حتی روش صحبت کردن نشانی از اخلاق دارد.

در فرهنگ قرآنی، بیان از چنان اهمیتی برخوردار است که در سوره مبارکه «الرحمن» آنجا مجموعه ای از نعمت‌های الهی به تصویر کشیده شده است بعد از آفرینش انسان اولین نعمت را «بیان» معرفی می‌کند، و آموزش آن را خداوند به خود نسبت داده است.

علاوه بر این در تبیین هشدارهای اخلاقی حتی از کوتاهی و بلندی صدا سخن به میان آورده است تا مبانی ادب و تربیت را به مؤمنان آموزش دهد.

به عنوان مثال در سوره مبارکه «حجرات» که سوره ادب و اخلاق نام گرفته است، از مؤمنان می‌خواهد که در مقابل شخصیتی چون پیامبر (صلی الله علیه وآله) صدای خود را بلند نکنند و بلندتر از او سخن نگویند و نکته بسیار جالب اینکه نتیجه چنین رفتار ناپسند را نابودی اعمال شایسته و عدم فهم و شعور می‌داند. (1)   

یعنی‌ای مؤمنان اگر شما با عمل نیک خود اعتبار و آبرویی نزد خداوند یا مردم کسب کرده‌اید. بلند صحبت کردن حالت هتاکی و بی حرمتی است که اعمال شایسته شما را به تباهی کشیده و آبرو و اعتبار شما را از بین می‌برد و در مقابل برای تشویق و هدایت آنان به ادب و تربیت و رفتار و سخن گفتن مؤدبانه می‌فرماید: «آن‌ها که در پیشگاه پیامبر (صلی الله علیه وآله) صداهای خود را کوتاه می‌کنند خداوند قلب‌های آن‌ها را به تقوا آزموده و اجر و پاداش عظیم برای آن‌ها مقرر فرموده است.»(2)

و در مورد دیگر می‌فرماید: «آن‌ها که با فریاد بلند» از پشت درب خانه تو را صدا می‌کنند بیش‌ترشان عقل و تفکر درستی ندارند؛ و سپس با ارائه طریقه صحیح ادامه می‌دهد «اگر آن‌ها صبر می‌کردند تا تو از خانه خارج شوی و به نزد آن‌ها بیایی البته برایشان بهتر بود.»(3)

در یک جمع بندی کلی در سوره مبارکه نساء آیه 148 در مورد طریقه و روش صحبت کردن هرگز صدای بلند و اظهار لفظی در ابراز بدی را به هیچ شکلی نمی‌پذیرد مگر در مواردی که کسی مظلوم واقع شود که در این صورت در برابر ظالم واقع شود که در این صورت در برابر ظلم ظالم حق شکایت و ابراز و اظهار داده می‌شود، اما در پایان آیه به صفات کریمه عفو و بخشش خداوند با داشتن نهایت قدرت و استیلا اشاره دارد و عملاً انسان را به سمت و سوی بزرگواری و بخشش می‌کشاند.

و آنجا که لقمان آن حکیم فرزانه فرزند را نصیحت می‌کند به این موضوع اشاره دارد که «فرزندم صدای خود را کوتاه کن که زشت‌ترین صداها صدای الاغ‌هاست» در این سخن کوتاه اشارات لطیفی نهفته است که با بررسی خصوصیات صدای الاغ بعضی از آن‌ها روشن می‌شود، این حیوان در یک لحظه با امواج بسیار بلند، یکنواخت و پی در پی، بدون مقدمه و یا دلیلی و یا حتی نیازی به طور ناگهانی صدای خود را رها می‌کند بدین جهت صدای او زشت و ناپسند شمرده شده است.

نچه اشاره شد در مورد کمیت صدا و روش بیان سخن بود اما در محتوای آن بحث و گفتگو بسیار است. ابزار سخن، قطعه گوشت قرمز نسبتاً کوچکی است که در جای نرم قرار گرفته و به آسانی حرکت می‌کند.

آ

شاید سخن گفتن از آسان‌ترین اعمال انسان باشد اما این ابزار شمشیر دو لبه بسیار برانی است که برای ما در جهت رشد و تعالی و کمال انسان می‌تواند کار کند و یا اگر رها شود از سخت‌ترین و قدرتمندترین ابزار دشمن درون است و به منزله کمانی است که تیرهای ناروای دروغ و غیبت و تهمت و تندخویی و ناسزا از آن خارج می‌شود.

اما قبل از آنکه این تیرهای زهرآگین به جان دیگری نشانه رود، بر روح و جان صاحب سخن می‌نشیند و ایمان و وجود او را آلوده و مسموم می‌سازد و قبل از آنکه اعتبار و آبرو از کسی ببرد، ایمان و ارزش انسانیت صاحب خود در درگاه پروردگار و نزد مردم به تزلزل می‌افکند و تا درمان و التیام هر زخم و جبران و اصلاح هر گناه و رضایت هر متهم و توبه و پذیرش از طرف پروردگار عالم راه طولانی و درازی در پیش است؛ و گاه این ظلم و آسیب به خود و جامعه چنان ادامه می‌یابد که به صورت عادت‌هایی زشت درآمده و بدون توجه و در غفلت دائمی انجام می‌پذیرد.  

اینجا دیگر آن دشمن درون سنگرهای اصلی را تصاحب کرده و با قدرتمندترین سلاح بر جسم و جان حکم می‌راند و همه چیز کاملاً در اختیار اوست؛ و این است معنای «دروغگو دشمن خداست.»

آیا می‌توان با این دشمن درون جنگید؟ و سرزمین وجود را از لشکریان او پاک کرد؟ چگونه؟

خداوندا… این خانه، خانه توست و این سرزمین حرم امن تو، چشم امید ما تنها به یاری آن ملک مقتدری است که زور مداران را در مقابل عظمت او توانی نیست و ما بندگان ناچیز و ناتوان تو از درون و بیرون در معرض خطرها و رنج‌ها و گرفتاری‌ها قرار داریم.

آن زبان و ابزار بیان که تو به ما عطا کردی تا حمد و ثنا و ذکر تو گوید و راه خیر بگشاید و سلام تو بر آن جاری باشد تا بر علم و حکمت و معرفت ما بیفزاید، گاه چنان در اختیار دشمن قسم خورده ما است که در مقابل او ما را توانی نیست. دست نیاز به درگاه تو می‌گشاییم و از تو یاری می‌خواهیم که با قدرت بیکران و حکمت بی پایان خود توان مواظبت و حراست آن را به ما عطا فرمایی و صدق، صفا و راستی بر وجود ما غالب گردانی و توفیق انس با کلام خود که چون چراغ تابناکی روشنگر جان و راه ماست، بر ما مقرر بفرمایی تا پیوسته پیروز میدان این مبارزه دائمی باشیم و به صدق و راستی و عدالت سخن گوییم.

 پی‌نوشت‌ها:

1- حجرات، آیه 2

2- همان، آیه 3

3- همان، آیه 5

http://hadinet.ir

امام سجّاد سلام الله علیه :
 
 : إنّ حُبَّنا أهلَ البَيتِ يُساقِطُ عَنِ العِبادِ الذّنوبَ كَما يُساقِطُ الرّيحُ الوَرَقَ مِنَ الشَّجَرِ؛ 
 
 محبت ما، اهل بيت، گناه بندگان را فرو مى‌ریزد، چنان‏كه باد، برگ درخت را 
 
 دانش‌نامه قرآن و حدیث: ج 10, ص452, ح 1043

امام صادق سلام الله علیه :
 
 المُنتَظِرُ لِلثّاني عَشَرَ كَالشّاهِرِ سَيفَهُ بَينَ يَدَى رَسولِ اللَّهِ يَذُبُّ عَنهُ؛ 
 
 منتظر ظهور امام دوازدهم مانند كسى است كه در ركاب پيامبر خدا شمشير كشيده است و ازايشان دفاع مى‏كند 
 
 دانش‌نامه قرآن و حدیث: ج 11, ص 38, ح 1254