آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی در مراسم افتتاحیه حوزه های علمیه سخنان مهمی را ایراد فرمودند. نظر به آنکه در آستانه شروع سال تحصیلی حوزه های علمیه قرار داریم، 

  أعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیْطان ِالرَّجِیمِ بسمِ اللّهِ الرّحمنِ الرّحیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ الْعَالَمِین وَ صَلَّی اللّهُ عَلی مُحَمَّد وَ آلهِ الطّاهِرین وَ لَعنَةُ اللّه عَلی أَعدائِهِم أَجمَعین أعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیمِ رَبِ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ یَسِّرْ لِی أَمْرِی. وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِی یَفْقَهُوا قَوْلِی

از دوستان اهل علمی که مدّتها زحمت کشیدند تا حوزۀ علمیّۀ تهران را مستقل کنند و تا حدودی هم موفّق شدند تشکّر می کنم و از خداوند متعال می خواهم که انشاءالله به زودی در تمام ابعاد به طور کامل مستقل شود به خصوص در بعد اقتصادی. مسائلی که در این جلسه قابل طرح است و چه بسا باید هم طرح شود زیاد است امّا فرصتی نیست که به طور کامل بیان شود ولی بعضی از آن ها را اشاره می کنم به این خاطر که، «مَا لَا یُدْرَکُ کُلُّهُ لَا یُتْرَکُ کُلُّه ». قبل از آنکه وارد موضوعی شوم طرح مسئله می کنم. > بیان علّت تشکیل مجالس علمی اوّل؛ در این مجالس باید مسائلی مطرح شود که نسبت به علما و علم جنبۀ کاربردی داشته و به تعبیر ما علمی باشد. مثلاً بخواهیم تاریخچۀ علوم را مطرح کنیم و یا اینکه مسئلۀ اهمّیت علم از نظر اسلام و امثال این ها را بیان کنیم. به نظر من تشکیل این مجالس و شرکت در آن برای مدعوّین به این دلیل نیست. بلکه می خواهند مسائلی که از نظر عملی مورد نیاز است را مورد ارزیابی قرار دهند. منظور از علم چیست؟ مطلب دوم؛ بحث از اینجا شروع می شود، مراد از علمی که در معارف ما وارد و به تحصیل آن ترغیب شده است چیست و آیا منظور مطلقِ علم است یا مطلق علم نیست؟ تقریباً دایره را ضیق کردم. آنچه در روایات وارد شده زیاد است که به عنوان نمونه عرض می کنم: «مَا مِنْ مُتَعَلِّمٍ یَخْتَلِفُ إِلَی بَابِ الْعَالِمِ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ قَدَمٍ عِبَادَةَ سَنَةٍ»؛[1] این بسیار ارزش دارد؛ کسی که علم آموزی می کند هر قدمی که بر می دارد معادل یک سال عبادت است. این برای تحصیل علم است. یا این تعبیر: «إِنَ الْمَلَائِکَةَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا لِطَالِبِ الْعِلْم »؛[2] فرشته ها برای کسانی که دنبال تحصیل علم هستند بال هایشان را پهن می کنند، «حَتَّی یَطَأَ عَلَیْهَا»؛ و شخص محصّل پایش را بر روی آن ها می گذارد، «رِضًا بِه». تا اینکه به اینجا می رسد: «النَّظَرُ إِلَی وَجْهِ الْعَالِمِ عِبَادَةٌ».[3] یا «نَوْمٌ مَعَ عِلْمٍ خَیْرٌ مِنْ صَلَاةٍ مَعَ جَهْلٍ»،[4] یا «رَکْعَتَانِ یُصَلِّیهِمَا الْعَالِمُ أَفْضَلُ مِنْ أَلْفِ رَکْعَةٍ یُصَلِّیهَا الْعَابِد».[5] استفاده از علوم در ترویج و تبلیغ دین آیا این ها مطلقِ علم است یا نه؟ جواب: نه! مطلق نیست. آیا این ارزش ها و این آثار، مترتّب بر تحصیل مطلق علم است؟ جواب: نه! ما از آثارمان این را برداشت نمی کنیم. ظاهراً این نسبت به علومی است که به نحوی و به نوعی برای ترویج و تبلیغ دینبه کار گرفته می شود، حالا هر علمی که می خواهد باشد، مثل زبان. امّا برای چه؟ که آن را برای ترویج دین استفاده کنند.[6]. به ذهن می آید که این طور باشد. این آثار مترتّب بر تحصیل آن علوم است که به نوعی در راه ترویج و تبلیغ دین به کار گرفته می شود. مطلب سوم؛ از بُعد دیگر آیا همین علومی که به نحوی و به نوعی برای ترویج دین به کار گرفته می شود اینکه آثار و تحصیلش بر این ارزش های والا مترتّب باشد به طور مطلق است یا نه؟ جواب: نه! روایات ما این مطلب را توضیح می دهند. «مَنْ تَعَلَّمَ الْعِلْمَ رِیَاءً وَ سُمْعَةً یُرِیدُ بِهِ الدُّنْیَا نَزَعَ اللَّهُ بَرَکَتَهُ وَ ضَیَّقَ عَلَیْهِ مَعِیشَتَهُ وَ وَکَلَهُ اللَّهُ إِلَی نَفْسِهِ وَ مَنْ وَکَلَهُ اللَّهُ إِلَی نَفْسِهِ فَقَدْ هَلَکَ»؛[7]روایت دیگری:«إِیَّاکُمْ أَنْ تَطْلُبُوهُ لِخِصَالٍ أَرْبَعَ لِتُبَاهُوا بِهِ الْعُلَمَاءَ أَوْ تُمَارُوا بِهِ السُّفَهَاءَ أَوْ تُرَاءُوا بِهِ فِی الْمَجَالِسِ أَوْ تَصْرِفُوا بِهِ وُجُوهَ النَّاسِ إِلَیْکُمْ لِلتَّرَؤُّسِ»؛[8] روایات زیادی داریم. انگیزه در تحصیل مطلب دیگری در اینجا مطرح است و آن اینکه: آن کسی که تازه به تحصیل و طلب علم ارزش می دهد چگونه با مسئله انگیزه تحصیل مواجه می شود. از طلبه هایی که وارد حوزه ها می شوند سؤال کنید که برای چه آمدی؟ و برای چه درس می خوانی؟ اینجا است که شقوق پیدا می کند، یعنی انگیزه هایشان مختلف است. مثلاً والاترین انگیزه برای به دست آوردن علم را این مطرح می کنند که می گویند: طلب علم برای علم. یعنی می خواهم عالم بشوم. ما می گوییم این ارزنده است و ارزش هم دارد.[9]یا مثلاً شخصی می گوید: می خواهم در اجتماع مرتبه رفیعی را پیدا کنم، یا می خواهم مرجع تقلید بشوم. می گوید: بهتر از این می خواهی؟ مقامی والاتر و مقدّس تر از این داریم؟ و البته در جایی هم تنزّل می کند و پایین می آید. در اینجا عدّه ای هستند که بستگی به نظرشان دارد. بعضی نظر بلند هستند امّا این ها نظرشان پایین است و فرض کنید، می گویند: می خواهیم حیثیتی پیدا کنیم و امور معیشتی را بگذرانیم. به تعبیر من وسیله ای برای امرار معاش داشته باشیم. اخیراً هم سطح پایین آمده و می گویند: برای مدرک درس می خوانیم. الآن مدرک را که بگیری چه کار می خواهید بکنید؟ می خواهند از این راه پول در بیاورند و زندگی و معیشتشان را تأمین کنند. من از شما سؤال می کنم: آیا همۀ این اشخاص ارزش هایی را که برای تحصیل علم آمده دارند؟ آیا این آثار بر این تصمیمات مترتّب می شود؟ جواب: نه! علمِ با معنویّات علم است جمله ای را از امام(رضوان الله تعالی علیه) عرض می کنم. من هرچه دارم از استادم دارم. ایشان می فرماید: «علمِ تنها فایده ندارد، علمِ با معنویّات علم است.» در دو جمله دقّت کنید. اوّل ایشان می گوید: علم تنها فایده و ثمر ندارد و دوم، علمیّتش را نفی می کند. می گوید: اصلاً علم نیست. ایشان می گوید: ادب تنها فایده ندارد. ادب با معنویّات ادب است. که بعداً می رود سراغ اینکه معنویات تمام ساحات بشر را مشخّص می کند. اگر در حوزه هایِ علمیِ قدیمی تهذیب نفس نباشد، اخلاق نباشد، آموزش معنوی نباشد و فقط آموزش علمی باشد و فقط علم در کار باشد، از آنجا افرادی بیرون خواهند آمد که دنیا را هلاک می کنند و به هم می زنند. آن اشخاصی که برای مرجع تقلید شدن به حوزه آمده اند،[10] بدانند که از آن آثار خبری نیست، چون در آن خدا نیست؛ هرچه هست امور دنیایی است. سؤال می کنم: در آخر چه می شود؟ و چه به دست می آوری؟ ای عالم بدون انگیزۀ الهی! در تحصیل و تدریست، در آخر چه می ماند؟ می خواهم قضیّه ای را از استادم(رضوان الله تعالی علیه) نقل کنم. اگر می خواهی مرجع تقلید بشوی آخرش این است بعد از وفات مرحوم آیت الله بروجردی(رضوان الله تعالی علیه) بود. در قم، آنجایی که مزار مرحوم آیت الله بروجردی است و عکس بزرگی از ایشان به دیوار هست. در آن زمان پایین مرقدشان و بالا عکسی از ایشان بود و زیر آن عکس دیگری از تشییع جنازه مرحوم آیت الله بروجردی بود. امام ما را نصیحت می فرمودند: «آن عکس بالا که می بینید آیت الله بروجردی زنده است که نفوذش قطب عالم تشیع را گرفته بود. او همان مرجع تقلید است. چند سانت پایین که می آیی همان آیت الله بروجردی است، امّا جنازه اش بر روی دست مقلّدین و علاقه مندان ایشان است. چند متر میایی پایین نگاه می کنی و می بینی آیت الله بروجردی زیر خروارها خاک تنها خودش و اعمالش است. می خواهی مرجع بشوی، آخرش این است.» ترویج و تبلیغِ دین اسلام، انگیزه ای والا نظرت را بلند کن، برای ترویج دین اسلام، برای تبلیغ دین اسلام و برای نصرت دین الهی تلاش کن. لذا اوّلین چیزی که بر تمام حوزه های علمیّه لازم است این است که تصحیح انگیزۀ تحصیل و تدریس کنند. اوّل بروند و انگیزۀ آمدن در حوزه را تصحیح و تنزیه کنند. حوزه های علمیّه در پی انگیزه سازی برای طلّاب باشند در باب مسئلۀ انگیزه برای تحصیل و تدریس، فضلا، طلّاب محترم و اساتید معظّم باید مراعات این را کنند که این انگیزه برای اینکه حوزه های علمیّه را از رکود بیرون بیاوریم کمک است. الآن بدترین رکود را داریم. تورّم در حوزه ها هست، امّا پیشرفت نیست. چرا بترسیم؟ عدّه ای طلبه در اینجا جمع شدیم تا از این مسائل بگوییم. آیا طلبه ها آن طور که باید درس بخوانند درس می خوانند؟ استادم می فرمود: «این امانت در دست شما است؛ امانت الهی است، حفظش کنید و حفظش به این است که درس بخوانید.» آیا این حوزه ها مثل حوزه های علمیّه سابق است و به همان نحو در تحصیل کوشش می کنند؟ انشاءالله که این طور باشد. اگر کسی از من بپرسید من چشمم را روی هم می گذارم و می گویم: انشاءالله، چون می بینم که غیر از این است. یکی از آثار تصحیح انگیزه برای تحصیل و تدریس که اگر تنزیه شود، الهی شود و برای ترویج دین و تبلیغ دین باشد این است که: کمر همّت را می بندد و درس می خواند، چون می خواهد ترویج دین کند، امّا آن انگیزه در شخص وجود ندارد تا به فعّالیّت وادارش کند. روحانیون باید ساده زندگی کنند وقت نیست و سخن هم زیاد است. امّا آنچه استادم(رضوان الله تعالی علیه) به آن تکیّه می کرد، پیش می کشم که تعبیر از امور مهمّ می کرد. راجع به محصّلین، مدرسین، حوزه ها می فرمود: «یکی از امور مهمّ این است که روحانیون باید ساده زندگی کنند.» این هم از همان تصحیح انگیزه نشأت می گیرد و ریشه در آن دارد. ایشان می فرمودند: «هرچه بروید سراغ اینکه قدمی برای بهتر شدن خانه تان بردارید از معنویات و ارزشتان به همان مقدار کاسته می شود.» این از جملات ایشان است که: «ارزش انسان به خانه نیست، به باغ نیست، به اتومبیل نیست.» تربیت امام خمینی در ساده زیستی دو جریان از خود ایشان نقل می کنم. یکی از آن ها را نشنیدید چون از خودم است. ما بیش از پنجاه سال پیش قم بودیم. پنج شنبه و جمعه ها که تعطیل بودم، یکی در میان برای دیدار پدر و مادرم به تهران می آمدم. معمولاً هم گاراژهایی بودند که مسافربری می کردند. بلیط گرفته بودم که به تهران بیایم. نشسته بودم و منتظر اینکه سوار شوم. ناگهان امام را دیدم که تنها وارد شدند.[11] گفتند: شما هم تهران می روید. گفتم: بله حاج آقا! گفتند: پس با هم برویم. سوار شدیم. آن موقع سه یا چهار ساعت طول می کشید. وقتی جمله ایشان را می خواندم یاد همین قضیه افتادم که: ارزش انسان به خانه نیست… به اتومبیل هم نیست. نمی خواهم بگویم ایشان ماشین نخریدند بلکه می خواهم بگویم، آیا ایشان آن موقع نمی توانست یک عدد از این ماشین های کرایه ای را بگیرد و به تهران بیاید؟ ایشان می توانست امّا نکرد. به چه دلیل؟ برای اینکه می خواست با روش و منش خود، من و امثال من را تربیت کند. حواستان جمع باشد! ارزش به آن ماشین ها نیست. می فرمود: به هر مقدار که از نظر مادیّت نزدیک شوی و آن را بخواهی بهتر کنی از آن طرف کاسته می شود. مواظب باشیم که مسیرها عوض نشوند قضیّۀ دیگری را نقل می کنم. این را بسیاری از دوستان و آقایانی که در قم هستند هم می دانند. بعد از انقلاب دارالشفا را می خواستند خراب کنند و بسازند. به محضر ایشان آمدند تا برای تخریب اجازه بگیرند. ایشان این جمله را فرمودند: «هر یک دانه از این خشت ها و آجرها که برای تعمیر دارالشفا عوض شود و یک آجر جدید بیاید، به همان مقدار از قداست اینجا کاسته خواهد شد.» این حرف ها در حوزه های علمیّۀ ما مسخ و نسخ شدند و مسیرها دارد عوض می شود. زیّ طلبگی را حفظ کنید ایشان می فرمود: «زیّ طلبگی ات را حفظ کن.»این از قدما و از ائمه(علیهم السّلام) به ما رسیده است. ایشان خیلی این تعبیر را داشتند. «زیّ طلبگی را حفظ کن که اگر این را حفظ نکردی لطمه ای به روحانیّت می خورد. لطمه به روحانیت، لطمه به اسلام است.» این عین جملات ایشان است. زیّ که گفته می شود یعنی همۀ شئون زندگی را در برمی گیرد؛ از خوراک، پوشاک، مسکن، هیکل، رفتار و گفتار. به خصوص ایشان نسبت به هم نوع تکیّه داشتند. که آخوند، طلبه، محصّل و روحانی با روحانی دیگر رفتاری آموزنده داشته باشد. من چیزی نشنیدم و اصلاً کسی هم به یاد نمی آورد که ایشان حتّی یک بار در مجلسی غیبت کرده باشند یا اگر هم شده جلویش را نگرفته باشند. این قدر مراعات می کردند. در میان طلبه ها عملاً منش و روششان این بود. نه تنها لفظاً تربیت می کردند بلکه عملاً هم این کار را انجام می دادند و تأکید هم می کردند که مراعات جهات ظاهر را بکنید. این طور نباشد که در ظاهر از روحانی عمل ناپسندی سر بزند. معمولاً ایشان موقعی که می خواست درس تعطیل بشود، چه قبل از ماه رمضان و چه قبل از محرّم نصیحت می کردند. به این خاطر که طلبه ها به بلاد دیگر کوچ می کردند. ایشان خصوصیّات را تذکّر می دادند. عقل اجتماعی مقدم است ضمن آن خیلی مقیّد بودند و می فرمودند: «اگر می خواستی به جایی بروی و دیدی روحانی ای آنجا هست، یک وقت متعرضش نشوی.» اگر متعرضش شوی اوّلین کسی که صدمه می خورد خودت هستی. حتّی این جمله را از یکی از بزرگان نقل می کردند: «زمانی که امر بین عقل اجتماعی و مقدّس گرایی دایر شد، عقل اجتماعی مقدّم است.» مثلاً روحانی ای هست که انسان خوبی است، نماز شب می خواند و به تعبیر من شب تا صبح عبادت می کند امّا روحانی دیگری هست که مراعات جهات شرعی را می کند و خیلی مقیّد است تا برخلاف متعارف یک روحانی عمل نکند. می گویند دومی مقدّم بر اوّلی است. کسی متعرّض آن روحانی نشود. می فرمودند: این مقدّم بر آن است و عقل اجتماعی تقدّم دارد. اللَّهُمَ صَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد اللَّهُمَ لَا تَجْعَلْ مُصِیبَتَنَا فِی دِینِنَا وَ لَا تَجْعَلِ الدُّنْیَا أَکْبَرَ هَمِّنَا وَ لَا مَبْلَغَ عِلْمِنَا وَ انْصُرْنَا عَلَی مَنْ عَادَانَا وَ لَا تَکِلْنَا إِلَی أَنْفُسِنَا أللّهُمَّ وَفِّقنَا لِمَا تُحِبُّ وَ تَرضَی اللَّهُمَ صَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد اللّهُمَّ عَجَّل لِوَلیِّکَ الفَرَجَ وَ العَافِیةَ وَ النَّصرَ وَ اجعَلنَا مِن أعوَانِهِ وَ أنصَارِهِ وَ شِیعَتِهِ. بِمَنِّکَ وَ جُودِکَ و کَرَمِکَ یَا أرحَمَ الرَّاحِمِینَ

پی نوشت ها: [1]. بحار الأنوار، ج 1، ص184 [2]. بحارالأنوار، ج 1، ص177 [3].بحارالأنوار، ج 1، ص195 [4].بحارالأنوار، ج 1، ص185 [5]. بحارالأنوار، ج 74، ص57 [6]. البته زبان که گفتم منظورم کلّی است. خود ما طلبه ها در اوّل زبان عربی یاد می گیریم. مسئله خیلی روشن است. [7]. بحارالأنوار، ج 74، ص100 [8]. أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص95 [9]. در اینجا امّایی دارد که بعداً عرض خواهم کرد تا مراتب بعدی را یکی یکی مطرح کنم. [10]. به این خاطر مرجع تقلید شدن را می گویم که زیباترین و شیرین ترین انگیزه را دارد. [11]. آن وقت ها به ایشان حاج آقا می گفتیم.

“نگاه تو مهم است نه در آنچه می نگری.” – آندره ژید (مائده های زمینی)
گام اول:
توصیف عکس: شامل شرح موضوع عکس و صحبت از محیط اتفاقی عکس است. اطلاعاتی درباره ی عکاس، زمان عکاسی و محیط اجتماعی که عکس از دل آن سربرآورده است. این مرحله مهم است زیرا باعث گردآوری اطلاعاتی است که به درک عکس کمک می کند.
توصیف یعنی گفتن و نوشتن از آنچه که به شکل واقعی در تصویر می بینیم. اگر می گوییم “درخت"، بهتر است از شکل و حرکت برگها و شاخه ها و از احساسی که برمی انگیزند سخن بگوییم. درختِ موجود در عکس چه تفاوتی با سایر درختان دارد.
همچنین گفتن و نوشتن از مراحل دیدن و درک تصویر است. چشمانمان چه چیزی را دریافت می کنند و در نگاه اولیه به چه چیزهایی اهمیت می دهند. چگونه چشمانمان بر روی عکس درحرکتند، و آیا پس از گردش در درون عکس، به نقطه اصلی بازمی گردند؟
توصیف دقیق به قضاوت ما از عکس کمک بسیاری می کند و باعث می شود تا ما در قضاوتمان کمتر دچار خطا و اشتباه شویم. به این شیوه است که بهتر می توان به واقعیتها دسترسی پیدا کرد.
معمولاً اطلاعات توصیفی را می توان از دو منبع به دست آورد: 1.خود عکس و دقت در درون آن 2.منابع بیرونی مانند کتابخانه، خود عکاس، نشریات و…
گزینش و انتخاب مناسب کلمات در توصیف عکس، می تواند به اندازه ی خود عکس دارای بیانی هنرمندانه و گویا باشد.
 
گام دوم:
توجه به موضوع عکس: موضوع عکس، تمایل جدی عکاس به امور پیرامونش را افشا می کند. چه چیزی در زندگی هنرمند عکاس آنقدر مهم است که موضوع عکاسی او را به خود اختصاص داده است؟ تصویر چهره ی یک کارگر خسته از کار در معدن، یا کودکی گمشده در بازار که با نگرانی به دنبال والدین خود می گردد، یا عکس زنبور عسلی که در حال جمع آوری گرده های گل است، یا تصویر کشته شدگان در یک حمله تروریستی، و یا عکسی از طبیت بی جان و… همگی می تواند بر اساس دغدغه ها و تمایلات عکاس مورد توجه وی قرار گرفته و در قاب لنز دوربین او جای گیرد.
علاقه ی وافر مردم به نگهداری تصاویر لحظات و سوژه هایی که یا کمتر در تیررس نگاهشان قرار دارد و یا با موضوع آن بیگانه هستند، از جمله مواردی است که عکاس را به انتخاب آن ترغیب می کند.
گام سوم:
توصیف فرم عکس: فرم چیزی نیست جز چگونگی ارائه یک موضوع و سوژه. شاید بتوان از یک موضوع واحد، بی نهایت عکس گرفت. عکاسی کردن از زوایا و با نورپردازی های گوناگون و با استفاده از ابزارهای جانبی دوربین مانند عدسی ها و فیلترها، هر یک می تواند گونه ای باشد از امکان ارائه ی یک موضوع که در دل خود مفاهیم متفاوتی را ارائه می دهد.
عناصر بصری عکاسی از فرمهای هنری نقاشی و طراحی نشات گرفته است: نقطه، نور، خط، شکل، رنگ، بافت، فضا و… سایر عناصر صوری مورد استفاده در عکاسی عبارتند از: میزان سیاه و سفیدی، تراکم و تضاد رنگها (کنتراست)، نقطه دید (فاصله سوژه با دوربین)، زوایه ی عدسی، کادر و لبه، عمق میدان و درجه وضوح.
تحلیل فرم تصویر دو بعدی، می تواند حاوی این موارد باشد: تاثیر حسی و عمیق عکس، تحلیل پیش زمینه و پس زمینه، استفاده از قاب، عمق میدان و بکارگیری آن در عکس، توازن (متقارن یا نامتقارن)، روابط سطح و پیکره (چگونه هنرمند همزمان هم اقدام به آفرینش پسزمینه می کند و هم پیکره ها)
از نظر منتقدان عکس، شیوه های استفاده از عناصر گفته شده “اصول طرح” نامیده می شود که شامل مقیاس، تناسب، وحدت در تنوع، تکرار و ریتم، توازن و هماهنگی است.
عکاسی سیاه و سفید، عکاسی رنگی
مقایسه ی عکاسی سیاه و سفید با عکاسی رنگی همانند مقایسه ی سینمای صامت با سینمای ناطق است. اگر این مقایسه برای برتری بخشی به یکی از آنها باشد، قیاسی منصفانه نخواهد بود. زیرا هر یک از آنها در دوران خود در حد و اندازه ی یک سبک و مکتب هنری، از تمامیت و کمال لازم برخوردار بوده و هستند.
شاید امروزه امکانات و ویژگی هایی که عکاسی رنگی فراهم می کند تا یک عکس جلوه های بصری متنوعی داشته باشد ما را از ارزش هنری عکس های سیاه و سفید رایج در گذشته غافل سازد. اما با مراجعه به عکس های سیاه و سفید برگزیده، کمتر کاستی و نقصی را در فرم و محتوای آنها مشاهده خواهیم کرد.
به لطف تکنولوژی های نوین، دوربین های گوناگون امروزی نیز قادرند ما را در گرفتن عکس های سیاه و سفید در کنار عکس های رنگی همراهی کنند.
کمپوزیسیون و یا ترکیب بندی
هر چند می توان بی نهایت رابطه میان عناصر بصری متصور شد، اما سه اصل کلی در درون این روابط حاکم است که یک اثر را حداقل در اندازه ی کلاسیک آن، به اثری هنری تبدیل می کند. این اصول عبارتند از: هماهنگی، وحدت و تنوع.
*وحدت اجزا و عناصر، شکل دهنده ی اثر هنری از لحاظ محل قرار گرفتن، اندازه ها، تناسبات، کیفیات و جهت عناصر است.
*هماهنگی همان وجود نظم و ترتیبی است میان اجزا، تا بیانی روشن و گویا را القا کند.
*تنوع نیز در چند وجهی بودن اثر نمایان خواهد شد که با تحرک و پویایی، جذابیت عاطفی و بصری تولید می کند.
گام چهارم:
تحلیل عکس: ارتباطات میان عناصر صوتی و تصویری و تاثیرات احساسی آن، بخشی از تحلیل به شمار می آید. سخن گفتن از سکون، پویایی، تناسب و یا کم اهمیتی که تصویر القا می کند.
آیا تصویر می تواند درک و فهم جدیدی از چشم اندازهای پیشین زندگی روزمره ارائه کند؟
آیا این تصویر بازتابی است از جذبه ی هنر انسانی و یا هنر خود طبیعت؟
آیا عکاس توانسته است یک لحظه احساسی را شکار کرده و برای بینندگان به ثبت برساند؟
و آیا تصویر، تفسیری است از یک برداشت مشترک اجتماعی و یا تلقی است کاملاً فردگرایانه؟
_________________________________________
در این نوشته از کتب استفاده شده است:
1. تری برت، نقد عکس، ترجمه اسماعیل عباسی و کاوه میرعباسی، نشر مرکز، 1379
2. هادی شفائیه، فن و هنر عکاسی، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1372

خبر خوبی که برای شما داریم این است که مایکروسافت فرایند ارتقا به ویندوز 8 را برای این دسته از کاربرانش بسیار ساده کرده.اما قبل از شروع به کار باید چند نکته را به شما گوشزد کنیم.
کدامیک از سیستم عامل های قدیمی مایکروسافت را می توان به ویندوز 8 ارتقا داد؟
به گفته وبلاگ رسمی مایکروسافت، ویندوز XP، ویستا، یا سون را می توان به ویندوز 8 پرو ارتقا داد .
ارتقا دادن به ویندوز 8 چقدر هزینه دارد؟
افرادی که سیستم عامل های بالا را تا قبل از دوم ژوئن 2012 برای کامپیوتر شان خریداری کرده اند می توانند نسخه ارتقاء به ویندوز 8 را با قیمت 39.99دلار از سایت مایکروسافت دانلود کنند. این کمپانی همچنین برای افرادی که از دوم ژوئن تا ژانویه 2013 اقدام به خرید کامپیوتر می کنند نسخه پرو ویندوز 8 را با قیمت 14.99 دلار پیشنهاد می دهد.
آیا می توان ارتقا ویندوز 8 را روی دی وی دی یا دیگر رسانه های فیزیکی تهیه کرد؟
بسته کامل ارتقا ویندوز 8 ،69.99 دلار قیمت دارد  ولی اگر آن را دانلود کنید مایکروسافت با پرداخت 15 دلار اضافه تر بسته کامل را به شما می دهد.همچنین درحین فرایند نصب ، این امکان برایتان فراهم شده که ویندوز 8 را روی دی وی دی رایت کرده یا روی USB خود ذخیره کنید و به این ترتیب نیاز به پرداخت هیچ بهای اضافی ندارید.
درباره سایر نسخه های ویندوز 8 چطور؟
مایکروسافت 4 مدل از ویندوز 8 را معرفی کرده است که شما می توانید فقط دو مورد آن را تهیه کنید، ویندوز 8 و ویندوز 8 پرو.
ویندوز RT فقط روی تبلت ها عرضه خواهد شد و نسخه سازمانی هم فقط به شرکت های بزرگ کامپیوتری فروخته می شود. ویندوز 8، ویندوز 8 پرو و ویندوز سازمانی در هر دو حالت 32 بیتی و 64 بیتی موجود است. مایکروسافت هنوز هیچ قیمتی برای ارتقاء ویندزو 8 وانیلی اعلام نکرده است.
چه تفاوتی بین ویندوز 8 و ویندوز 8 پرو وجود دارد؟
در وبلاگ مایکروسافت نوشته شده : برای اغلب خریداران ، ویندوز 8 مناسب است. ویندوز 8 پرو بیشتر برای کمک به علاقه مندان فن آوری و حرفه ای ها این صنعت طراحی شده و مجموعه گسترده تر از فن آوری های به کاررفته در ویندوز 8 را برای آنها به نمایش می گذارد. یعنی ویندوز 8 پرو قابلیت هایی دارد که به نظر مایکروسافت کاربران عادی معمولا از آنها استفاده نخواهند کرد و وجودشان چندان اهمیتی هم برای آنها ندارد. درست هم هست چون اکثر مردم واقعا نیازی به نرم افزارهایی چون Client Hyper-V virtualization و BitLocker که ابزار رمز گذاری روی دیسک است ندارند.
تنها قابلیتی که ویندوز 8 ندارد، نرم افزار سینمای خانگی Windows Media Center است که یک  DVD movie player هم آن را مشایعت می کند.البته کاربران ویندوز 8 پرو هم روی پکیج خود این نرم افزار را ندارند اما می توانند به صورت رایگان آن را دانلود کنند.  اگر ویندوز 8 ساده را داشته باشید بالاخره مجبورید پک ملحقات ویندوز 8 پرو را هم خریداری کنید که ویندوز شما را به ویندوز 8 پرو ارتقا داده و مدیا سنتر را هم شامل می شود . البته مایکروسافت قیمت این بسته را هم هنوز اعلام نکرده است.
چه تجهیزات سخت افزاری برای ویندوز 8 نیاز است؟
این ملزومات در وبلاگ رسمی مایکروسافت نوشته شده است:
پردازنده GHz1 یا سریعتر
GB 1 رم 32 بیت یا GB رم 64 بیت
GB 16 فضای هارد دیسک خالی (32 بیت) یا GB 20 (64 بیت)
DirectX 9 با WDDM 1.0 یا درایور بالاتر
مایکروسافت همچنین اعلام کرده که رابط کاربری مترو به حداقل وضوح تصویر 768*1024 نیاز دارد و برای استفاده از قابلیت اسنپ ، وضوح تصویر 768*1366 لازم است. اسنپ یکی از ویژگی های ویندوز 8 است که به شما اجازه می دهد به صورت خودکار و با کشیدن اپلیکشن ها به سمت اطراف صفحه موقعیت و سایز آنها را تغییر دهید.
همانطور که می دانید مترو نام کنارگذاشته شده طراحی خاص لمسی رابط کاربر ویندوز 8 است. مایکروسافت در حال حاضر اسامی Modern UI و Windows 8-style UI را به جای مترو پیشنهاد داده و شاید تا 26 اکتبر و عرضه عمومی ویندوز 8 نام اصلی این رابط کاربری مشخص شود.
پس از ارتقا دادن چه اتفاقی برای فایل های قدیمی و تنظیمات سیستم می افتد؟
کاملا به این بستگی دارد که با چه نسخه ای از ویندوز شروع می کنید. به گفته وبلاگ مایکروسافت: هریک از نسخه های مخصوص خریداران ویندوز 7 را که بخواهید به ویندوز 8 ارتقا دهید همه چیز از اپلیکیشن ها گرفته تا فایل های شخصی و تنظیمات ویندوزتان سرجای خود می ماند. اگر ویندوز ویستا را هم به ویندوز 8 ارتقا دهید اتفاقی برای تنظیمات ویندوز و فایل های شخصی تان نخواهد افتاد. ولی اگر ویندوز XP را ارتقا دهید فقط می توانید فایل های شخصی خود را حفظ کنید.
آیا  با ارتقا یافتن به ویندوز 8 مشکلی برای سخت افزار ها و نرم افزار های قدیمی مان پیش نخواهد آمد؟
اگر ویندوز ویستا یا XP ارتقا دهید حتما باید اپلیکیشن های قدیمی خود را دوباره نصب کنید. اکثر برنامه هایی که روی ویندوز 7 کار می کرده قائدتا باید روی ویندوز 8 هم کار کند. درضمن مایکروسافت ،وب سایتی هم با نام Compatibility Center (مرکز سازگاری) راه اندازی کرده که می توانید نرم افزار های خاص را هم روی آن چک کنید و مطمئن شوید که با ویندوز 8 هم کار می کند یا نه؟
علاوه بر این پس از نصب کامل ویندوز 8 یک نسخه گزارش سازگاری هم دریافت خواهید کرد.

امام على سلام الله علیه

مَن لَم يَتَّعِظْ بِالنّاسِ وَعَظَ اللّه ُ النّاسَ بهِ

هر كه از مردم پند نگيرد، خداوند او را مايه پند مردم قرار دهد.

ميزان الحكمة: ح 22191

   پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله :  

      اِتَّقُوا الظُّلمَ فَإنَّهُ ظُلُماتُ يَومِ الْقيامَةِ؛   

      از ستم كردن بپرهيزيد؛ زيرا در روز قيامت مايه تاريكى‏‌ها است   

     دانش‌نامه عقايد اسلامي: ح 5756