مقدمه: در برخی روایات چنین نقل شده که تا زمین از ظلم و ستم و فساد پر نشود حضرت مهدی(عج) نمی آید. با مطالعه این روایات اولین اشکالی که به ذهن می آید آن است که آیا گروهی که خود را اهل حق می دانند و در ترویج حق و دین الهی تلاش می کنند و حتی در این مسیر جان خود را نیز ایثار می کنند عامل به تأخیر افتادن ظهور نیستند؟ اگر بخواهیم به ظهور و نزدیک تر شدن آن کمک کنیم باید به نشر بدیها تلاش کرد یا لااقل سکوت اختیار کرد تا هر چه سریعتر جامعه از این بدیها پر شود تا آنکه با آنها مبارزه کنیم؟ اگرچه روایات متعددی با این مضمون کلی آمده اند اما هیچ یک پر شدن جهان از ظلم و بدی را شرط ظهور ندانسته اند بلکه این ویژگیها مربوط به ظرف زمانی ظهور است نه شرط ظهور. برای شناخت تفاوت این دو به ادامه مطلب توجه کنید.

شرط ظهور میان آنچه وظیفه است و آنچه به طور قهری و طبیعی پیش می آید تفاوت اساسی وجود دارد: پر شدن زمین از ظلم و فساد، وضعیتی است که به طور اجبار و طبیعی در آن زمان رخ خواهد داد و احادیث در واقع بیان کننده وضعیت و جریان عمومی جامعه در زمان ظهور است. اما وظیفه ما، در آن زمان نیز در احادیث معلوم شده و آن چیزی نیست جز “انتظار فرج” که شخص منتظر باید صلاح و اصلاح پیشه کند و شرط ظهور که زمینه سازی برای پذیرش عدالت است را مهیا سازد. بنابراین وظیفه اصلاح خود و دیگران و تلاش در این زمینه، نه تنها ظهور را به تأخیر نمی اندازد بلکه زمینه تعجیل در ظهور را فراهم می سازد. در توقیعی که از امام زمان(عج) خطاب به شیخ مفید صادر شده چنین آماده است: “ما با تو، ای دوست مخلص که در راه ما با ظالمین به جهاد برخاسته ای و خداوند تو را به همان نصرتی یاری دهد که پیشینیان از دوستان صالح ما را یاری داد – عهد می بندیم که هر کسی از برادران دینی تو که تقوای پروردگارش را پیشه سازد و حقوقی که بر عهده اش هست را به مستحقانش برساند در آن فتنه ویرانگر و امتحانات تاریک گمراه کننده اش در امان باشد …. و اگر شیعیان ما – که خداوند توفیق طاعتش را به آن ها ارزانی کند – در وفای به عهدی که بر عهده شان است، همدل گردند، یُمن و برکت دیدار ما از آنها به تأخیر نخواهد افتاد و سعادت مشاهده ی ما، در حالی که به حق معرفت ما رسیده و صداقتشان نسبت به ما آشکار شده باشد، به سوی آن ها شتاب خواهد کرد. پس چیزی ما را از آن ها دور نمی دارد جز اموری از آنها که ما آن امور را ناپسند می داریم و انجامش را از جانب آن ها روا نمی شمریم.” وجود ظلم و ستم و تباهی در عصر غیبت و نزدیک به ظهور مهدی موعود از مسائلی است که مربوط به ظرف زمانی ظهور است نه شرط ظهور، انتظار فرج، اصلاح خود و جامعه و تلاش و مجاهدت برای پیشبرد اهداف اسلام، تقوا و همدلی شیعیان و عدالت خواهی است که زمینه ظهور را فراهم می کند و چنین شخصی را که منتظر واقعی است در صف یاران حضرت قرار می دهد دو نکته از این بیانات قابل فهم است: یکی آنکه علت اصلی تأخیر در ظهور، عدم همدلی و تقوای شیعیان است که زمینه های پذیرش عدالت وابسته به آن است، دوم تأیید و تقدیر تلاش شیخ مفید در راه اعتلای اسلام و اهداف آن است اگر این کار ظهور را به تأخیر می انداخت هیچگاه حضرت وی را مورد ستایش خویش قرار نمی داد. اگر در روایت سخن از ظلم و بدی در جامعه مطرح است همانطور که گفتیم مربوط به ظرف زمانی ظهور است نه شرط ظهور، برای روشن شدن مطلب به این مثال توجه کنید: شخصی به دوست خود می گوید: “روز جمعه به دیدار تو خواهم آمد” معنای این جمله یقیناً این نیست که دیدن به روز جمعه وابسته باشد به طوری اگر جمعه این دیدار صورت نگیرد کلاً دیدار منتفی است. پس معنای جمله این است ظرف دیدار روز جمعه است. و معنای اصلی و مورد نظر، خود دیدن است و ربطی به روز جمعه ندارد، تنها این اتفاق در آن روز رخ می دهد، همانطور که در هر روز دیگری نیز امکان پذیر است. اما اگر سخن از رفتن به نماز جمعه در روز جمعه باشد. منظور تنها ظرف زمانی نیست بلکه شرط هم در آن وجود دارد، یعنی اینطور نیست که اگر روز جمعه نتوانیم به نماز جمعه برویم روز دیگری بتوانیم برویم. براساس این مطالب ظرف زمانی ظهور در زمانی است که ظلم و ستم فراگیر شده باشد، اما شرط ظهور نیست بلکه شرط ظهور آن است که انسان های صالح و عدالت جویی در آن زمان باشند تا در آن قیام جهانی حضرت را یاری می کنند و در واقع این افراد زمینه سازان ظهور خواهند بود. شهید مطهری نیز در جواب این افراد چنین می گوید: این نوع برداشت از ظهور و قیام مهدی موعود(عج) و این نوع انتظار فرج با موازین اسلامی و قرآن مطابقت ندارد. چرا که بر اساس آیات قرآن ظهور حضرت حلقه ای از حلقات مبارزه ی اهل حق و اهل باطل است که به پیروزی نهایی اهل حق منتهی می شود. تنها کسی از این سعادت بهره مند خواهد بود که در گروه اهل حق باشد. و قرآن نیز آن را به صالحان و متقین داده است. “و لقد کتبنا فی الذبور من بعد الذکرأن الارض یدثها عبادی الصالحون” (انبیاء /105) قطعاً در زبور پس از ذکر تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد و یا در سوره اعراف آیه 128 می فرماید: “أنّ الارض یرثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین” زمین از آن خداست، آن را به هر کسی از بندگانش که بخواهد، می دهد و عاقبت از آن پرهیزکاران است. ظرف زمانی ظهور در زمانی است که ظلم و ستم فراگیر شده باشد، اما شرط ظهور نیست بلکه شرط ظهور آن است که انسان های صالح و عدالت جویی در آن زمان باشند تا در آن قیام جهانی حضرت را یاری می کنند و در واقع این افراد زمینه سازان ظهور خواهند بود روایتی از امام صادق علیه السلام به نقل از شیخ صدوق تکلیف خوبان و بدان را در عصر غیبت مشخص می کند و بر همه ی شبهات موجود در این زمینه خط بطلان می کشد و آن این است که: “امر ظهور تحقق نمی پذیرد دیگر اینکه هر یک از شقی و سعید به نهایت کار خود برسد.” پس سخن از نبود سعید نیست و تنها وجود شقی نیست بلکه هر دو گروه و نزاع بین این دو و پیروزی گروه سعید مطرح است چرا که به محض ظهور افراد زبده و صالح و عدالت خواه خلق نمی شوند بلکه اینها باید حضور داشته و پرورش یابند و از نظر کیفیت ارزنده ترین اهل ایمان و در ردیف یاران سید الشهدا باشند. پیش بینی های موجود در روایات نیز این استدلال را تأیید می کند، زیرا در آستانه ظهور قیام های متعددی از سوی اهل حق صورت می گیرد مانند قیام یمانی البته طبیعی است که این جریان ها نیز بدون زمینه قبلی رخ نمی دهد بلکه با برنامه ریزی و در طول زمان به وقوع می پیوندد. همچنین در روایات سخن از دولت حقی است که تا قیام مهدی موعود(عج) ادامه خواهد یافت. از مجموع آیات و روایات چنین استنباط می شود که مبارزات حق و باطل تا قیام قائم(عج) ادامه خواهد داشت و در واقع ظهور آخرین حلقه مبارزه بین حق و باطل است. چکیده کلام …. وجود ظلم و ستم و تباهی در عصر غیبت و نزدیک به ظهور مهدی موعود از مسائلی است که مربوط به ظرف زمانی ظهور است نه شرط ظهور، انتظار فرج، اصلاح خود و جامعه و تلاش و مجاهدت برای پیشبرد اهداف اسلام، تقوا و همدلی شیعیان و عدالت خواهی است که زمینه ظهور را فراهم می کند و چنین شخصی را که منتظر واقعی است در صف یاران حضرت قرار می دهد.

www.1000site.ir

مرجع جامع و کامل سايتهاي اقتصادي ،سازمانها ،با امکان اضافه نمودن لينک سايت يا وبلاگ خود  

شاید تا کنون در مراسمات مختلفی شرکت کرده اید که در آنها قرار بوده مکانی را افتتاح کنند و یا از شاهکاری بزرگ رونمایی کنند، مراسماتی که هر کدام به نوبه خود از سبک و روش خاصی برخوردار بوده و مجریان، هر کدام به نوبه خود سعی کرده اند تا مراسمی کاملا متفاوت را برگزار کنند به نحوی که زبانزد خاص و عام شوند .

در روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان آیاتی از سوره زخرف را محور بحث قرار داده ایم تا در آن شاهد گزارشی اختصاصی از افتتاح یک مراسم ویژه در طول تاریخ باشیم، مراسمی که میلیاردها نفر در طول تاریخ و در قرن های متمادی برای افتتاح آن انتظار کشیده اند.

مراسمی که سالیان متمادی ،افراد متعددی با عمل کردن به توصیه ها و دستورات خداوند در کتاب های آسمانی مختلف از جمله قرآن کریم در انتظار افتتاح آن بوده اند و به یقین می توان گفت زیباترین مراسمی است که قرار است طبق وعده خداوند افتتاح شود .

نه تنها این افراد در انتظار افتتاح این مراسم بوده اند بلکه بهشت نیز در انتظار آنها لحظه شماری می کرده است:

پیامبر صلی الله علیه و آله می‏فرماید: (انَّ الجنّةَ مُشتاقةٌ اِلی اَربعةِ نفرٍ: الی مُطعم الجیعانِ و حافِظِ الِلّسان و تالِی القرآنِ و صائِمِ شهرِ رمضان: بهشت مشتاق چهار نفر است، كسی كه گرسنه‏ای را سیر كند، آن كه حافظ زبان خود باشد، كسی كه قرآن را تلاوت كند، و كسی كه در ماه رمضان روزه بگیرد.)(مستدرك الوسائل، ج 7، ص 400)

مراسمی با شکوه با حضور بهترین و شاخص ترین افراد که با قرائت اطلاعیه ای کار خود را آغاز می کند.

در آیات سوره مبارکه زخرف و در جزء بیست و پنجم قرآن مجید شاهد گزارشی اختصاصی از افتتاح مکانی هستیم که خداوند متعال در آیات متعددی به آن وعده داده است :

(وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُۆْمِنٌ فَأُولئِكَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقیراً : و كسانى كه كارهاى شایسته كنند -چه مرد باشند یا آن- در حالى كه مۆمن باشند، آنان داخل بهشت مى‏شوند، و به قدر گودى پشت هسته خرمایى مورد ستم قرار نمى‏گیرند.( النساء :  124)

مراسم با شنیدن ندای الهی که همه فضا را در برمی گیرد آغاز می شود و همه این ندای الهی را می شنوند:

(یا عِبادِ لا خَوْفٌ عَلَیْكُمُ الْیَوْمَ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ *الَّذینَ آمَنُوا بِآیاتِنا وَ كانُوا مُسْلِمین*ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَ أَزْواجُكُمْ تُحْبَرُونَ: اى بندگان من، امروز بر شما بیمى نیست و غمگین نخواهید شد. همان كسانى كه به آیات ما ایمان آورده و تسلیم بودند. شما با همسرانتان شادمانه داخل بهشت شوید.)( الزخرف :  68-70)

مراسم افتتاحیه بهشت جاویدان در حالی برگزار می شود که با شنیدن ندای الهی افراد در پوست خود نمی گنجند، چرا که همه وعده های خداوند را در پیش چشمان خود مجسم می بینند .

این افراد که در دنیا در برابر هر نعمتی که از جانب خداوند متعال به آنها می رسید، شکرگزاری را فراموش نمی کردند وقتی با بزرگترین نعمت خداوند نیز روبرو می شوند با شور و اشتیاق خاصی همه با هم همنوا می شوند و می گویند:

(وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلینَ: و گویند: «سپاس خدایى را كه وعده‏اش را بر ما راست گردانید و سرزمین [بهشت‏] را به ما میراث داد، از هر جاى آن باغ [پهناور] كه بخواهیم جاى مى‏گزینیم.» چه نیك است پاداش عمل‏كنندگان.)(الزمر: 74)

به گزارش آیات الهی در جزء بیست و پنجم قرآن مجید در ساعات اولیه افتتاح این مراسم و بعد از اینکه همه با دستور ویژه خداوند وارد بهشت می شوند از تمامی افراد به بهترین شکل پذیرایی به عمل می آید، یک پذیرایی ویژه که همراه با یک پیام تبریک برای همه آنهاست:

(یُطافُ عَلَیْهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ أَكْوابٍ وَ فیها ما تَشْتَهیهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَ أَنْتُمْ فیها خالِدُونَ: سینی هایى از طلا و جام‏هایى در برابر آنان مى‏گردانند، و در آنجا آنچه دل ها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست‏] و شما در آن جاودانید.)(الزخرف: 71)

اما ظاهراً بهشتیان در انتظار هدیه ای دیگر نیز هستند چرا که آنها بهشت را در کنار خانواده خود ترجیح می دهند که این هدیه نیز در ابتدای مراسم به آنها داده می شود و در حالی که در کنار خانواده خود هستند وارد بهشت می شوند:

(وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهینٌ: و كسانى كه گرویده و فرزندانشان آنها را در ایمان پیروى كرده‏اند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم كرد و چیزى از كار[ها]شان را نمى‏كاهیم. هر كسى در گرو دستاورد خویش است.)( الطور :  21)

در این میان عده ای وارد بهشتی ویژه می شوند، بهشتی که در آیات الهی از آن به بهشت عدن تعبیر شده است و مخصوص پیامبران الهی و عده ای محدود از بهترین بندگان خداوند است بهشتی که شرط ورود به آن را پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این گونه بیان می کنند:

(مَنْ سَرَّهُ أَن یَحْیا حَیاتِى وَ یَمُوتَ مَماتِى وَ یَسْکُنَ جَنَّتِى الَّتِى وَعَدَنِى اللّهُ رَبِّى، جَنّاتِ عَدْنِ… فَلْیُوالِ عَلِىَّ بْنِ أَبِى طالِب علیه السلام وَ ذُرِّیَّتَهُ علیهم السلام مِنْ بَعْدِهِ: کسى که دوست دارد حیاتش همچون من، و مرگش نیز همانند من بوده باشد، و در بهشتى که خداوند به من وعده داده، در جنّات عدن ساکن شود… باید علىّ بن ابى طالب(علیه السلام) و فرزندانش بعد از او را دوست دارد.)(نور الثقلین، ج 2، ص 241)

پس از آن نوبت به هدیه ای دیگر از جانب خداوند متعال به بهشتیان می رسد، هدیه ای که در همان ابتدای مراسم به افراد داده می شود تا با ظاهری زیبا و دلربا وارد بهشت شوند  :

(عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً : [بهشتیان را] جامه‏هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر دربَر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده‏اى پاك به آنان مى‏نوشاند.(الإنسان: 21)

بعد از مراسم اعطای جوایز، فرشتگان الهی همراه با درود و سلام مامور می شوند تا بهشتیان را تا بهشت همراهی کنند :

(وَ سیقَ الَّذینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً حَتَّى إِذا جاۆُها وَ فُتِحَتْ أَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَیْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدینَ: و كسانى كه از پروردگارشان پروا داشته‏اند، گروه گروه به سوى بهشت سوق داده شوند، تا چون بدان رسند و درهاى آن [به رویشان‏] گشوده گردد و نگهبانان آن به ایشان گویند: سلام بر شما، خوش آمدید، در آن درآیید [و] جاودانه [بمانید].)(الزمر: 73)

اینها بخشی از هدایای ویژه ای بود که به بهشتیان در ابتدای ورود داده می شود، اما هدایای دیگری نیز در انتظار آنهاست که پیامبر اکرم در مورد آن هدایا می فر ماید:

(در آن ‌جا چیزهایی فراهم شده است كه هیچ چشمی آن را ندیده و هیچ گوشی آن را نشنیده و حتّی به قلب و فكر كسی خطور نكرده است.)(كنزالعمال، ج 14، ص454)

اما در کنار همه هدیه ها و پاداش ها که به برخی از آنها برای تجسم کردن این مراسم ویژه اشاره شد، نوبت به ویژه ترین هدیه از جانب خداوند متعال می رسد، هدیه ای که می توان آن را بهترین پاداش برای اهل بهشت معرفی کرد:َ (رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ: و خشنودى خدا بزرگتر است. این است همان كامیابى بزرگ.)(التوبة: 72)

و آن هدیه ویژه، رضایت و خشنودی خداوند متعال است که نصیب مومنان واقعی می شود و می توان از آن به بزرگترین و برترین لذت نام برد، لذتی که گوشه ای از آن از تمام بهشت، و نعمت ها و مواهب گوناگون و رنگارنگ و بى پایانش، برتر و بالاتر است.

این گزارش، مختصری بود از افتتاح مراسم بهشت که آیات و روایات اسلامی آن را به خوبی برای ما ترسیم کرده اند، مراسمی که هر انسانی آروز دارد تا روزی برای این جشن باشکوه از او دعوت به عمل بیاید

منبع : تبيان

 این روزها که قرار است ایران اسلامی با برگزاری اجلاس غیرمتعهدها در تهران، بزرگترین رویداد تاریخ دیپلماتیک خود را تجربه کند، بازخوانی سخنرانی حضرت آیت الله خامنه ای در هشتمین نشست سران جنبش غیر متعهد ضمن گشودن افق های جدید برای افزایش غنای نشست تهران، می تواند سرفصل های لازم را به منظور دستیابی به اهداف و خط مشی کلان جمهوری اسلامی در حوزه بین الملل را برای مجریان برگزاری این اجلاس مهم تبیین نماید. جمهور ی اسلامی ایران برای اولین بار در سال 1358 در سطح وزیر امورخارجه در نشست جنبش عدم تعهد شرکت کرد. ابراهیم یزدی وزیر خارجه وقت در این نشست که در کوبا برگزار می شد، شرکت داشت. نشست بعدی در هندوستان برگزار می شد و اگر چه قرار بود، رئیس جمهور وقت در این نشست حاضر شود و تیم حفاظت ریاست جمهوری به مسئولیت سردار یوسف فروتن به این کشور اعزام شد اما در آخرین روز اعلام خبری از سوی نخست وزیری به دفتر امام ، مبنی بر ورود 50 پوند موادمنفجره به دهلی نو از سوی یک گروه ایرانی ، سبب شد تا امام خمینی به دلایل امنیتی با این سفر مخالفت کند و جمهوری اسلامی در سطح نخست وزیر در اجلاس جنبش عدم تعهد شرکت کند. اما در شهریور 1365 که اجلاس عدم تعهد در هراره پایتخت زیمباوه برگزار می شد، موانع امنیتی برای حضور رئیس جمهوری وقت، وجود نداشت و جمهوری اسلامی برای اولین با در این نشست سران جنبش عدم تعهد در سطح ریاست جمهوری شرکت کرد.
رهبر معظم انقلاب در شهریور ماه سال 1365 و در مقام ریاست جمهوری کشورمان با حضور در هشتمین اجلاس سران جنبش غیرمتعهد که در هراره پایتخت کشور زیمبابوه برگزار شد، در یک سخنرانی طولانی 1/25 ساعت و بيست و پنج دقیقه ای که بارها مورد تشویق حضار قرار گرفت، سخنان مبسوط و مفصلی را بیان کردند که با استقبال بسیاری از سران و شخصیت های کشورهای حاضر روبرو شد.
حضرت آیت الله خامنه ای در مصاحبه ای که بعد از این اجلاس داشتند، به تاثیر این سخنان که رسانه های آن روز از آن به عنوان سخنانی تاریخی و مهم یاد کردند، اشاره کرده و اظهار داشتند: پس از سخنرانی روز اول اجلاس سران که مراسمی تشریفاتی بود و بعد از دومین سخنرانی نیز افراد متعددی به من مراجعه کردند و از مضمون نطق تشکر کردند. بعضی به ما گفتند که این حرف های همه ماست منتهی آن کس که جرات می کند این حرفها را بزند ایران است و دیگران این جرات را ندارند.
محور اصلی این سخنان هشدار گونه، آسیب شناسی جنبش غیرمتعهدها بود که پس از ذکر نقاط مثبت این جنبش با بیان مصادیقی به آن اشاره شد.

درود بر آنانی که به سلطه های ناشی از زر و زور و تزویر ” نه” گفتند تا به خواست عادلانه انسان های مظلوم ” آری ” بگویند
بسم الله الرحمن الرحیم
یاأیها الناس إنا خلقناکم من ذکر وأنثی وجعلناکم شعوبا وقبائل لتعارفوا إن أکرمکم عند الله أتقاکم ( قرآن کریم)
ریاست محترم، حضار گرامی، آقایان و خانم ها
سخن را با یاد نیک پیامبران آغاز می کنم که معلم و مربی و راهگشای ارزش های الهی برای بشریت بوده اند. درود بر آنان و بر همه کسانی که زندگانی و تلاش خود را نثار آرمان های انسانی کردند و در کشاکش طوفان ها، پرچم آزادگی را بر افراشته نگاه داشتند، به سلطه های ناشی از زر و زور و تزویر ” نه” گفتند تا به خواست عادلانه انسان های مظلوم ” آری ” بگویند و علی رغم فشار و قساوت گردن کشان و قلدران تاریخ آرمان های والا را زنده نگاه داشتند و به ما سپردند.
لازم است ریاست جنبش غیر متعهدها را به زیمباوه و به ویژه به جناب آقای موگابه تبریک گویم و برای ایشان در ایفای وظیفه حساس و مهم هدایت جنبش در جهت تامین اهداف عالیه آن موفقیت کامل آرزو کنم.
درایت و لیاقت رهبری زیمباوه در اداره این کشور تازه استقلال یافته و در مواجهه با مشکلات ناشی از میراث شوم استعمار و همچنین استقامت و شجاعت این کشور در مقابل تهدیدات و فشارهای سبعانه رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی و استکبار جهانی همه موید شایستگی انتخابی است که جنبش در یکی از مهمترین مقاطع تاریخ خود به عمل آورده است.
امیدوارم رنجها و فداکاری هایی که این ملت بزرگ در راه استقلال متحمل شده ضامن حرکت جنبش در مسیری باشد که به نابودی کامل استعمار، نژادپرستی و سلطه جویی بیانجامد.
صمیمیت، دوستی و همبستگی که ان شاءالله ذهن و دل میزبانان عزیزمان از آن آکنده است و نیز محیط شاد و پذیرایی های گرم و محبت آمیزی که شامل همه شرکت کنندگان است، بی شک ناشی از صفای انقلابی و محصول حرکت و تحول عظیمی است که این کشور زیبا و پربرکت را از مستعمره ای مظلوم یا ملتی تحقیر شده به ریاست بزرگترین مجموعه کشورهای جهان ارتقا داده و آن را شایسته امانتی چنین گران ساخته است و من به نام جمهوری اسلامی ایران از همه آنان که در طول چند ماه گذشته با روحیه ای خستگی ناپذیر مقدمات این اجلاس را فراهم کرده اند صمیمانه تشکر می کنم.
برگزاری هشتمین اجلاس سران در زیمباوه که با گذشت ربع قرن از حیات جنبش همزمان است، تصادف خوش یمنی است که برای غیرمتعهدها از چند جهت مفهوم رمزی دارد.
اول اینکه زیمباوه تازه مستقل، از مهم ترین محل های قطع آخرین رگ های حیات استعمار کهنه است. یعنی جنبش غیر متعهدها وارد مرحله نوینی از تاریخ خود شده و از این پس باید اهداف و وظایف جدیدی را متناسب با نیازهای فعلی جهان سوم تعریف و دنبال کند.
دوم اینکه حضور ما در یکی از کشورهای خط مقدم، توجه بیشتر و جدی تر را نسبت به مسائل رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی و تجاوزات آن علیه کشورهای این منطقه و مساله استقلال نامیبیا ایجاب می کند.
سوم اینکه این حضور در قاره آفریقا که بزرگترین صدمات را از قبل استعمار و سیاست های تاراج گری استکبار تحمل کرده، ملاک تشخیص اولویت های کاری این اجلاس را بویژه در زمینه پی ریزی سیاستهای اقتصادی غیر متعهدها برای دوره آتی معین می سازد.
جهان سوم اندامی است که حیات مستقل اعضای آن قابل تصور نیست
خواست و انتظار طبیعی همه ما این است که جنبش در این دوره هم خود را مصروف حل مشکلات آفریقا گرداند. منافع ما به هم پیوسته است. جهان سوم اندامی است که حیات مستقل اعضای آن قابل تصور نیست. حفظ حیات اعضای موثری همچون آفریقا البته برای ما الویت دارد.
این تجمع برای آفریقا به عنوان بزرگترین قربانی سیاست های استکباری و برای جنوب آفریقا به عنوان بزرگترین قربانی نژادپرستی و برای مردم زیمباوه که علی رغم شرایط نامطلوب اقصادی حاکم بر قاره با تامین نیازهای مادی و معنوی این اجلاس سخاوت بزرگی از خود نشان داده اند، حائز اهمیت است. از خداوند قادر و حکیم مسئلت می کنم که این فرصت گرانقدر را منشا خیر وصلح گرداند.
آقای رئیس:
هشتمین دوره جنبش در شرایط بحرانی ویژه ای آغاز می گردد در حالی که قسمت بزرگی از منابع اقتصادی و ثروت های جهان در نتیجه مسابقات تسلیحاتی غرب و شرق و تنش بین دو قطب به هرز می رود، تضاد فزاینده بین شمال و جنوب هنوز همچون مهمترین مشکل جهان مطرح است.
شرایط مبادله مواد خام با کالاهای صنعتی پیش از گذشته به ضرر جهان سوم تغییر یافته، صدور بحران و تشنج با افزایش تصاعدی صدور تسلیحات به جهان سوم همراه بوده است و در نتیجه این ستم مضاعف مفاهیم رشد و توسعه در بسیاری از مناطق به صورت شعارهای دست نیافتنی و غیر عملی درآمده است. تاراج ثروت های جهان سوم از طریق بحران وامها به منافع نسلهای آینده نیز تسری یافته است.
روش های آشکار استعمار کهن جای خود را به شیوه های پنهان تر، پیچیده تر و موثرتری داده است. نظامی گری استفاده از زور در مناقشات بین المللی، نقض حقوق واقعی بشر، نقض مقررات انسان دوستانه و حقوق بین المللی، تضعیف نظام چند جانبه، عدم تحمل نظام های مستقل از جانب دو قطب موجود، تهدید هسته ای جهان، تولید و کاربرد سلاح های امحای دسته جمعی و متعارف و تخریب محیط زیست انسانی و منابع طبیعی، اوج تازه و مخاطره انگیزی یافته است.

بحران های اخلاقی، زیر بنای سایر بحرانهای جهانی
بحران های اخلاقی که در واقع زیر بنای سایر بحرانهای جهانی است بیش از هر زمان انسانیت را تهدید می کند. جدایی از ارزش های ادیان الهی که مطمئن ترین معیارها برای تنظیم رفتار بشر هستند، منجر به هرج و مرج اخلاقی گردیده و بنیادهای فرهنگی جوامع را به شدت لرزان ساخته است. اشاعه فساد و فحشا روند فزاینده یافته و اساس و بنیان خانواده یعنی زیر بنای جامعه و مایه دوام و بقای نسل در معرض تزلزل و بی بندوباری فاجعه آمیزی قرار گرفته است.
توفیق در مقابله و مبارزه با وضع انفجار آمیز موجود در گرو تلاش فوری و مستمر و همه جانبه و جهانی است. ناچار این فرصت باید به بهترین نحو مورد استفاده قرار گیرد و الا قسمت عمده از مسئولیت ادامه بحران ها به عهده ما خواهد بود.
آقای رئیس، روسای محترم دولتها، هیاتهای محترم نمایندگی و حضار ارجمند!
بیایید لحظاتی جهان بزرگ را بر مساله خود از جایگاهی فراتر از مشکلات مقطعی، موضعی و محلی بنگریم. این به معنای کوچک و کم اهمیت انگاشتن مسائلی نیست که هریک از آنها ملتی را در زیر فشارهای طاقت فرسا له کرده و میلیون ها آدمی را در دوزخی از بی عدالتی و فقر و گرسنگی و جنون و بیماری و جهل زندانی ساخته است بلکه برای راه یافتن به قله ای است که در آن فرصتی برای مشاهده منشاء و چهارچوب همه آن پدیده های غم انگیز دست دهد و هندسه معیوب و ناهنجاری را که بر روابط سیاسی، اقتصادی کنونی جهان و نیز بطور برابر بر ذهنیت جلادان و قربانیان حاکم است دیده و شناخته شود.
این تکلیفی بزرگ، همتی بلند و امیدی زوال ناپذیر را از آنان که به چنان واقعیتی دست یابند طلب می کند اما بی شک کلید دقیق و قطعی حل همه آن مشکلها را نیز به ما نشان می دهد و ما را از کج روی و کم کردن جبهه حقیقی و اشتباه دوست و دشمن برکنار می دارد.
مشکل اصلی در یک جمله آن است که دنیا نظام سلطه را پذیرفته است
مشکل اصلی در یک جمله آن است که دنیا نظام سلطه را پذیرفته است. بگذارید از سخنها و قالبها فراتر برویم داعیه ها و شعارها را با عملها و سیاستها تطبیق کنیم و نیز استثناهای معدود و انگشت شمار را ملاک قرار ندهیم، خواهیم دید که نه فقط قدرتهای بزرگ، ابرقدرتها، تقسیم کنندگان جهان و آنان که منافع خود را ولو در آن سوی عالم بر منافع کشورها و ملتها ترجیح می دهند بلکه رهبران نیز سلطه گری، یعنی اولویت منافع سلطه گران را چون جبر تخلف ناپذیری گردن نهاده اند.
اگر نظام سلطه در زمان های گذشته به صورت لشگرکشی و برده کشی امپراطورها تجلی می کرد امروز به شکل بسیار پیچیده جهانی در مظاهر و حوزه های بسیار متعدد هیات ملت ها ظاهر شده است. نظام سلطه توانسته است برای خود سیستم اقتصادی خاص، روابط سیاسی و یا از همه بالاتر فرهنگ سلطه را ایجاد کند. لذا اگر دیروز برای مقابله با سلطه امپراطورها آمادگی و دفاع نظامی ملت ها کفایت می کرد امروز حتی برای احساس سلطه از سوی ملتها نیاز به فعالیت و تلاش جدی وجود دارد و مقابله با آن حقیقتا ابعاد وسیع یافته است.
زورمندان جهان امروز فقط به دلیل برخورداری از ابزارهای قدرت مداخله می کنند، قضاوت می کنند، نظام اقتصادی و روابط داد و ستد با ضعفا را یک جانبه تعیین می کنند و حتی مفاهیم عالی انسانی همچون آزادی، حقوق بشر و امثال آن را به میل خود تفسیر می کنند و خلاصه همه جا بر اساس منافع و تشخیص خود عمل می کنند و ملت ها و دولت ها و رهبران در دنیای ضعفا هم این همه را چون قضایی آسمانی و عارضه ای بی علاج تلقی کرده و حداکثر پس از چند و چونی و یا با اندک حک و اصلاحی می پذیرند.
کمبود بزرگی که جهان امروز با آن روبروست
زشت ترین پدیده دوران کنونی تاریخ آن است که کشورهای فرودست هیچ میدان مانوری مگر به آن اندازه که از طیف منافع یکی از قدرت ‎های بزرگ به طیف منافع قدرتی دیگر بگریزند، ندارند.آزاد و مستقل و برای خود اندیشیدن و تصمیم گرفتن و خواست و منافع و نظر قلدران عالم را ندیده گرفتن کمبود بزرگی است که جهان امروز با آن روبرو است.
استکبار در شرق و غرب با ستمگری های خود هر روز ستبر تر و حجیم تر می شود، معادله قدرت میان اقویا و ضعفا روز به روز بیشتر به نفع اقویا به هم می خورد. هیچ کس از آسیب نظام سلطه که به تدریج همه گیر تر می شود مصون نخواهد ماند و متاسفانه زمینه این روند هولناک در خود جهان سوم است. ضعف اراده در رهبران، ترس از رویارویی صریح با استکبار، تکیه بر کمک همین قدرت ها، باور نداشتن قدرت مردم و تکیه نکردن به آنان… اینهایند مایه های اصلی انفعال و ضعف کشورهای جهان سوم و کمک اصلی به توسعه قدرت استکبار؛ و باید چاره ای اندیشید.
روزگاری ملت گرایی و مارکسیسم امیدهایی آفریدند اما اولی به بهانه برای آتش افروزی میان ملت های تبدیل شد و دومی به وسیله ای برای تشکیل امپراطوری جدیدی و تشدید تضاد و بلوک بندی و در نهایت به پایمال شدن یا اسارت ملت ها، و همواره هر مکتبی که بر پایه های لرزان تفکرات مادی بنا شده باشد چنین خواهد بود.
فرهنگ سلطه ملت های ضعیف را معتاد به ستم کرده است
فرهنگ سلطه، ملت های ضعیف را ذلت پذیر و معتاد به ستم ساخته است. باید از درون ذاتشان آنان را درمان کرد، باید باوری عمیق به کرامت و قدرت انسان به خدا، به ارزش ‎های انسانی راستین، به پوچی قدرت های طاغوتی در انسان ها دمید و آنان را با این سلاح کندی ناپذیر مسلح کرد.
اسلام و همه ادیان آسمانی، انسانها را به چنین ایمانی و کاملا در جهت عکس فرهنگ باطله سوق می دهند. متون خدشه ناپذیر اسلامی صریحا دستور می دهند ” لاتظلمو و لاتظلمون” نه ظلم کنید و نه مظلوم شوید و می آموزند که ستمگری و ستم پذیری در یک ردیف اند و ستمگر و ستم پذیر شرکای جرم یکدیگرند. تماشاچی ظالم بودن و بی تفاوت ماندن نیز همانند ظلم و خود مرحله ای از آن است.
تکیه به قدرت لایزال الهی و ایمان راسخ به مردم، درس دیگر اسلام به ملتها و رهبران است که آنان را به ایستادگی در برابر سلطه های جهانی تشجیع می کند و امید به موفقیت را در آنان پرفروغ می سازد. این درس بزرگ اسلام در گذشته و حال جهان بارها عینیت یافته و به تجربه ای مسلم مبدل شده است. هرجا ملتها با رهبرانی از رها کردن میدان برای پیشروی های متجاوزانه خودداری کرده و خطرات و زحمات آن را پذیرفته اند همه ابزارهای قدرت زورمندان بی اثر گشته و راه بر متجاوز بسته شده است.
نهضت های آزادی بخش پیروز در دهه های اخیر و لبنان و افغانستان امروز نمونه های مجسم و فراموش شدنی این مدعایند. انقلاب اسلامی ایران شاهد زنده و فوق العاده ای است بر بطلان این پندار که سلطه های جهانی شکست ناپذیر و خواست و اراده آنان تخلف ناپذیر است.
پیام بزرگ انقلاب ما به ملت های مقتدر آن است که گردن نهادن به نظام سلطه، اراده قدرتمندان را فقط به دلیل قدرت آن، مشروعیت بخشیدن گناه و غلط و خود بزرگترین وسیله سلطه نامشروع است. انقلاب اسلامی ما رمز توفیق در آزمایش عظیم خود را این می داند که جدا و دقیقا به قدرت لایزال الهی و به مردم تکیه کرده و قدرت های معارض و مهاجم را شکست پذیر دانسته است.
با این روحیه است که ما امروز نظام جهانی ظلم را صریحا و بی محابا نفی می کنیم این را وظیفه خود دانسته و به پیشرفت آن عمیقا امیدواریم. کاربرد این دستور آسمانی و نیز دستورات صریح پیامبر اسلام (صلی الله و علیه و آله و سلم) در مفاهیم و روابط بین المللی آن است که ما نمی توانیم در قبال تجاوز در هر گوشه دنیا که به وقوع بپیوندد، بی طرف بمانیم ولو اینکه مستقیما به منافع ملی ما مربوط نگردد.

چرا جنبش غیر متعهدها رسما اعلام نکند که بی طرفی اعضا در قبال هر نوع تجاوز غیر موجه، تخلف از اصول جنبش است؟
اگر جهان سوم به این اصل توجه کند عدم انسجام کنونی در برابر تهاجمات امپریالیسم از میان ما رخت برخواهدا بست. چرا جنبش غیر متعهدها رسما اعلام نکند که بی طرفی اعضا در قبال هر نوع تجاوز غیر موجه، تخلف از اصول جنبش است؟
در اینجا مایلم نظرات خود را در ارزیابی وضع کنونی جنبش با استفاده از همین اصل ” اصل محکومیت نظام سلطه و سیستم ستمگری” باز گویم.
آقای رئیس!
نفس به وجود آمدن این جنبش، عصیان و طغیانی از طرف کشورهای مستقل جهان سوم علیه نظام سلطه بوده است، امروز نیز جهان سوم برای تحرک و سازماندهی تلاش های خود چهارچوبی بهتر از غیر متعهدها نمی شناسد.
ما برای ارزیابی دستاوردها یا ضعف ها باید ببینیم جنبش در این مسیر، یعنی رفع نظام سلطه و جایگزین کردن روابط عادلانه، چه کرده است، از گذشته درس بگیریم و آینده را با پشتوانه آن بسازیم.
جنبش در ربع قرنی که از حیات آن می گذرد، دست آوردهای قابل توجهی داشته است، تاثیر اجلاس “باندونگ” در شدت و سرعت بخشیدن به مبارزات ضد استعماری سبب شد تا تعداد قابل توجهی از کشورهای جهان سوم امنیت و استقلال خود را در پیوستن به جنبش بدانند.
مواضع جنبش در حمایت از نهضت های آزادی بخش و مبارزات ضد استعماری قدمی قابل تقدیر و شاید منحصر به فرد در صحنه بین المللی برای شکستن نظام سلطه حاکم بر جهان به ویژه سلطه نظامی بشمار می آید.
جنبش در حفظ دستاوردهای آینده نهضت ها که همانا حکومت های نوپای انقلابی و مردمی است اگرچه حرکت کمتری از خود نشان داده، لیکن به هر حال نقشش را ایفا کرده است.
در مقابله با سلطه اقتصادی بر کشورهای جهان سوم، جنبش از سال های هفتاد به بعد طرح نظام نوین اقتصادی بین المللی را با تلاش فراوان مطرح کرده است که خود باعث یک آگاهی وسیع بین المللی بوده است و اگر قدم های بعدی با جدیت طرح ریزی شود امید آن می رود که در شکستن شبکه مخوف مسلط اقتصادی بر جهان سوم تاثیر بسزایی داشته باشد.
در دهه های هفتاد و هشتاد که تشنج بین دو قطب در اوج خود بود کابوس انهدام بشریت با جنگ اتمی جامعه بشری را به شدت می ترساند، جنبش توانست با افکار صلح جویانه و موضع ترغیب به مذاکرات خلع سلاح تا حدی در کاهش تشنج حاکم موثر گردد و هم به روشنگری در سطح جهان کمکی کرده باشد.
بر این دستاوردها باید این را بیفزاییم که تاثیر جنبش در سازمان ملل بتدریج تا آنجا افزایش یافته که رای غیر متعهدها به عنوان یک مجموعه مطرح شده است. این، از یک جهت، سلطه وسیع ابرقدرت ها را بر سازمان ملل به خطر انداخته و از سوی دیگر قدرت ملت ها را ولو بسیار محدود نمایانده است و احساس خطر ابرقدرت ها در برابر برخوردهای اخیر آمریکا با سازمان ملل کاملا محسوس است.
این نقاط مثبت، اما واقع بینانه باید ناتوانی های جنبش را نیز مطرح کرده، بی پرده و رها از قالب های تعارف آمیز آن را بررسی کنیم، این به ما در جستجو از راهی نو برای آینده کمک خواهد کرد.
آیا جنبش توانسته است علیه متجاوز در آینده یک فشار قوی بین المللی ایجاد کند؟
آقای رئیس!
آیا هیچ جنایتی زشت تر از اشغال نظامی یک کشور یا اقدام به تجاوز برای دستیابی به سلطه سیاسی و اقتصادی بر یک ملت وجود دارد؟ در ربع قرن اخیر تعدادی از ملت های محروم جهان سوم و دولت های نوپای مردمی آنان قربانی چنین اقداماتی شده اند، آیا جنبش توانسته است علیه متجاوز در آینده یک فشار قوی بین المللی ایجاد کند؟ جنبش غالبا حتی از موضع گیری صریح یعنی کمترین کاری که از آن انتظار می رود سرباز زده و در آن موارد محافطه کارانه عمل کرده است. از جنبش البته توقع نیست که مانند یک پیمان نظامی وارد معرکه شود لیکن انتظار هست که شجاعانه و صادقانه از حق و از مظلوم و قربانی تجاوز و سلطه طلبی دفاع کند. ملتها انتظار دارند که زد و بندهای قدرت ها به جنبش سرایت نکند و ترفندهای دیپلماتیک و ریاکارانه متداول در آن جایی نداشته باشد.
در زمینه سلطه اقتصادی امروز شاهد آنیم که کشورهای توسعه یافته صنعتی مواد اولیه و منافع طبیعی جهان سوم را به هر بهایی که خود می خواهند می برند و از نیروی کار ارزان آنان به هرگونه که مایلند استفاده می کنند و محصولات صنعتی خود را به هر بهایی که منافع اقتصادی آنان ایجاب کند، به این کشورها می فروشند شبکه مخوف وابسته به قدرت های بزرگ چنان امور کشورها را به دست گرفته که رفته رفته و منفعلانه این فکر در ذهن ها رشد می کند که دیگر امیدی به نجات نباید داشت.
فرهنگ سلطه از هر سو منافع اقتصادی را برای سلطه گران تضمین می کند و اگر حرکتی رهایی بخش در جایی آغاز گردد و ملتی بیدار شود ابتدا با به کار گیری همه گونه حیله به خاموش کردن آن می پردازند و اگر علی رغم آنان آن ملت پیروز شد، آنگاه هجوم نظامی اقتصادی، سیاسی و تبلیغاتی شروع می شود.
ببینید شیطان در نیکاراگوئه چه می کند و در مورد انقلاب اسلامی ایران چه کرد و می کند. متاسفانه در قبال این همه جنایت و فضاحت آن تحرکی که باید و انتظار می رود در جنبش مشاهده نمی شود.
خطر جدی که جنبش را تهدید می کند
آقای رئیس!
بگذارید با صراحت اعلام کنم که ریشه این ضعف خطرناک جنبش ما، در دو چیز است:اول کنار گذاشتن اصول پایه نخستین و دوم عدم احساس مسئولیت اعضا در قبال مسائل جهانی.
امروز در بین اعضاء جنبش کشورهایی هستند که در میان ملت خود حتی نمی توانند نامی از اصول عدم تعهد ببرند زیرا کشورشان مرکز تاخت و تااز اجانب است و ثروتشان هر روز به وسیله قدرتهای مسلط به تاراج می رود و دولتشان عروسک قدرت است، از چنین حکومتهایی آیا می توان انتظار قیام بر ضد سلطه را داشت.
کشورهای دیگری هم هستند که هر چند از استقلال نسبی بر خوردارند لیکن عافیت را بر مسئولیت جهانی خود ترجیح داده و سلامت امروز را به بهای تسلیم فردا خریده اند.
آقای رئیس!
من به عنوان رئیس جمهور کشوری که نظام آن ثمره قیام وسیع و خونین مردمی علیه بزرگترین طاغوت های زمان، یعنی امپریالیسم آمریکا، و حکومتش پرچمدار شجاع ارزش های الهی است و از نخستین روز، کشورش آماج همه گونه تهاجمات قدرت ها و نوکران آنان بوده و هست با همه احترام و اعتقادی که به این جنبش دارم، علام خطر می کنم که اگر جنبش به یک اقدام اساسی و زیر بنایی در رفع مشکلات ریشه ای خود دست نزند، آینده آن در خطر جدی خواهد بود و امید ملت ها از آن سلب خواهد شد.
این پیشنهاد ها محصول تجربه ای است که پشتوانه آن سال های متمادی مبارزه بی امان با استکبار است و از دستاوردهای آن همین بس که قدرتهای بزرگ را از نیروهای مقاومت و نیز قدرت نفوذ در دل ملتها دچار حیرت ساخته است.
اولین اقدام ضروری احیای اصل عدم تعهد است این یک مطلب جامع و کامل است. یعنی اولا؛ دولت هایی که عضو جنبش هستند باید اصول آن را در روابط خود با دولت های دیگر کاملا مراعات کنند. روح اصلی آن اصول مقاومت و رفع هر نوع سلطه است؛ کاملا بی معنی است که دولت هایی عضو جنبش باشند در عین حال پایگاه نظامی یا امکانات لازم برای تسلط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی را در اختیاز ابرقدرت ها بگذارند و از آن زشت تر این که به تجاوز نظامی یا تهاجم اقتصادی اقدام کنند. ثانیا؛ فکر عدم تعهد و اراده مقاومت در مقابل هجوم سلطه باید به نحو وسیعی در میان ملت ها تبلیغ شود که هیچ پشتوانه ای برای مقابله جدی با قدرت های سلطه گر بهتر از آمادگی مردم نیست.
دومین اقدام لازم، زنده کردن روحیه احساس مسئولیت در قبال مسائل جهانی در کلیه اعضا است.
جنبش باید پرچم دار عدل و مقابله با سلطه در جهان باشد، اگر قدرت جلوگیری مستقیم از هجوم و تجاوز علیه ملتها وجود ندارد، باید فریاد علیه متجاوز و ظالم و دفاع از حق قربانیان ظلم و سلطه باشد.
این مایه حقارت است که در این ربع قرن به کشورهای مختلف بخصوص دولت هایی که مسئول انقلاب حرکت های وسیع مردمی بوده اند و آزادی عدم تعهد را با جانفشانی بدست آورده اند، این همه تجاوز و خیانت بشود و جنبش از خود حرکتی شایسته نداشته باشد. وجود چنان روحیه و احساسی می تواند برای اعضای جنبش بعنوان یک ارزش و ملاک تقدم محسوب شود.
براستی چرا بین کشورهایی که با انقلابی مردمی و خونین طی سالهای متمادی موفق شده اند طاغوت را براندازند و سلطه ابرقدرتها را در هم بشکنند و به صف غیر متعهدها بپیوندند و کشورهایی که اگر نگوییم حافظ منافع قدرتها در جنبش اند حتما وجودشان تشریفاتی است نباید تفاوتی قائل شد جنبش باید در دفاع از حقوق ملت های جهان سوم و در شکستن شبکه ای سلطه، الگوی شجاعت و قاطعیت باشد و این مصلحت اندیشی های متداول امکان پذیر نیست.
سومین موضع اساسی گسترش حوزه فعالیت غیر متعهدها است. آنجا که فعالیت نظام سلطه تنها در بعد سیاسی نیست، بلکه توانسته است متعلق فرهنگی خاص خود و شبکه ای اقتصادی و تبلیغاتی وابسته به خود را نیز به وجود آورد، دفاع در مقابل آن نیز باید همه جانبه باشد. به نظر ما گوهر انسانی بشر است که محور اصلی است، لذا کارهایی که بعد فرهنگی دارد باید زمینه وسیعی را به خود اختصاص دهد و از سوی دیگر افزایش بصیرت و آگاهی سیاسی ملت ها سد محکمی در مقابل سیل بنیان کن فرهنگی سلطه که هموار کننده راه نفوذ نظامی، سیاسی و اقتصادی و برقرار نگهدارنده شبکه سلطه است، خواهد بود.
اقتصاد جهان سوم زیر نظام سلطه به وضع طفیلی کنونی افتاده و از این طریق دولتهای جهان سوم یکی پس از دیگری مجبور شده اند به سلطه سیاسی در قبال تسهیلات موقت اقتصادی تن در دهند. این در حالی است که جهان سوم از ثروت های خدادای فراوانی برخوردار است، مواد اولیه منابع انرژی و ذخایر طبیعی به رایگان در اختیار قدرت های اقتصادی جهان گذاشته می شود.
چرا؟ عقب ماندگی علمی و فرهنگی و صنعتی ظاهر قضیه است و روح آن متاثر از نظام اختاپوسی سلطه است. غیر متعهدها می تواند و باید با تصویب و اجرای دسته جمعی برنامه های ویژه ای به مقابله جدی با خطر تسلیم جهان سوم در قبال قدرت های اقتصادی برخیزد. برای استقرار روابط منطقی و عادلانه بین کشورهای توسعه یافته و جهان سوم جنبش باید وظایف اصولی خود را با تشکیل همیاری بین اعضا ایفا کند.
مطلب چهارم تدوین معیارها و ضوابط عملی بر مبنای اصول جنبش برای برخورد اصولی با حوادث و مسائل بین المللی است.
این مسائل بسیار متعدد و متنوع است و جنبش نمی تواند در هر موضع به نحو منفرد اقدام به بررسی کند. گذشته از عدم امکان عملی خطر دوگانگی قضاوت در مورد مسائل مشابه به وجود می آید که متاسفانه مثال های متعددی از آن در دست است.
مساله تجاوز، مساله روابط اقتصادی حاکم و مجموعه حقوق بین المللی از زمینه های بسیار حساس و ضروری فعلی هستند، همچنین همکاری های منطقه ای در چارچوب غیر متعهدها و ایجاد هسته های منطقه ای برای مقابله با تهاجمات دو بلوک و کمک به پیشرفت و توسعه کشورها و دفع نقیصه نیروی اجرایی جنبش از اولویت برخوردار است.
جنبش موظف است خط مشی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی برای اداره جهان تدوین کند
اجازه بدهید در اینجا به یکی از مهمترین نکات اشاره کنم. روند پیوستن کشورها به جنبش در ربع قرنی که از حیات آن می گذرد دارای شتاب چشمگیری بوده و امروز اکثریت ملت ها را در بر گرفته است. پس مسلما جنبش در این مرحله از حیات خود موظف است اولا یک خط مشی سیاسی فرهنگی و اقتصادی برای اداره جهان تدوین کند و به جای صرفا مقابله با مشکلات، به طور فعال در تعیین مسیر حرکت جامعه جهانی مداخله موثر داشته باشد.
ثانیا به هدف جدیدی در مبارزه تاریخی خود یعنی گشودن یک جبهه فرهنگی و ارزشی بپردازد. دول فاتح در جنگ دوم جهانی و بویژه سردمداران دو قطب سیاسی مبانی ارزشی اخلاقی و فرهنگی خود را از طریق روابط و حقوق بین المللی موجود که اکثرا زاییده دوران بعد از جنگ است به سایر ملل تحمیل کرده اند و جهان سوم در تعیین آن مبانی قضاوت سازمان های بین المللی در خصوص مساله حقوق بشر به هیچ وجه از ارزش های الهی و جهان سومی متاثر نیست.
ثالثا؛ روابط بین کشورهای غیرمتعهد را مستقل از ارزش های ما دیگرانه غیر جهان سومی تنظیم سازد. اکثریت ها در اکثر مجامع بین المللی متعلق به ماست.این قدرت را باید در تدوین حقوق بین المللی اعمال کنیم. متاسفانه نه تنها غیر متعهدها بلکه همه نهادهای بین المللی مقررات و قوانین بین المللی به نسبت افزایش مطامع و منافع سیر صعودی داشته است. کشورهای جهان سوم بیش از سایر کشورها از قبل نقض مقررات بین المللی صدمه دیده اند.
عدم انسجام این کشورها موجب گردیده که به تنهایی در برابر مجموع فشارها و تهاجمات قرار گیرند. راه حل این مشکلات ایجاد یک نظام نوین حقوق بین المللی است.
این نظام مبتنی بر سه پایه است:
اول این که فصل مشترک ارزش های ملل بالسویه و بدون تبعیض زیر بنای توسعه حقوق بین المللی قرار گیرد. اگرچه کشورهای غیر متعهد توانسته اند در بیست و پنج سال اخیر تا حد زیادی مقررات بین المللی موجود را در جهت حفظ منافع کشورهای جهان سوم تعدیل کنند ولی تحمیل مبانی ارزشی قدرت های بزرگ در ساختار اولیه نظام موجود نتیجه نهایی را به سود آن قدرت ها تثبیت کرده است.
دوم اینکه مقررات و حقوق بین المللی باید تامین عدالت را به جای حفظ وضع موجود به عنوان هدف قرار دهد.
سوم اینکه تبعیض ناپذیری این حقوق و مقررات قطعات تضمین گردد. روند کنونی که هر تصمیم گیری خلاف مصالح یکی از قدرت های صاحب حق وتو را ناممکن می سازد، متوقف شود.
حذف حق وتو شعاری همیشه زنده است
برقراری حق وتو به عنوان بزرگترین ضعف همه جانبه، سازمان ملل را زیر سؤال برده است. بجا است شعار همیشه زنده حذف حق وتو را بار دیگر تکرار و بر این نکته تأکید کنیم که کوچکترین توجیهی برای ادامه آن وجود ندارد.
به نظر ما ضروری است که بر نقض مقررات بین المللی در روابط بین اعضای جنبش یک نظارت دائمی اعمال شود و شیوه ای برای اتخاذ سیاست های تنبیهی علیه هر نوع متجاوز پیش بینی گردد.
دیگر این که خلاء های حقوقی موجود بخصوص در زمینه های منع استفاده از زور، منع تجاوز و رعایت مقررات انسان دوستانه زمان جنگ تا صلح، رعایت حقوق بشر و منع کاربرد سلاح های ضد بشری دسته جمعی از قبیل سلاح های شیمیایی به ابتکار غیرمتعهدها پر شود. اجلاس ها فرصت مغتنمی برای این کار است.
آقای رئیس!
بهترین محک برای سنجش کارایی نظام بین المللی حاکم، ملاحظه تاریخ آفریقای جنوبی و عملکرد سازمان های بین المللی در قبال تجاوزات رژیم نژادپرست است. کمتر حکومتی در تایخ معاصر به اندازه رژیم نژادپرست، جامع جمیع صفات رذیله بوده و دولتی به خاطر جنایات خود به این اندازه مورد محکومیت و ابراز تنفر قرارگرفته، بنابراین دیگر بهانه ای برای انفعال مجامع بین المللی باقی نیست.
این وظایف در حالی که قرن بیستم به پایان خود نزدیک می شود هنوز فضای تنفس برای ادامه حیات رژیم پرتویا بازمانده است.
هتک ارزش های والای انسانی در هر گوشه زمین تجاوز به حقوق همه بشریت است
مشکل آفریقای جنوبی تنها یک مشکل آفریقایی نیست. هتک ارزش های والای انسانی در هر گوشه زمین تجاوز به حقوق همه بشریت محسوب می گردد. بنابراین ادامه کمک های آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی به رژیم پرتوریا و بی اعتنایی به تحریم های همه جانبه ای که با ده ها قطعنامه و بیانیه توصیه یا تصویب شده باید از سوی غیرمتعهدها تجاوز به حقوق همه کشورهای عضو تلقی و محکوم گردد و مورد تنبیه قرار گیرد.
جمهوری اسلامی ایران به عنوان وظیفه اسلامی و ملی و نیز یک وظیفه بین المللی نه تنها قطع صدور نفت بلکه تحریمی کامل و همه جانبه را علیه رژیم پرتوریا اعمال داشته و تلاش نموده که حداکثر توان و امکانات خود را در راه نابودی نژادپرستی، استقلال نامیبیا و کمک به سرکوبی تجاوز به کشورهای خط مقدم بکار گیرد. این سیاست بدون هیچ تعلل باید از جانب کلیه ی اعضا اعمال گردد و به صورت خط مشی در آید.
پیشنهاد می کنم اجلاس کمیته ویژه ای را مرکب از نمایندگی مناطق مختلف جغرافیایی در سطح سران مأمور کند که به طور مستمر و برحسب اقتضای شرایط خط مشی ها و شیوه های اقدام نظامی، اقتصادی، سیاسی وفرهنگی را برای امحاء کامل نظام نژادپرست تدوین وابلاغ کند. آفریقای جنوبی دیر یا زود با کمک ما یا بدون آن به اکثریت سیاه تعلق خواهد گرفت. ما نه به خاطر نیاز آنها بلکه به منظور حفظ انسانیت مان به ادای سهم خود در این راه موظفیم.
آقای رئیس
ما نسبت به مبارزات مردم نامیبیا، تثبیت رهبری سواپو ادای احترام می کنیم، برقراری و روابط دیپلماتیک با سواپو از جانب همه کشورهای غیرمتعهد کمترین ادای وظیفه ماست که امیدوارم در همین اجلاس تحقق یابد. وجدان بشریت از آن چه در آفریقای جنوبی می گذرد سخت آزرده است. وجود نظام آپارتاید در دنیایی که ما زندگی می کنیم تحقیری برای همه ما بحساب می آید که باید بدان بسرعت پایان بخشیم.
کشورهای خط مقدم با ایستادگی و مقاومت خود به سخاوتمندانه ترین شکل سهم خود را در راه آزادی اکثریت آفریقای جنوبی و استقلال نامیبیا پرداخته و صفحات زرینی را در تاریخ جهان سوم نگاشتند.
حمایت از کشورهای خط مقدم در قبال تجاوزات آفریقای جنوبی اگر در شرایط فعلی صرفاً به شعار محدود شود تحسین و توجه هیچ کس را بر نمی انگیزد. جنوب آفریقا از صدها قطع نامه و بیانیه که در طول چهار دهه گذشته علیه رژیم پرتوریا به تصویب رسیده و به بایگانی مجامع بین المللی منتهی شده است، خسته است. آفریقا امروز عمل می خواهد.
جمهوری اسلامی ایران قاطعانه خواستار آن است که جنبش غیرمتعهدها در این دوره جدید هدف خود را ریشه کن کردن رژیم پرتوریا قرار دهد. زیمبابوه به عنوان ریاست فعلی باید حداکثر امکانات جنبش را بدین منظور به خدمت گیرد. جمهوری اسلامی ایران بنا به وظیفه بین المللی و مهمتر از آن دستورات اکید اسلامی که دفاع از مظلوم و دفع ظلم را واجب شمرده حداکثر توان و امکانات خود را در این راه تقدیم می دارد.
آزادی قدس جز از راه مبارزه مسلحانه تمام عیار امکان پذیر نیست
آقای رئیس
شاید کمتر رژیمی را بتوان یافت که به اندازه رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی و رژیم صهیونیستی در نظر و عمل شبیه یکدیگر باشند. هر دو دارای سیاست های تبعیض آمیز به ساکنین اصلی هستند، هر دو دائماً کشورهای مجاور را مورد تجاوز سیستماتیک قرار می دهند، هر دو رکورددار نقض قوانین و مقررات بین المللی هستند، علیه هر دو بیش از هر کشوری قطع نامه و بیانیه صادر شده است، هر دو از مصادیق بارز تروریسم دولتی هستند و هر دو عمدتاً به وسیله شیطان بزرگ و برخی از کشورهای دیگر غربی تغذیه می شوند، همین مشابهت کامل امروز این دو را به نحو بی سابقه ای به هم نزدیک و هماهنگ کرده و سیاست دو رژیم را مکمل یکدیگر قرار داده، نتیجه اینکه اتخاذ شیوه های سازشکارانه در قبال صهیونیسم نیز منشاء کمترین تغییر مثبتی نخواهد شد.
ما معتقدیم جز از طریق مبارزه مسلحانه تمام عیار، آزادی کامل سرزمین های قدس امکان پذیر نخواهد بود. تجاوزگری جزو صفات این رژیم ها نیست که بشود با مذاکره آن را زایل کرد بلکه ماهیت این دو رژیم چنین اقتضایی دارد. تصویر هم زیستی مسالمت امیز مردم منطقه با چنین رژیم هایی جز اذهان ساده را مشغول نمی دارد.
با توجه به سفر اخیر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به مراکش مایلم در اینجا به ویژه به برادران آفریقایی هشدار دهم که سیاست بسط نفوذ صهیونیسم در آفریقا دنباله طبیعی سیاست های رژیم نژادپرست است. و جز به ضرر عظیم کشورهایی که با صهیونیسم رابطه برقرار کرده اند، نخواهد انجامید. همکاری های این دو رژیم در زمینه های هسته ای بزرگترین هشدار و خطری است که آفریقا و خاورمیانه را بالسویه تهدید می کند، همانا مسئله رژیم نژادپرست مشکل صهیونیسم جهانی است و ناچار مبارزه با هر دو باید از ابعاد بین المللی برخوردار باشد، سیاست غیرمتعهدها در مورد هر دو رژیم باید از یک برنامه واحد و مشترک تبعیت کند و بصورت لازم الاجرا مورد تصویب اجلاس قرار گیرد.
آقای رئیس
غیرمتعهدها در قبال این مسئله نیز باید سیاست روشنی بر مبنای لزوم خروج فوری و بی قید و شرط نیروهای رژیم صهیونیستی و نیروهای چند ملیتی اتخاذ کند، خوشبختانه مبارزه بی امان و بسیار موفق مسلمانان لبنان علیه نیروهای غاصب و اشغال گر برای ما الهام بخش و سرمشق است.
لبنان قبل از این برای جهان سوم یک مشکل یا یک درس است، مقاومت موفق مسلمانان لبنان علیه حضور نیروهای بیگانه و متجاوز به بهترین وجه ثابت نموده که گناه تحکیم سلطه و تجاوز امپریالیسم را در هیچ نقطه ای از جهان سوم نمی توان بگردن فقدان شرایط مادی انداخت. روحیه ستم ناپذیری تنها عاملی است که می تواند توفیق مبارزه مسلمانان لبنان را توضیح دهد.
حمایت از این مبارزه باشکوه و حماسی تا قطع کامل نفوذ قدرت ها و رژیم صهیونیستی از لبنان باید عنصر اساسی سیاست واحد جنبش در قبال مسئله لبنان باشد.
نابودی رژیم صهیونیستی در صدر شعارهای جمهوری اسلامی
آقای رئیس!
خاورمیانه با اهمیت استراتژیک، منابع عظیم انرژی همواره مورد نظر قدرت های بزرگ بوده و نتیجتاً به طور مستمر در معرض توطئه و تجاوز آنان قرار داشته است. تحمیل رژیم صهیونیستی در این منطقه به منظور دائمی کردم تشنج و زمینه سازی برای مداخله مستمر قدرت ها بوده و لذا لزوم انقلاب اسلامی و ظهور جمهوری اسلامی ایران که لزوم نابودی رژیم صهیونیستی و قطع مداخله و نفوذ غرب و شرق از خاورمیانه را در صدر شعارهای خود قرارداده، از آغاز تهدیدی جدی علیه منافع قدرت ها تلقی گردید. جنگ تحمیلی بر جمهوری اسلامی ایران پاسخ عملی قدرت های سلطه جو علیه این تهدید بوده است.
روند جنگ در طول شش سال گذشته جریان کمک های تسلیحاتی به عراق از سوی هر دو قطب، سیل کمک های مالی مستقیم به عراق از سوی کارگزاران امپریالیسم در منطقه، سکوت مجامع بین المللی در قبال تجاوزات آشکار عراق به مقررات و حقوق بین المللی، عدم تمایل شورای امنیت به رسیدگی به مسئله شروع تجاوز از سوی عراق و صدها دلیل و قرینه دیگر، همه بیانگر این واقعیت مسلم است.
ظهور یک کشور واقعاً غیرمتعهد (ایران) در منطقه ای که به شدت مورد طمع و علاقه اقطاب موجود است قابل تحمل نبوده و می بایست بطور همه جانبه مورد تهاجم قرار گیرد. عراق به عنوان اهرم اجرای سیاست امپریالیسم در منطقه انتخاب و مأمور می گردد.
آقای رئیس!
اسناد جنگ چنین حکایت می کند عراق با سوءاستفاده از شرایط ایران بعد از انقلاب و به تصور اینکه ارتش از هم پاشیده است، حمله وسیعی را به منظور اشغال سرزمین و سقوط نظام انقلابی آغاز می کند، قسمت بزرگی از خاک ایران اشغال می شود، شهرها و دهات مناطق اشغالی با خاک یکسان می شود، مردم غیرنظامی به اسارت گرفته می شوند و یا دسته جمعی اعدام می شوند، مقررات بین المللی یکی پس از دیگری نقض می شود و قرارداد الجزایر که میان رژیم کنونی عراق با رژیم شاه برای حل و فصل مسائل مرزی بسته شده بود از سوی رئیس حکومت عراق پاره می گردد، کاربرد مکرر و وسیع سلاح های ضدانسانی شیمیایی بدون اعتنا به افکار عمومی جهانی در دو، سه سال اخیر از طرف عراق ادامه می یابد، شهرها و اماکن مسکونی مورد حمله مکرر هوایی و موشکی قرار می گیرند، حتی نسل های گذشته از این جنایات ضدبشری مصون نمانده یادگارهای آنان و بناهای تاریخی و میراث های فرهنگی بشری نیز مورد تهاجم قرار می گیرند و بدین ترتیب در طول 6 سال جنگ تحمیلی رکورد بسیاری از جنایات تاریخی به وسیله عراق شکسته می شود.
توصیف جنایات رژیم صدام در ایران
آقای رئیس!
نه داستان اسف انگیز جنگ در این چند جمله قابل خلاصه شدن است و نه عمق جنایات و تجاوزات رژیم عراق قابل اندازه گیری؛ هیچ اصل و معیار بین المللی و یا بررسی کارشناسی و هیچ زبان و قلم آشنا به احساسات بشری قادر نیست حتی در یک مورد میزان اندوه مادرانی را در آخرین لحظات حیات در حالی که دختربچه های مورد تجاوز قرارگرفته شان را برای آخرین وداع قبل از زنده بگور شدن دست جمعی در آغوش می کشیدند بیان کند. انبوه استخوان های کشف شده از گورهای دسته جمعی در هویزه و بستان و ناله های هزاران کودکی که بعد از حملات هوایی و موشکی در بالین اجساد پدران ومادران خود در ویرانه های دزفول و بهبهان و مریوان و ده ها شهر دیگر خون گریستند، همه از عمق فاجعه حکایت می کند تا این که به محض آزادی خرمشهر و شکست مفتضحانه نیروهای اشغالگر، رژیم عراق ناگهان تغییر ماهیت داد و یک مرتبه صلح دوست شد! ملاحظه اسناد جنگ نشان می دهد که جنایات ضد بشری و نقض ابتدایی ترین اصول انسانی پس از آن نیز همچنان ادامه یافته بلکه تشدید شده است. برخی از اسناد آن جنایات در بیمارستان های اروپا موجود است و به عقیده بسیاری از مراجع بین المللی برای هیتلر و چنگیز آبرو خریده است.
آقای رئیس!
اگر صدها میلیارد خسارات مادی دو کشور را بر این فجایع اضافه کنیم، اگر ضرر ناشی از فوت فرصت های سازندگی برای هر دو ملت را بر این مجموعه بیافزاییم، به این نتیجه تکان دهنده می رسیم که هیچ انسان آزاده ای نمی تواند در مواجهه با آن بی طرف بماند.
ظلمی عظیم در معیار تاریخی واقع شده است. تاریخ می گوید هرگاه جنگ افروزی و تجاوزات بین المللی مورد مجازات قرار نگرفته و عدالت تأمین نشده باشد ریشه های جنگ به انتظار لحظه مساعد برای بروز مجدد زنده می ماند.
بدون تأمین عدالت، بدون رفع ظلم و بدون نابود کردن ذهنیت های تجاوزگر، دعوت از ظالم و مظلوم برای هم زیستی مسالمت آمیز معنایی جز به رسمیت شناختن ظلم و کمک به استمرار آن ندارد. اگر جمهوری اسلامی ایران راهی برای جبران میلیاردها دلار خسارت جنگ بیاید، جان از دست رفته بهترین فرزندان کشور ما و فرصت های از دست رفته سازندگی در بهترین سال های انقلاب چگونه قابل جبران خواهد بود؟ برخی می گویند تنها یک اشتباه درباره نیروی دفاعی جمهوری اسلامی ایران بود که عراق را به شروع جنگ تشویق کرد و اکنون که جمهوری اسلامی ایران قدرت خود را نشان داده این اشتباه محاسبه دیگر صورت نخواهد گرفت.
این تحلیل به یک شوخی بیشتر شبیه است زیرا آنچه برای امنیت ملی هر کشور اهمیت دارد، وجود استعداد تجاوزگری و سلطه جویی در آن سوی مرزها است وگرنه اشتباه محاسبه در هر مکان و هر لحظه امکان وقوع دارد. از مانی که رژیم عراق به یک کودتا روی کار آمده تاکنون نه تنها جمهوری اسلامی ایران بلکه اکثر کشورهای منطقه لحظه ای از تجاوزات آن در امان نبوده اند.
آقای رئیس!
جنگ متجاوزانه ناشی از هرکس و یا هر انگیزه، همه جا به طور یکسان در خور سرزنش است، پس جنگ افروزی مستقیم امپریالیسم همان قدر منفور است که تجاوزگری عوامل دست نشانده آن، آیا در حالی که هر جرم کوچک مشخصی همواره مستوجب مجازات است، می توان پذیرفت که جنایت عظیم بین المللی بی مجازات بماند.
آیا وجدان جامعه جهانی می پذیرد که رژیم متجاوز صدها میلیارد دلار ثروت دو کشور در حال توسعه را به آتش کشد و ده ها هزارنفر مرد و زن و کودک را به قتل رساند، بزرگترین تشنج ها را در مهم ترین مناطق استراتژیک دنیا ایجاد کند، اکثر مقررات مهم بین المللی را نقض کند و سپس هنگامی که به کفاره این همه جنایت در آستانه سقوط قرار گرفت، ادعای صلح خواهی کند و در مجامع جهانی شعور و آگاهی نمایندگان کشورها را به مسخره گیرد؟ آیا می توان باور کرد که تاریخ قراردادی است و برحسب اقتضای روز و علایق قدرت های می توان آن را از نو نوشت؟ جنگ چگونه آغاز شد. به نظر می رسد بعضی ها پیشنهادهای سازنده ای برای تغییر تاریخ و سرگذشت جنگ دارند. این پیشنهادها هرقدر سازنده باشد، نمی تواند ما را در متقاعد ساختن پدران و مادران داغدار و فرزندان یتیم ایرانی کمک کند که از دست دادن عزیزانشان وهم و خیال بوده است. از زمان شروع جنگ توسط عراق تاکنون یک نسل گذشته است ما تاریخ و فجایع نو را به چشم دیده و با پوست و رگ خود لمس کرده ایم و مشکل است که بتوانیم خود را فریب دهیم. کسانی که معتقد به قراردادی بودن واقعیات هستند بهتر است تحریف تاریخ را از جای دیگر آغاز کنند، از حوادث متعلق به نسل های گذشته، آنها می توانند درباره صلح دوستی، نوع پروری و سازندگی های هیتلر و چنگیز قلم فرسایی و سخنرانی کنند.
آقای رئیس!
بنا بر تکلیف اسلامی و ملی خود و نیز بنابر اصول اولین جنبش، جمهوری اسلامی ایران موظف است رژیم جنگ افروز عراق را به مجازات رساند. البته خسارات معنوی وارد به هر دو ملت ایران و عراق بحدی است که جبران آن یقیناً غیرممکن است. همچنین با توجه به نقض مستمر کلیه مقررات بین المللی از سوی رژیمی که کمترین اهمیتی برای مهم ترین تعهدات خود قائل نیست، هیچ تضمین بین المللی برای جلوگیری از تجاوز مجدد عراق بخاک جمهوری اسلامی ایران نمی تواند واقعی باشد. در نتیجه عراق یعنی شروع کننده جنگ مسئولیت ادامه آن را نیز بعهده دارد. ناتوانی مجامع و مراجع بین المللی در برخورد قاطع با مسئله جنگ، خود جز علل مهم ادامه جنگ بحساب می آید.
در حالی که دو دوره از ریاست جنبش سپری شده، جنگ تحمیلی هنوز به پایان عادلانه نرسیده است یعنی نظام موجود بین المللی نتوانسته با جنگ برخوردی اصولی، عملی و واقع بینانه داشته باشد. مشکل اساسی که از آن نشأت می گیرد راه حل های پیشنهادی مجامع بین المللی و کشورهای علاقمند به برقراری صلح فاقد توجه و عنایت لازم به عنصر عدالت بوده، در آن هنگان که عراق در موضع قدرت قرار داشت مجامع بین المللی و کشورهای جهان اقدامی برای جلوگیری از تجاوز و استقرار صلح نکردند ولی اکنون که در اثر مقابله شجاعانه رزمندگان سرنوشت جنگ تغییر یافته و رژیم عراق به شکست قطعی تهدید می شود، از هر سو ندای صلح سر می دهند.
امروز برای ما ثابت شده که هدف بسیاری از واسطه ها، فقط نجات متجاوز است و نه نیل به صلح و عدالت؛ لاجرم بار تأمین عدالت که یک مسئولیت بین المللی در قبال هر نوع تجاوز است، در تمام دوره جنگ برعهده جمهوری اسلامی ایران قرار داشته است.
یکی از مشکلات ما متأسفانه ناشی از دوگانگی معیار قضاوت در برخورد با اصل مسئله جنگ بوده است مثلا در حالی که طبق اعلامیه 1942 متفقین در لندن، تعیین هیتلر بعنوان جنایتگار جنگی از مهم ترین اهداف ادامه جنگ شمرده شده که خود یک سابقه حقیقی در این خصوص است، نسبت به اعمال مشابه عراق در طول جنگ قضاوت و تصمیم مشابه معمول نگردیده است.
متأسفانه همین دوگانگی معیار قضاوت در مواضع برخی از کشورهای غیرمتعهد هم مشاهده شده است.

با کمال تاسف برخی از کشورهای غیرمتعهد از شورای امنیت هم عقب افتاده اند
رژیم عراق در تمام طول جنگ اهم مقررات بین المللی مانند منع کاربرد سلاح های شیمیایی، منع حمله به مناطق مسکونی و غیرنظامی، منع حمله به مؤسسات فرهنگی، منع حمله به وسایل حمل و نقل غیرنظامی هوایی و دریایی و منع سوء رفتار با اسرای جنگی را بنا به اسناد سازمان ملل به کرات نقض کرده و علیرغم ارتکاب این همه جنایت مورد کمترین شماتت بین المللی قرار نگرفته است.
با کمال تأسف برخی از کشورهای غیرمتعهد در برخورد با این جنایات حتی از شورای امنیت با همه قضاوت های غیرعادلانه اش عقب افتاده اند.
مایلم صریحاً اعلام کنم که اگر جنبش نتواند جنایات رژیم عراق را که تا این حد روشن و مستند است، مجازات کند و در برابر آن موضعی صریح و عادلانه بگیرد، نباید امیدوار بود که در مقابل تجاوزات و سلطه جویی قدرت های بزرگ و در قبال تشنجات و بحران های عظیم جهانی منشأ کمترین اثری باشد.
رژیم عراق به چند اعتبار از جانب جنبش غیرمتعهدها قابل تعقیب است. تجاوز به کشور انقلابی و غیرمتعهد، نقض کلیه ی مقررات بین المللی، تشنج آفرینی و دعوت صریح از ابرقدرت ها برای مداخله در امور منطقه و به هرز بردن امکانات مادی منطقه در جهت منافع هر دو قطب و به ضرر جهان سوم.
آقای رئیس!
تنها ارتکاب یکی از این جرم ها برای اخراج یک رژیم از جنبش کفایت می کند. اعلامیه های باندونگ و بلگراد صریحاً شروع جنگ را جنایتی علیه بشریت اعلام می دارند. در این صورت چگونه می توان ادامه عضویت عراق در جنبش را توجیه کرد؟ آیا ما از مواضع باندونگ و بلگراد عقب نشینی کرده ایم؟ در حالی که اعلامیه بلگراد صریحاً تولید و کاربرد سلاح های شیمیایی را بی قید و شرط منع کرده، عراق حتی پس از محکومیتش از جانب شورای امنیت در 21 مارس 86، بیش از سه بار در سطح وسیع دست به استفاده از این سلاح زده است. نقض اصول غیرمتعهدها تا کجا می تواند ادامه داشته باشد؟
لذا کمترین وظیفه ی جنبش اقتضا دارد که اولاً رژیم عراق از جنبش اخراج گردد و ثانیاً از تجربه ی این جنگ ویرانگر به منظور جلوگیری از بروز جنگ های تجاوزکارانه مشابه استفاده شود. ثالثاً برنامه ای برای مجازات متخلفین از اصول غیرمتعهدها در کلیه زمینه ها تنظیم، تصویب و اعمال گردد.
ما حق نداریم به خاطر ملاحظات و منافع آنی دو جانبه در مجازات چنین جنایتی کمترین تخطی قائل شویم. کوچکترین سهل انگاری در این خصوص معنایی جز تشویق تجاوز و در مخاطره افکندن امنیت و صلح نسل های معاصر و آینده ندارد.
ملت ما مصمم است یک بار و برای همیشه ثابت کند که ستم را به هیچ قیمتی نخواهد پذیرفت و در این راه حدی برای فداکاری و ایثار نمی شناسد. در عین حال ما آمده ایم در هر راهی که به برقراری یک صلح دائمی و نابودی ریشه های جنگ و اختلاف و ایجاد روابط مسالمت آمیز با کلیه کشورهای منطقه انجامد، پیش قدم شویم. صلح بطور کلی و بویژه برای منطقه حساس ما یک انتخاب نیست، یک ضرورت حیاتی است.
ما چاره ای جز این نداریم که با مجازات قطعی رژیم متجاوز جنگ افروز و باج گیر عراق، برقراری و استحکام چنین صلحی را در منطقه تضمین کنیم به نحوی که ترس از تجاوز در کلیه کشورها جای خود را به اطمینان و آرامش دهد و منابع عظیم اقتصادی منطقه مصروف توسعه و ترقی و خودکفایی گردد.
اغراق نیست اگر بگوییم کفاره ی ستم پذیری در قبال استقرار و تجاوزات رژیم صهیونیستی در افغانستان پرداخت شده است.
تحمل رژیم صهیونیستی در منطقه یک ابرقدرت را به این فکر واداشته که در جهت اشغال قسمت دیگری از سرزمین های اسلامی و نیز تحمیل یک رژیم ضد اسلامی بر آن تلاش کند. مشکل بزرگ افغانستان همچنان فرا روی جنبش قراردارد.
کار جنبش نصیحت مکرر و بی نتیجه ابرقدرت ها نیست
متأسفانه خروج بی قید و شرط و فوری نیروهای اشغال گر هنوز از عمل بسیار دور است. جنبش نمی تواند همچنان وقت را به توصیه در لزوم خروج نیروهای اشغال گر بگذارند. کار جنبش نصیحت مکرر و بی نتیجه به ابرقدرت ها نیست. با صراحت تأکید می کنم که جنبش نمی تواند بین مبارزه ی مردم مسلمان لبنان، فلسطین و افغانستان یا نامیبیا برای خروج نیروهای اشغالگر و بیگانه هیچ فرقی قائل شود. جنبش علی الاصول نمی تواند از رژیم های دست نشانده ی ابرقدرت ها حمایت کند.
نهضت آزادی بخش و استقلال طلبانه افغانستان باید همچون سایر نهضت های آزادی بخش در غیرمتعدها دارای نمایندگی شود.
متأسفانه عملکرد جنبش در قبال مسأله افغانستان متوازن با سایر موارد مشابه نبوده است. اگر جنبش نتواند اشغال نظامی یکی از کشورهای عضو را تحت هر بهانه تحمل کند، به واضح ترین شکل از اصول خود منحرف شده است. حضور پنج میلیون آواره و پناهنده افغانی در ایران و پاکستان گویای وضع داخلی افغانستان است. جنبش نباید اجازه دهد که سرنوشت افغانستان مورد معامله ی شرق و غرب قرار گیرد.
فعالیت آمریکا برای جایگزینی نیروهای اشغال گر فعلی نیز به هیچ وجه مورد قبول نخواهد بود. افغانستان باید مستقل و به معنای واقعی غیرمتعهد باشد.
آقای رئیس!
وضع آمریکای لاتین لااقل از یک نظر توجه فوری غیرمتعهدها را ایجاب می کند. رأی اخیر دادگاه لاهه علیه اقدامات غیرقانونی آمریکا در حمایت از ضد انقلابیون نیکاراگوئه و عکس العمل آمریکا در قبال این رأی بیش از گذشته نشان می دهد که موازین و مقررات بین المللی به نحو بی سابقه ای در معرض هجوم قدرت ها قرار گرفته و نیز بیانگر این است که نهادها و مؤسسات بین المللی تا جایی مورد احترامند که کاملاً در خدمت بی قید و شرط منافع قدرت ها باشند و بالاخره گواه آن است که حرکت کشورها به سمت عدم تعهد ناچار با مقابله قدرت ها مواجه می گردد.
اتخاذ تدابیر عملی برای حمایت از کشورهای غیرمتعهد نوپا یک ضرورت انکارناپذیر است. جنبش وظیفه دارد که عملاً به دفاع از نیکاراگوئه انقلابی برخیزد.
آقای رئیس!
رد رأی داگاه لاهه از سوی آمریکا از یکسو و داعیه این کشور در مبارزه با تروریسم از سوی دیگر، تصویر بغایت مضحکی را به دست می دهد. البته در عمل هیچ تضادی در این سیاست ها به چشم نمی خورد. طرح مبارزه با تروریسم از سوی ریگان یعنی برنامه آمریکا برای سرکوب نهضت های آزادی بخش و کشورهای غیر متعهد تجاوز آمریکا به لیبی و نیکاراگوئه بهترین دلیل این مدعا است. جنبش غیرمتعهدها نباید در قبال تهدید اوضاع خود از جانب قدرت ها منفعل بماند.
جنبش می تواند و باید در قبال این تهدیدات یک سیاست حفاظتی منسجم و دارای ضمانت اجرایی برای حمایت از کشورهای جهان سوم تدوین و اعمال کند.
از این اجلاس می خواهیم که به طور خاص اولاً حمله ناجوانمردانه آمریکا در لیبی که از مصادیق بارز تروریسم دولتی است را به شدت محکوم کند و ثانیاً روش های دفاع مکملی را در قبال هماهنگی های برخی از کشورهای اروپا به آمریکا مورد مطالعه قرار دهد.

به استفاده از فضا به منظور اهداف جاسوسی باید پایان داده شود
آقای رئیس!
جاسوسی ماهواره ای بعد جدید خطرناکی از تجاوز امپریالیسم علیه جهان سوم به حساب می آید. ما معتقدیم نه تنها فضای کیهانی نباید به سلاح های اتمی و غیراتمی آلوده گردد، بلکه اصولاً به استفاده از فضا به منظور اهداف جاسوسی باید پایان داده شود. در حالی که استراق سمع و جاسوسی در همه کشورها جرم و قابل تعقیب شمرده می شود، قابل قبول نیست که چشم و گوش های نامحرم و بدنیت با استفاده از امکانات ماهواره ای دائماً کوچک ترین حرکات کشورها و ملت ها را زیر نظر گیرند و از آن علیه آنان استفاده کنند.
علیرغم گذشت یک دهه از طرح نظام نوین اقتصاد بین المللی و برخی خوش بینی هایی که در زمینه ی مذاکرات “شمال- جنوب” وجود داشته در عمل ثابت شده که توفیق این مذاکرات در گرو اعطای امتیازات متعدد بویژه سیاسی به شمال است. همان طور که در اجلاس ویژه ی مجمع عمومی اخیر سازمان ملل روشن گردید، غرب صریحاً در قبال کمک های اقتصادی به آفریقا اجازه مداخله در نظام سیاسی و اقتصادی کشورها را طلب کرده است.
با کاهش قیمت نفت، دروغ بزرگ غرب رسوا گردید و معلوم شد که بحران اقتصادی موجود که مستمراً از جهان صنعتی به جهان سوم صادر می گردیده، به هیچ وجه ناشی از افزایش بهای نفت در سال های هفتاد نبوده، بلکه مستقیماً معلول سیاست های اقتصادی غارت گرانه بوده است. جنوب در شرایط فعلی در مقابل سیاست های بحران زای جهانی مسلح نیست، ما باید راه مستقل خود را طی کنیم و در مقابل فشارهای اقتصادی مقطعی منعطف نشویم جمهوری اسلامی ایران به سهم خود در این جهت گام هایی برداشته است. ما افتخار داریم که علیرغم همه فشارهای اقتصادی ناشی از جنگ، از هیچ کشور خارجی وام نگرفته ایم.
جمهوری اسلامی ایران تلاش کرده است که در راه توسعه ی اقتصادی از هیچ الگوی وارداتی تبعیت نکند. مجموعه بانکی غیر ربوی ما که تبعیت از واضح ترین احکام قرآن کریم است، نتایج مثبتی به بار آورده و می تواند مورد استفاده سایر کشورها قرار گیرد. امیدواریم این اجلاس بطور جدی به کشف راه های مؤثر توسعه همکاری جنوب همت گمارد.
آقای رئیس
حرکت مستقل جنوب نه تنها در زمینه اقتصادی بلکه در هر زمینه ای مستلزم یک حرکت فرهنگی واخلاقی است.
ضفعف جهان سوم یک ضعف اخلاقی است
آنچه که انسان ها را به مبارزه علیه ظلم استثمار و نظام سلطه وکلا بی عدالتی واداشته و منجر به پیدایش نظام نوین روابط اجتماعی بر پایه های عادلانه می گردد، عناصر اخلاقی است.
واقعیت دیگر این که جهان سوم هرگز از لحاظ استعدادهای طبیعی، انسانی و منابع طبیعی فقیر نبوده است، نتیجه این دو واقعیت یک حرف بیش نیست ضعف جهان سوم مستقیماً و بی واسطه ناشی از یک ضعف اخلاقی و فرهنگی است. در واقع نه تنها جهان سوم بلکه مجموعه ی جهان از یک بحران اخلاقی رنج می برد. بازکننده ی راه صدور بحران اقتصادی از شمال به جنوب همان صادرات ضد اخلاقی و فرهنگ منحط به جنوب بوده است. نتایج ملموسی که از انقلاب عظیم اسلامی ایران که قبل از هرچیز یک انقلاب فرهنگی و اخلاقی است، بدست آمده این را تأیید می کند، ورود فرهنگ مصرف، ابتذال و فحشاء به جهان سوم نه تنها همواره با واردات کالاهای صنعتی همراه بوده، بلکه تحت نام انتقال علوم و تکنولوژی نیز صورت گرفته است.
خوشبختانه جنبش موفق گردید که در طول دو دهه ی گذشته آگاهی های اجتماعی جهان سوم را نسبت به ضعف های سیاسی و اقتصادی حاکم بر کشورها و روابط بین المللی ارتقاء دهد. رفع این نقیصه از مبرم ترین وظایف جنبش در دوره ی آینده است.
ما نه تنها ناچار از گشودن یک جبهه نبرد اخلاقی و فرهنگی یک جبهه ی نبرد اخلاقی و فرهنگی در قبال هجوم ا خلاق منحط وارداتی هستیم، بلکه همچنین بشدت نیازمندیم که از طریق همکاری های فرهنگی و اشاعه روش های مشترک مبارزه با مادی گری و فساد واشاعه روش های مشترک مبارزه با مادی گری و فساد و فحشا و ستم پذیری یک تحول اخلاقی زیربنایی را که منشا توفیق ما در سایر زمینه ها خواهد بود، به وجود آوریم.
آقای رئیس!
مایلم در پایان سخن البته نه به عنوان کم اهمیت ترین موضوع، به وضع غیرمتعهدها در مجامع بین المللی اشاره کنم.
همان طور که گفتم خوش بختانه امروز غیرمتعهدها صاحب رأی مسلط در مجمع بین المللی هستند.
درست به همین دلیل آن دسته از سازمان ها و مجامع بین المللی که به این رأی احترام گذاشته و در اجرای آن تلاش کرده اند، مورد هجوم قدرت ها قرار گرفته اند. حمله امریکا علیه سازمان “یونسکو” و مدیرکل کارآمد آن و خروج از آن سازمان، حمله به سازمان جهانی “فائو” و تهدیدات و حملات اخیر آمریکا علیه سازمان ملل متحد، معانی و نتایج متعددی دارد. این حملات میزان احترام واقعی قدرت ها را به نظام دموکراسی نشان داده و دروغ بزرگ آنها را در حمایت از این نظام بیش از پیش رسوا ساخته است.
استفاده از اهرم های فشار مالی در قبال کاهش آراء موافق با آمریکا و برخی دیگر از کشورهای غربی در مجامع بین المللی به بهترین شکل نشان داد که از نظر این کشورها، حق متناسب با زور و پول است و سازمان های بین المللی همچون مؤسسات بین المللی همچون مؤسسات تجاری باید به ازاء سرمایه گذاری برای این کشورها، جلب رأی کنند. به رغم انتظار این کشورها، غیرمتعهدها باید از این وقایع استقبال کنند.
این حرکات فرصت مناسبی را به وجود آورده است که غیر متعهدها مشارکت واقعی خود را در اداره این سازمان ها افزایش دهند و با اجرای آراء خود در زمینه های مختلف، فعالیت بین المللی را تضمین کنند. بنابراین حمایت و پشتیبانی جدی از کلیه سازمان هایی که در معرض این قبیل حملات قرار گرفته اند و باید با استفاده از اکثریت آرایی که دارند نقش خود را در تحول نظام چندجانبه ایفا کنند. ادامه بعضی از ضعف های ساختاری در سازمان های بین المللی بویژه در سازمان ملل قابل توجیه نیست، ساختار شورای امنیت سازمان باید تغییر بنیادی کند.
دستور کار مجمع عمومی سازمان ملل باید براساس نیازهای جهان سوم متحول گردد. امیدواریم در این دوره شاهد توفیق قاطع غیرمتعهدها در رفع نواقص مجامع بین المللی باشیم که بعد از جنگ دوم مانع اجرای وظایف اصلی در حفظ صلح و امنیت جهانی و در ایجاد زمینه ی مناسب برای رشد مستقل و آزاد ملت‏ها شده است.
آقای رئیس، عالی جنابان!
صمیمانه امیدواریم این دوره از حیات جنبش دوره ی شکوفایی معنویت و منشأ یک تحول اخلاقی عمیق در جهان سوم باشد. باید مطمئن باشیم که غنی ترین و عظیم رین ذخائر فرهنگی متعلق به ما است و خداوند متعال نعمت را بر ما تمام کرده است. این ذخائر باید کشف شود و در خدمت عدالت، صلح، توسعه، ترقی و تعالی ارزش های انسانی قرار گیرد. این توفیق میسر نیست مگر این که توان خود را باور داشته باشیم، به خداوند تکیه کنیم و از او مدد بگیریم، ارزش های الهی را در جامعه جاری کنیم و به نیروی عظیم مردم جهت بدهیم. در این صورت نابودی همه ریشه های استعمار و استثمار و استکبار و الحاد در مدتی کوتاه تر از آنچه به تصور آید، حاصل خواهد شد.
امید بستن به شمال خطا است، نگاه به شرق و غرب بی ثمر است. باید به آسمان به قله های رفیع معنویت و ارزش های الهی چشم بدوزیم. بگذاریم این جنبش که به بهای فداکاری ها و تلاش های صادقانه ی انسان های بزرگی از جهان سوم و در نتیجه ی رنج های عظیم بشری بنا شده مبین حق و عدالت، مشوق ایستادگی در مقابل ظلم و جنایت و برقرارکننده صلح و معنویت باشد.
والسلام علی من اتبع الهدی

امام خمینی (ره) در روز 16 مرداد 1358در سیزدهمین روز از ماه مبارك رمضان سال 1399 هجری قمری پیامی خطاب به مسلمانان جهان صادر كردند و فرمودند:

من طی سالیان دراز، خطر اسرائیل غاصب را گوشزد مسلمین نمودم كه اكنون، این روزها به حملات وحشیانه خود به برادران و خواهران فلسطینی شدت بخشیده است و به ویژه در جنوب لبنان به قصد نابودی مبارزان فلسطینی پیاپی خانه و كاشانه ایشان را بمباران می‌كند. من از عموم مسلمانان جهان و دولت‌های اسلامی می‌خواهم كه برای كوتاه كردن دست این غاصب و پشتیبانان آن،‌به هم بپیوندند و جمیع مسلمانان جهان را دعوت می‌كنم آخرین جمعه ماه مبارك رمضان را كه از ایام قدر است و می‌‌تواند تعیین كننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان ‘روز قدس’ انتخاب و طی مراسمی همبستگی بین‌المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین اعلام نمایند. ازخداوند متعال پیروزی مسلمانان را بر اهل كفر خواستارم.’(صحیفه امام، ج 9، ص 267) **

روز قدس باید سرنوشت ملت های مستضعف در آن معلوم شود ایشان در فراز دیگری از بیاناتشان در مورد روز قدس فرمودند: روز قدس یك روز جهانی است. روزی نیست كه فقط اختصاص به قدس داشته باشد. روز مقابله مستضعفین با مستكبرین است. روز مقابله‌ ملتهایی است كه در زیر فشار ظلم امریكا و غیر‌امریكا بودند، در مقابل ابرقدرتهاست. روزی است كه باید مستضعفین مجهز بشوند در مقابل مستكبرین، و دماغ مستكبرین را به خاك بمالند. روزی است كه بین منافقین و متعهدین امتیاز خواهد شد. متعهدین این روز را روز قدس می‌دانند و عمل می‌كنند به آنچه باید بكنند. و منافقین ـ آنهایی كه با ابرقدرتها در زیر پرده آشنایی دارند و با اسرائیل دوستی ـ در این روز بی‌تفاوت هستند،‌ یا ملت ها را نمی‌‌گذارند كه تظاهر كنند. روز قدس روزی است كه باید سرنوشت ملت های مستضعف معلوم شود،‌ باید ملت های مستضعف اعلام وجود بكنند در مقابل مستكبرین. ‘ (صحیفه امام .جلد 4 ص 276)

** مستضعفان از عربده های شرق و غرب نهراسند ایشان دربخش دیگری از بیاناتشان در مورد این روز فرمودند :’ مستضعفان جهان باید قدرت اسلامی خود را بیابند و از عربده‌های شرق و غرب و وابستگان و تفاله‌های آنان نهراسند و با اعتماد به خداوند تعالی و اتكال به قدرت اسلام و ایمان بپاخیزند و دست جنایتكاران را از كشورهای خود كوتاه نمایند و آزادی قدس شریف و فلسطین را سرلوحه‌ برنامه‌ خود قرار دهند و ننگ سلطه‌ صهیونیسم، تفاله آمریكا را از دامن خود بزدایند و روز قدس را زنده نگه دارند. امید است با زنده نگه‌داشتن این روز، بی ‌تفاوتی ها زایل شود و غفلت ها مرتفع شود.’( صحیفه امام . ج 15، ص61) *

مسلمین از لبنان و قدس پشتیبانی كنند در بخش دیگری از بیانات بنیاینگذار جمهوری اسلامی آمده است : مسلمین، از لبنان و قدس عزیز پشتیبانی نمایند. مسلمانان جهان باید روز قدس را روز همه‌ی مسلمین،‌ بلكه مستضعفین بدانند و از آن نقطه‌ حساس در مقابل مستكبرین و جهانخواران بایستند،‌ و تا رهایی مظلومان از زیر ستم قدرتمندان از پای ننشینند.’ (صحیفه امام جلد 6 صفحه 62)